Η ολοκλήρωση της έρευνας γύρω από το σκάνδαλο «Ζήμενς» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατο να εντοπιστούν οι διαδρομές του μαύρου χρήματος από την πολυεθνική προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και να αποδοθούν οι σχετικές ευθύνες. Ο πανθομολογούμενος λόγος είναι το προστατευτικό καθεστώς που υπάρχει, στην Ελλάδα και παγκόσμια, για τις πολυεθνικές εταιρείες και το τραπεζικό σύστημα, αλλά και τα στεγανά της γερμανικής Δικαιοσύνης απέναντι σε ένα από τα ισχυρότερα μονοπώλιά της, όπως είναι η «Ζήμενς». Συμπερασματικά: Η πολυεθνική έκανε για χρόνια τη δουλειά της στην Ελλάδα, κατευθύνοντας μίζες στα αστικά κόμματα - θεματοφύλακες των συμφερόντων της. Οταν το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, οι νόμοι και οι θεσμοί που έχουν δημιουργήσει αυτά τα κόμματα, για να προστατεύσουν τις πολυεθνικές, εμπόδισαν την οποιαδήποτε απόδοση των πραγματικών ευθυνών.

Η θέση του ΚΚΕ ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αυτό που γεννάει τα σκάνδαλα, στη βάση της διαπλοκής του κεφαλαίου με τα κόμματά του, επιβεβαιώθηκε περίτρανα. Οχι μόνον από την εξέλιξη των ερευνών, αλλά και από τα όσα ακολούθησαν την κατάθεση των πορισμάτων. Η ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη «Ζήμενς» είναι αποκαλυπτική. Λεονταρίζοντας, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ο Χ. Παμπούκης ζήτησε τις προάλλες από την πολυεθνική να καταθέσει ό,τι στοιχεία διαθέτει για τις μίζες σε πολιτικά κόμματα και να ανοίξει τη συζήτηση για αποζημιώσεις. Απαντώντας, η πολυεθνική ξεκαθαρίζει: Στοιχεία δε δίνω, αποζημιώσεις δεν έχει, και τώρα, που η υπόθεση κουκουλώθηκε, ήρθε η ώρα να κάνουμε ξανά μπίζνες με το ελληνικό Δημόσιο, επειδή είμαστε πλέον μια «άλλη» εταιρεία.

Η «Ζήμενς» δε λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που επισήμανε ο Γ. Παπανδρέου στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. Ο ίδιος είχε πει τότε ότι, μετά τη διερεύνηση του σκανδάλου, «ο γέγονε γέγονε» και τώρα μπορεί πλέον το Δημόσιο να επανεκκινήσει τη συνεργασία με τη «Ζήμενς». Αρα, η κυβέρνηση - αυτή και η προηγούμενη - έκαναν τις κολεγιές τους με την πολυεθνική, μοίρασαν δουλειές και πήραν μίζες, έχοντας σαν δεδομένο ότι στον καπιταλισμό ο ακρογωνιαίος λίθος είναι το πολυεθνικό κέρδος και αυτό κανείς δεν μπορεί να το θίξει. Στη συνέχεια, κάτω από την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αποφασίστηκε η διερεύνηση του σκανδάλου, με δεδομένο και εδώ το θεσμικό πλαίσιο, που δεν αφήνει να πειραχτεί ούτε μια παρανυχίδα από τα πολυεθνικά μεγαθήρια και τη σχέση που αυτά αναπτύσσουν με τα κόμματά τους.

Οπως αποδείχτηκε, από την όλη διερεύνηση του σκανδάλου αυτό που «καθάρισε» ήταν μόνο το όνομα της «Ζήμενς», ώστε αυτή, όπως κάθε άλλο μονοπώλιο, να επιστρέψει άσπιλη στις δουλειές της με το Δημόσιο. Ο καπιταλισμός είναι θερμοκήπιο σκανδάλων, που ξεκινάνε από τη διαπλοκή των επιχειρηματιών με τα κόμματά τους και φτάνουν μέχρι το θεσμικό κουκούλωμα αυτής της σχέσης αίματος. Από αυτήν τη σκοπιά, ο λαός πρέπει να εξοργίζεται, όταν ακούει την κυβέρνηση και τους συμμάχους της να μιλάνε για «διαφάνεια» και στο όνομα αυτής να προωθούν νόμους για τα οικονομικά των κομμάτων, οι οποίοι στοχοποιούν ευθέως τις πολιτικές δυνάμεις που αντιπαλεύουν τον καπιταλισμό. Η πολιτική τιμωρία των κομμάτων του κεφαλαίου και η ένταση της πάλης για την ανατροπή της πολιτικής τους είναι η καλύτερη απάντηση, στην προσπάθειά τους να ξεγελάσουν τον λαό, να εκβιάσουν την ανοχή του.