Τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι οξύνθηκαν, με αφορμή την καπιταλιστική κρίση και διογκώθηκαν από τα μέτρα που λαμβάνονται στο όνομά της με μπούσουλα το διαβόητο μνημόνιο. Η μείωση τζίρων και κερδών, τα λουκέτα, η συρρίκνωση αποτελούν μόνιμο βραχνά εδώ και αρκετά χρόνια για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, στο πλαίσιο άσκησης μιας φιλομονοπωλιακής πολιτικής από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και την ΕΕ. Ωστόσο, αυτήν την περίοδο, τα μεγέθη είναι συντριπτικά. Η τελευταία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ εμφανίζει 176.700 μικροεπιχειρήσεις με 305.000 θέσεις εργασίας να κινδυνεύουν με οριστικό λουκέτο και ακόμη 198.000 να βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής. Τα μηνιαία στοιχεία για τις ακάλυπτες επιταγές είναι αδυσώπητα, ενώ μια απλή βόλτα στους κεντρικούς δρόμους αρκεί για να διαπιστώσει κανείς το πλήθος των άδειων μαγαζιών. Σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ, οι μικροί ΕΒΕ πνίγονται στο βόρβορο της ανύπαρκτης χρηματοδότησης, της εχθρικής φορολογικής αντιμετώπισης, της παρεμπόδισης πρόσβασης σε οργανωμένους χώρους εγκατάστασης, της μη χάραξης κλαδικών πολιτικών ανάπτυξης, της υπονόμευσης της εγχώριας παραγωγής υπέρ των εισαγωγών, της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων - πελατών τους, του αδυσώπητου ανταγωνισμού από τα μονοπώλια.

Σ' αυτό το φόντο, σχεδιάζονται και τα νέα χτυπήματα. Οι μικροί ΕΒΕ αποτελούν «βαρίδι» για το μεγάλο κεφάλαιο. Η θέση του ΙΟΒΕ ότι η ανταγωνιστικότητα πλήττεται από το μεγάλο πλήθος των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, υποστηρίχθηκε ανοιχτά από την ανάλογη θέση της τρόικας στις πρόσφατες συναντήσεις της με τα κυβερνητικά στελέχη. Οι μικροί ΕΒΕ χαρακτηρίζονται εμπόδιο για την ανάπτυξη. Η αξίωση του ΣΕΒ, για «απεμπλοκή από τις διαδικασίες του νέου αναπτυξιακού νόμου των επενδυτικών προτάσεων μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων», αντανακλά κυνικά τις διαθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου, απέναντι στους αυτοαπασχολούμενους. Ο ΣΕΒ δε φοβάται ότι οι «μικροί» θα είχαν πρόσβαση στα κονδύλια του νόμου, τους θέλει όμως σε καθεστώς ασφυξίας και χρεοκοπίας, προσβλέποντας να καλύψει το «ζωτικό τους χώρο» για τη δική του δράση - κερδοφορία. Μέσα «σε μια νύχτα», η «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας - έστω και στα λόγια - μετατράπηκε στον εχθρό του λαού, από ΜΜΕ, καθηγητές οικονομίας, παντός είδους αναλυτές και φυσικά από τους κεφαλαιοκράτες.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η αδράνεια ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ πρέπει να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, πέρα και έξω από τις αποτυχημένες συνταγές των ηγεσιών σε ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ που πρεσβεύουν την υποταγή στον αντίπαλο, στηρίζουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, στηρίζουν και νομιμοποιούν με τη συμμετοχή τους κάθε είδους πολιτικό εργαλείο συναίνεσης και αποπροσανατολισμού. Τις ηγεσίες που επικαλούνται διαρκώς την πολιτική της ΕΕ, έχοντας κάνει «ευαγγέλιο» τη ...«Χάρτα» της Κομισιόν για τις μικρές επιχειρήσεις, την ίδια ώρα που η τρόικα επικυρώνει πανηγυρικά τη θέση των πλουτοκρατών ότι παράγινε το κακό με τις μικρές επιχειρήσεις. Μερεμέτια δε χωρούν πια. Οι προσδοκίες ήταν καταδικασμένες εξαρχής. Μόνη διέξοδος είναι ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η άμεση σύγκρουση με τις επιλογές του μνημονίου, η πάλη με τις αγωνιστικές δυνάμεις, την ΠΑΣΕΒΕ, η συστράτευση, σε κοινό αγωνιστικό αντιμονοπωλιακό λαϊκό μέτωπο, με τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, όλους όσοι πλήττονται από αυτήν την πολιτική.