Η πολιτική ελεημοσύνης και φιλοδωρημάτων προς τους εργαζόμενους έχει παγιωθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Στο όνομα της μη παρέκκλισης από την πολιτική λιτότητας σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πρώτη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την προηγούμενη δεκαετία, καθιέρωσε το επαίσχυντο ΕΚΑΣ. Εχοντας αποκλειστικό στόχο την καθήλωση των επίσημων συντάξεων σε εξευτελιστικά επίπεδα, «πρόσφερε» κάποιο ...συμπλήρωμα, σε εκείνους που και με απλή αριθμητική δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα. Πέρσι, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε το «πάγωμα» των μισθών στο Δημόσιο και έδωσε κάποιο εφάπαξ βοήθημα στους χαμηλόμισθους.

Εκεί φτάσαμε μετά από μια δεκαπενταετία διθυραμβικών αλαλαγμών για την ταχύρρυθμη πορεία της ελληνικής οικονομίας, για την ένταξη της χώρας στη ζώνη του ευρώ, για το κατόρθωμα των Ολυμπιακών Αγώνων, που χρόνια ολόκληρα λάνσαραν η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ως επιτεύγματα που θα άλλαζαν στο καλύτερο τη ζωή του λαού, αλλά πίσω από τα οποία υπήρχε το μάτωμα ολόκληρης της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης. Και σήμερα, μετά από τις πολύχρονες θυσίες του λαού, από τον οποίον είχαν ζητήσει υπομονή (και κυρίως υποταγή) για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω - που τα είχαν αναγάγει και σε εθνικούς στόχους - στην ημερήσια διάταξη μπήκαν τα κουπόνια. Για να συνεχίσει η άρχουσα τάξη να κατακλέβει τον κοινωνικό πλούτο και η κυβέρνηση να κανονίζει με τους σουπερμαρκετάδες, πόσο ρύζι, πόσο γάλα και πόσα μακαρόνια δικαιούται να καταναλώσει το μήνα ο άνεργος.

Οι συνεπείς δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχουν καταγγείλει τις πρακτικές πτωχοκομείου, που όχι μόνο δεν κινούνται στην κατεύθυνση της επίλυσης των καυτών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά αναπαράγουν τη φτώχεια, διευρύνουν την ανέχεια, επιδεινώνουν όλο και περισσότερο την ποιότητα ζωής των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Καταγγέλλουν την πολιτική ομηρίας των εργαζομένων, που θα πρέπει να κανονίζουν τις τύχες τους με βάση τα περισσεύματα που θα τους πετάει στη μούρη η εκάστοτε κυβέρνηση, για να μένουν ανέγγιχτα τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Το ζήτημα, σήμερα, δεν είναι να διαπραγματευτούμε το ύψος του ΕΚΑΣ των συνταξιούχων, τον αριθμό των κουπονιών για τους άνεργους ή το μέγεθος της όποιας «έκτακτης ενίσχυσης» για τους οικονομικά περιθωριοποιημένους. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν συντάξεις των 500 ευρώ, το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν άνεργοι, το πρόβλημα είναι ότι το μεροκάματο εξακολουθεί να είναι 30 ευρώ. Κι όλα αυτά σε μια κοινωνία, που, ακόμα και στο φόρτε της οικονομικής κρίσης, οι 166 μεγαλύτερες επιχειρήσεις παρουσιάζουν κέρδη της τάξης των 11,8 δισ. ευρώ!