Τα δημοκρατικά δικαιώματα κινδυνεύουν | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Τα δημοκρατικά δικαιώματα κινδυνεύουν

Συμφωνίες δικαστικής συνδρομής, πρωτόκολλα αστυνομικής συνεργασίας, ενιαίος στρατός και αστυνομία, ενιαίο αστυνομικό δελτίο αναγνώρισης, επενδύσεις δισεκατομμυρίων για σφράγισμα των συνόρων, μηχανογραφική παρακολούθηση κάθε κίνησης πολιτών, δίκες στο σωρό, μπλόκα και καθημερινές επιχειρήσεις-«σκούπα», δολοφονίες μεταναστών εν ψυχρώ από αστυνομικούς και άλλα «ων ουκ έστιν αριθμός» μέτρα και διαδικασίες συνθέτουν την όλο και πιο σκληρή εικόνα της κρατικής καταστολής.

Ενα αστυνομικό κράτος, που έρχεται να εδραιώσει στον κοινωνικό δημόσιο χώρο ό,τι είναι ήδη καθεστώς στον εργασιακό. Τον τρόμο. Ωστε η παραγωγική μηχανή να δουλεύει όσο πιο αποτελεσματικά, δηλαδή υπερκερδοφόρα, δηλαδή ανεμπόδιστη από διεκδικήσεις.

Ηεπιβολή καθεστώτος τρόμου ευρύτερα στην κοινωνία έρχεται ως αναγκαστική για το σύστημα διαδικασία διασφάλισης της συνέχειάς του, ειδικά την περίοδο που οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών. Η μεγάλη σε έκταση και ένταση επίθεση, που δέχεται αυτή την περίοδο η εργατική τάξη μέσα στους χώρους δουλιάς, δεν είναι δυνατόν να μη συνοδεύεται με ένταση των μέτρων καταστολής για τη μεγάλη πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου.

Ανάμεσα στους εργασιακούς χώρους και το εξωτερικό περιβάλλον υπάρχει πάντα μια ανταλλαγή εμπειρίας, γνώσης, μια αλληλοτροφοδότηση ιδεών. Ο καπιταλισμός - παρά τη φαινομενική σιωπή - κινδυνεύει - εκτός από τις εσωτερικές αντιθέσεις του - και από ένα ορατό και αυξανόμενο μέσα στους ίδιους τους χώρους δουλιάς κλίμα αμφισβήτησής του. Μια αμφισβήτηση που έρχεται να προστεθεί - και να ενισχυθεί η ίδια - σε μια ευρύτερη κοινωνική συνειδητοποίηση που παράγεται από τη γνώση για τα όλο και πιο καταστροφικά αποτελέσματα του συστήματος σ' όλες τις εκφάνσεις της ζωής.

Το σύγχρονο αστυνομικό κράτος που οικοδομείται γύρω μας δεν είναι αποτέλεσμα ενός κάποιου βίτσιου, μιας διεστραμμένης φασίζουσας σκέψης. Είναι αναγκαίο ως σωσίβιο και τρόπος να συνεχίσει να υπάρχει το σύστημα. Γι' αυτό και η έκφρασή του θα γίνεται όλο και σκληρότερη.

Σ' αυτό το πλαίσιο δε χωράνε αυταπάτες. Οι όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις σε κάθε εποχή αντανακλούν συσχετισμούς δύναμης. Το κράτος της δικτατορίας των πολυεθνικών σπεύδει να μπήξει τα δόντια του πριν οι σημερινοί συσχετισμοί ανατραπούν. Γνωρίζοντας πως ακόμα και νομοτελειακά θα ανατραπούν. Πόσο μάλλον που - πολλά πλέον δείχνουν πως - οι διεργασίες στο κοινωνικό σώμα είναι τέτοιες που να ευνοούν την όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση της ανάγκης για μια τέτοια ανατροπή. Διαφαίνεται ένα ρεύμα που δε βολεύεται πλέον σ' αυτόν το στενό κορσέ αλλά αμφισβητεί τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Τη συνέχειά της, δηλαδή τη μετατροπή της αμφισβήτησης σε συνείδηση ανατρεπτική, είναι που σπεύδουν να καταστείλουν όσοι έχουν συμφέρον από τη σημερινή τάξη πραγμάτων.

Ηκυβέρνηση Σημίτη και οι πολιτικοί της σύμμαχοι, που κόπτονται για τη δημοκρατία γενικώς ενώ ταυτόχρονα εγκρίνουν όλες τις πολιτικές που οδηγούν σε συρρίκνωσή της, τρέχουν πλέον ολοταχώς σ' αυτό τον κατήφορο. Οσοι κατανοούν τον κίνδυνο κρούουν κώδωνα. Μόλις προχτές η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στη Σένγκεν είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Γι' αυτό και θάφτηκε η συνέντευξη Τύπου που έδωσε. Το κάλεσμά της όμως παραμένει: Επιβάλλεται οι μαζικές οργανώσεις και πρώτα και κύρια οι συνδικαλιστικές να προτάξουν την πάλη για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των πολιτικών, συνδικαλιστικών, δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ο νομικός κόσμος, οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, έχουν και μπορούν να διαδραματίσουν έναν ιδιαίτερο ρόλο σε μια τέτοια προσπάθεια.

Ιδού η Ρόδος...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ