Εκατοντάδες απολύσεις και λουκέτα σε εργοστάσια δρομολoγεί ο όμιλος «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» (ΕΝΚΛΩ) τις τελευταίες μέρες, βάζοντας σε εφαρμογή το επιχειρησιακό πρόγραμμα για την «εξυγίανση και τη βιωσιμότητα της εταιρείας» που ενέκριναν οι τράπεζες, η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και η εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ). Για την εφαρμογή του επιχειρησιακού προγράμματος ο όμιλος ήδη εξασφάλισε 35 εκατ. ευρώ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή με λεφτά του λαού.

Ο Λαναράς φορτώνεται με ζεστό χρήμα από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο όνομα δήθεν της διατήρησης των θέσεων εργασίας και της συνέχισης της λειτουργίας των εργοστασίων του. Το 2004 τσέπωσε 23 εκατ. ευρώ, δήθεν για να σωθεί η «Τρικολάν» που μετά όμως έκλεισε. Το 1996 πήρε 4,7 δισ. δρχ. για να ανοίξει εργοστάσια εκτός Ελλάδας. Και ενώ παίρνει κρατικό χρήμα, κάνει μαζικές απολύσεις, κλείνει εργοστάσια, οι εργάτες χάνουν τη δουλειά τους.

Οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ, τα Εργατικά Κέντρα και τα συνδικάτα «πάλεψαν» με νύχια και με δόντια να πείσουν τους εργάτες ότι θα σωθούν αν ο εργοδότης τους εξασφαλίσει δάνεια. Την ίδια ώρα, για να εξασφαλιστεί η «συναίνεση» των εργαζομένων, η εργοδοσία χρησιμοποιεί κάθε μέσο, ακόμα και εκβιασμούς ότι αν δε δεχτούν τις απολύσεις εκείνοι που σχεδιάζει να διώξει, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο όλοι. Αυτός είναι ο «αγώνας» των εργατοπατέρων: Να πάρει ο Λαναράς νέες χρηματοδοτήσεις, ευνουχίζοντας οι ίδιοι τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων, ενώ εφαρμόζουν τη λογική του «διαίρει και βασίλευε» εκβιάζοντας τους ίδιους τους εργάτες να βάλουν πλάτη για να απολυθούν ταξικά τους αδέλφια.

Αυτή είναι η πολιτική «ανάπτυξης» που υπηρετούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Και εδώ έχουν «βάλει χεράκι» και οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το έχουν αποδείξει και από τη θέση της κυβέρνησης. ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, και μέσω των συνδικαλιστών τους στη ΓΣΕΕ, στα Εργατικά Κέντρα και στα συνδικάτα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο με βουλευτές του να εγκαλεί την κυβέρνηση επειδή καθυστερούσε τη χρηματοδότηση του Λαναρά. Οι αρνητικές εξελίξεις για τους εργαζόμενους στην ΕΝΚΛΩ έχουν στην ούγια την υπογραφή τους.

Περιθώρια για αυταπάτες δεν υπάρχουν πια. Οι εργάτες δεν πρέπει να χάσουν στιγμή. Πρέπει να οργανωθούν και να ορθώσουν το ανάστημά τους συσπειρωμένοι στην ταξική Ομοσπονδία του κλάδου τους και το ΠΑΜΕ, να διεκδικήσουν να πληρώσουν οι τράπεζες και ο Λαναράς, να μην κλείσει κανένα εργοστάσιο, να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να μην αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις. Να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη του αγώνα για ανάπτυξη που δε θα υπηρετεί το κεφάλαιο, αλλά θα στηρίζεται στην αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, θα σχεδιάζεται και θα αναπτύσσεται με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα. Την ανάπτυξη, δηλαδή, που θα σχεδιάσει τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας για να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες του λαού, «δεμένο» με την αγροτική οικονομία, την κτηνοτροφία (εξασφάλιση πρώτων υλών, κτλ.). Την ανάπτυξη, που όχι μόνο δε θα φέρνει μαζικά «λουκέτα» με το επιχείρημα ότι «ο κλάδος φθίνει» αλλά θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Γι' αυτό και η πάλη για τη διασφάλιση του δικαιώματος στη δουλειά δένεται άρρηκτα με την πάλη για αντιμονοπωλιακή ανάπτυξη.