Ισχυρίστηκε, ακόμα, ο Αλ. Τσίπρας ότι το κόμμα του στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δε συνεργάστηκε με κανένα απ' τα δύο μεγάλα κόμματα. Είπε ψέματα. Συνεργάστηκε και με τα δύο. Και προϊόν αυτής της συνεργασίας ήταν οι «νίκες» για τις οποίες ζητωκραύγαζε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Βγαίνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και κάνει σημαία του το αίτημα για σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων. Και αυτοπροβάλλεται να αντιπαλεύει την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας. Λέει ψέματα. Οταν άρχισε να «ξηλώνεται το πουλόβερ», έβαζε πλάτη, στηρίζοντας τις τότε μετοχοποιήσεις. Ο πρώην πρόεδρός του παρενέβαινε στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ των ΚΕΣ. Ο νυν πρόεδρός του δηλώνει ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν απειλείται απ' το ιδιωτικό. Με έμφαση διαβεβαιώνει το κεφάλαιο πως δε θέλει την κατάργηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων στον τομέα της Υγείας. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τελευταία παριστάνει τον «αντιδικομματικό πολεμιστή». Πώς το κάνει; Δε υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, λένε ηγετικά του στελέχη. Αλλά, όμως, διεκδικούν ψήφο να μπουν στη Βουλή για να συμβάλουν στην προώθηση των θετικών εξαγγελιών του ΠΑΣΟΚ και να αντισταθούν στα αρνητικά μέτρα της πολιτικής του, ώστε να το εμποδίσουν από τη «δεξιότερη στροφή». Μπορεί κανείς να του έχει εμπιστοσύνη; Αποτιμώντας συνολικά την πορεία του έως τώρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έπαψε ποτέ να ρίχνει νερό στο μύλο του συστήματος και να αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη και το λαό απ' την αναγκαία για τα συμφέροντά τους πορεία που έπρεπε και πρέπει να ακολουθήσουν. Είναι δύναμη αναξιόπιστη και αφερέγγυα. Και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί και στην κάλπη.