Η εργοδοσία της Αγροτικής Τράπεζας καλεί τους εργαζόμενους να υπογράψουν ένα κείμενο που περιλαμβάνει μια σειρά από αντεργατικούς όρους και φέρει τον τίτλο «Κώδικας Ηθικής Συμπεριφοράς και Δεοντολογίας». Τέτοιοι «Κώδικες» εφαρμόζουν σειρά επιχειρήσεων για να επιβάλουν στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η ανάγκη της εργοδοσίας για κέρδη είναι νόμος. Αυτός είναι που ορίζει τους πάντες και τα πάντα. Κάθε αντίδραση των εργαζομένων θεωρείται «αρνητική στάση», η οποία θα έχει «αρνητική έκβαση» για τους ίδιους, όπως ρητά ορίζει ο «Κώδικας» της Αγροτικής.

Με αυτές και χίλιες άλλες ακόμα μεθοδεύσεις, το κεφάλαιο δρα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Ομως η εξυπηρέτησή τους αποβαίνει αντικειμενικά σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, που το κεφάλαιο επιχειρεί να φορτώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και να διατηρήσει τα κέρδη του, είναι πολλά τα παραδείγματα. Οι τραπεζίτες πρωτοστατούν στην επίθεση για την κατάργηση των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και, τελικά, την αντικατάστασή τους από ατομικές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου. Ετσι, ο εργαζόμενος, χωρίς τη δύναμη της συλλογικής οργάνωσης, μετατρέπεται, κυριολεκτικά, σε έρμαιο του εργοδότη. Η πολυεθνική «WIND» απέλυσε δύο εργαζόμενες συνδικαλίστριες με το «έτσι θέλω». Στόχος της, να στείλει το μήνυμα ότι δε δέχεται οποιαδήποτε φωνή που βάζει εμπόδια στις ορέξεις της εργοδοσίας. Αλλη πολυεθνική, η «Club Med», αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, απέλυσε καμαριέρες από ξενοδοχείο για να τις «δανειστεί», στη συνέχεια, από άλλη εταιρεία με πολύ χειρότερους εργασιακούς όρους.

Αυθεντικός υποστηρικτής του κεφαλαίου είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Είναι οι δυνάμεις που πισωπατούν με θαυμασμό και δέος μπροστά στο βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Διακηρύσσουν ότι είναι «αιώνιο» και «παντοδύναμο». Σχεδόν διαρρηγνύουν τις πολύτιμες φορεσιές τους, κραυγάζοντας ότι είναι η μόνη εφικτή πραγματικότητα. Στη βάση αυτή, δασκαλεύουν τους εργαζόμενους να μη διεκδικούν μαξιμαλιστικά και ουτοπικά αιτήματα. Μόνη διέξοδος είναι η συνεργασία τους με το «ανίκητο» κεφάλαιο. Μπορούν μόνο να στηρίζονται στην ευσπλαχνία του, ζητιανεύοντας λίγα ψίχουλα παραπάνω. Αυτό το μήνυμα στέλνουν, ενόψει και των κινητοποιήσεων της ΔΕΘ, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε όλα τα επίπεδα.

Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, στέκονται απέναντι. Απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, στους πολιτικούς εκπροσώπους του και τα τσιράκια του στο συνδικαλιστικό κίνημα. Γνωρίζουν καλά ότι η εργατική τάξη, αντιλαμβανόμενη την ανυπέρβλητη δύναμη που διαθέτει, μπορεί μαζί με τους συμμάχους της τα λαϊκά στρώματα να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και να επιβάλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που στο κέντρο του βρίσκεται η ικανοποίηση των πραγματικών σημερινών αναγκών των εργαζομένων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε σύγκρουση με την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς εκφραστές της.