Η φωτιά που ξέσπασε πρόσφατα στις εγκαταστάσεις των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων στο Λαύριο ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός της περιοχής βρίσκονται μόνιμα αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης.

Το εύφλεκτο μείγμα, εκτός από την ίδια την κατασκευή οπλικών συστημάτων, ενισχύεται από τόνους εκρηκτικών αποβλήτων που παραμένουν για χρόνια στον χώρο των εγκαταστάσεων.

Τα εφιαλτικά σενάρια συμπληρώνουν τα «κομβόι» από το λιμάνι στα ΕΑΣ με εκατοντάδες τόνους εκρηκτικών, μέσα από την πόλη του Λαυρίου, χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας, για τις ανάγκες της παραγωγής βλημάτων που στέλνονται στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας.

Οι επανειλημμένες καταγγελίες του Εργατικού Κέντρου, εργαζομένων και φορέων της περιοχής βρίσκουν κλειστά αυτιά και πόρτες. Η πλήρης απαξίωση της ασφάλειας, της υγείας, ακόμα και της ανθρώπινης ζωής, είναι παρελκόμενο του στρατηγικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη της πολεμικής οικονομίας και τη βαθύτερη εμπλοκή στους ΝΑΤΟικούς ανταγωνισμούς και τις συγκρούσεις.

Τα «ναρκοπέδια» του καπιταλιστικού κέρδους δεν περιορίζονται όμως στο Λαύριο και στην Αττική. Είναι διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα, όπου οι ανάγκες και η προστασία του λαού υπονομεύονται και απειλούνται καθημερινά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πολυδιαφημισμένη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, που συνοδεύεται από έργα - ωρολογιακές βόμβες, όπως οι σταθμοί LNG δίπλα στον αστικό ιστό, με υπαρκτούς κινδύνους για την ασφάλεια και το περιβάλλον, ενώ αποτελούν και στρατιωτικό στόχο για τα αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Το ίδιο ισχύει και για τα σχέδια όδευσης νέων αγωγών μέσα από πόλεις όπως η Ελευσίνα, αφού η εναλλακτική να χαραχτούν οι αγωγοί μακριά από τον οικιστικό ιστό θεωρείται πιο δαπανηρή και απορρίπτεται.

Βιομηχανικές Ζώνες γειτνιάζουν με κατοικημένες περιοχές και συγκεντρώνουν όλες τις προϋποθέσεις για ένα Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης, όπως: Αναρχη χωροθέτηση βιομηχανικών εγκαταστάσεων (διυλιστηρίων, χημικών εργοστασίων, αποθηκών, κατεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων), μηδενικοί έλεγχοι του κράτους για τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας, ανυπαρξία οδών διαφυγής και σχεδίου εκκένωσης για εργαζόμενους και κατοίκους σε περίπτωση ανάγκης, ανυπαρξία στελεχωμένων υπηρεσιών πυρόσβεσης ή αντιμετώπισης άλλων έκτακτων καταστάσεων, υποστελεχωμένα Κέντρα Υγείας και νοσοκομεία.

Το κριτήριο του κόστους - οφέλους αποτυπώνεται επίσης σε επικίνδυνα σχολικά κτίρια, στην υποσυντήρηση των γερασμένων υποδομών των νοσοκομείων και σε ακατάλληλες εγκαταστάσεις που συγκεντρώνουν χιλιάδες λαού, όπως το δίκτυο των Μέσων σταθερής τροχιάς.

Χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε αρένες θανάτου από την εντατικοποίηση, τα εξαντλητικά ωράρια και την έλλειψη μέτρων ασφαλείας, που αντιμετωπίζονται ως κόστος από την εργοδοσία.

Οποια κουρτίνα και να τραβήξει κανείς θα βρει από πίσω την κερδοφορία του κεφαλαίου, τις στρατηγικές επιλογές για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς του, τις επιδιώξεις για τη γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης.

Ολα αυτά που υπηρετούν το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του, και που αποκαλύπτουν την επιλεκτική ανικανότητά τους να προστατεύσουν τη ζωή των εργαζομένων και του λαού.

Ολα αυτά στα οποία συμφωνούν τα αστικά κόμματα, που κρύβουν τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα της εκμετάλλευσης και την εγκληματική πολιτική του κέρδους, των Οδηγιών και κατευθύνσεων της ΕΕ, της πολεμικής εμπλοκής, που τα ίδια στηρίζουν και υπηρετούν.

Αυτά πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, διεκδικώντας μέτρα ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας της ανθρώπινης ζωής, της υγείας και του περιβάλλοντος, σε σύγκρουση με την πολιτική του καπιταλιστικού κέρδους.

Ανοίγοντας τον δρόμο της αντεπίθεσης, για να δοθεί οριστική και τελεσίδικη απάντηση στο δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», με την ανατροπή του συστήματος που θωρακίζει τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων και υπονομεύει τις ζωές της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.