«Πολεμικό ανακοινωθέν», που δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού, ήταν οι ομιλίες του Τραμπ και του υπουργού Πολέμου (πρώην Αμυνας) των ΗΠΑ στη συνάντηση των 800 και πλέον αξιωματικών του αμερικανικού στρατού απ' όλο τον κόσμο που έγινε την περασμένη Τρίτη.

Οι αναλύσεις την επόμενη μέρα στέκονται περισσότερο στις «πικάντικες» αναφορές του υπουργού Πολέμου για τους ...αξύριστους στρατηγούς και τα «προγράμματα συμπερίληψης» στον στρατό που καταργούνται. Αποσιωπάται έτσι ή υποβαθμίζεται η ουσία της συνάντησης και το μήνυμα που εξέπεμψε προς τους συμμάχους και αντιπάλους των ΗΠΑ.

«Η Αμερική δεν λυγίζει. Η Αμερική δεν υποχωρεί. Η Αμερική νικά» ήταν τα πρώτα λόγια του υπουργού Πολέμου, πριν αρχίσει να αναλύει τις παγκόσμιες εξελίξεις και να τονίζει την ετοιμότητα που πρέπει να έχουν οι αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις για «να νικήσουν σε κάθε πεδίο μάχης, σε κάθε μέτωπο, απέναντι σε κάθε εχθρό».

Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ομιλίας του: «Η Αμερική βρίσκεται σε μια καμπή. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές, είναι επικίνδυνες και δοκιμάζουν την αποφασιστικότητά μας. Οι αντίπαλοί μας - από το Πεκίνο έως τη Μόσχα, από την Τεχεράνη έως την Πιονγιάνγκ - μας παρακολουθούν. Θέλουν να δουν αν υπάρχει ρωγμή στην ασπίδα μας, αμφιβολία στη φωνή μας, αδυναμία στη βούλησή μας».

Το στίγμα είναι ξεκάθαρο: Οι ΗΠΑ είναι σε «καμπή», επειδή η πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα - οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά - αμφισβητείται και απειλείται για πρώτη φορά με τέτοια σφοδρότητα από την Κίνα, που πρωτοστατεί στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, μαζί με τη Ρωσία και άλλες χώρες - συμμάχους τους.

Οι ΗΠΑ επαναφέρουν στην πολεμική ρητορική τον «άξονα του κακού» (από το Πεκίνο έως την Τεχεράνη), που απειλεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους σε όλο τον κόσμο και την ίδια την Αμερική ως πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη.

«Ας είμαστε ξεκάθαροι», είπε ο υπουργός Πολέμου. «Η Κίνα είναι η κύρια στρατηγική μας απειλή. Θέλει να αντικαταστήσει την Αμερική ως την ηγετική δύναμη στον κόσμο. Θέλει να ελέγξει τις θάλασσες, το εμπόριο, την τεχνολογία, το μέλλον. Η Ρωσία έχει δείξει ότι είναι πρόθυμη να σπείρει χάος και να αψηφήσει κάθε διεθνή κανόνα για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της. Μόσχα και Πεκίνο φαντάζονται έναν κόσμο στον οποίο η Αμερική είναι αδύναμη, απομονωμένη, αποθαρρυμένη. Και γι' αυτό πρέπει να είμαστε πιο δυνατοί, πιο έτοιμοι και πιο ενωμένοι από ποτέ».

Να λοιπόν το μήνυμα της συνάντησης: Στον κόσμο που φλέγεται, η ισχύς και η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας που θα κρίνει τις εξελίξεις. Μια «μαχητική δύναμη» που «έχει έναν και μόνο σκοπό: Να πολεμά και να νικά τους πολέμους της Αμερικής», ώστε «όταν ο εχθρός κοιτάζει προς τις ΗΠΑ, να βλέπει μια δύναμη που δεν μπορεί να νικηθεί».

Οψεις του ίδιου νομίσματος είναι ο πυρετός των εξοπλισμών και η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, η αύξηση των πολεμικών δαπανών του ΝΑΤΟ και των κρατών - μελών του, οι προσαρμογές στη διάταξη στρατιωτικών δυνάμεων της ΕΕ προς την Ανατολική Ευρώπη και των ΗΠΑ στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, η «στρατιωτική κινητικότητα» με τις αντίστοιχες υποδομές στο έδαφος της Ευρώπης.

Ολα επιβεβαιώνουν την ανεπίστρεπτη πορεία κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης. Το δείχνουν τα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής: Οι συγκρούσεις συνυπάρχουν με παζάρια και η κλιμάκωση «στο πεδίο» εναλλάσσεται με εύθραυστους συμβιβασμούς. Η επόμενη μέρα όμως βρίσκει τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, τροφοδοτώντας τον επόμενο γύρο της σύγκρουσης.

Ο κύβος ερρίφθη και για τους λαούς το πραγματικό δίλημμα γίνεται ολοένα και πιο διακριτό: Θα συρθούν πίσω από τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς της αστικής τάξης, που οδηγεί σε νέα πολεμικά μέτωπα και παγκόσμιες αρένες θανάτου; Θα συμβιβαστούν με τη σαπίλα και τα αδιέξοδα που ανακυκλώνει το καπιταλιστικό σύστημα των πολέμων και της εκμετάλλευσης; `Η θα δυναμώσουν την οργάνωση και τη σύγκρουση για την ανατροπή του;

Τα σύννεφα που πυκνώνουν δεν δείχνουν μόνο τα ξεπερασμένα όρια του καπιταλισμού που σάπισε. Κυρίως επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα της πάλης για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, που προβάλλει από παντού.