Από τις αρχές Σεπτέμβρη έχει τρέξει πολύ «νερό στο αυλάκι» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, επιβεβαιώνοντας ότι βρίσκονται σε πορεία συνεχούς κλιμάκωσης, ανεξάρτητα από τα μπρος - πίσω στα παζάρια και στις συγκρούσεις, που ακολουθούν παράλληλους δρόμους.

Οι αντιθέσεις κορυφώνονται στο έδαφος της σύγκρουσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, κάνοντας «φύλλο και φτερό» την προσπάθεια εφησυχασμού και αποπροσανατολισμού που επιχειρείται και στη χώρα μας, κυρίως για να δικαιολογείται η βαθιά και επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή, την οποία στηρίζουν η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα.

Στις αρχές Σεπτέμβρη, η σύνοδος των χωρών του Οργανισμού της Σαγκάης, που φιλοξένησε η Κίνα, αποτέλεσε ένα ακόμα βήμα για την ενίσχυση του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ χωρών που βρίσκονται στον πυρήνα του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, δηλαδή της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων περιφερειακών δυνάμεων, από τις οποίες ξεχωρίζει η συμμετοχή στη Σύνοδο της Ινδίας.

Στη Σύνοδο υπογράφτηκαν συμφωνίες για στενότερη οικονομική και στρατιωτική συνεργασία, που δεν πέρασαν απαρατήρητες από τη «δύση», καθώς απειλούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Παρά τις αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη του Οργανισμού και τις σχέσεις που διατηρούν πολλά από αυτά με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ - όπως η Ινδία - η Σύνοδος έβαλε πιο βαθιά θεμέλια για μεγαλύτερες συνέργειες το επόμενο διάστημα.

Στα μέσα Σεπτέμβρη ξεκίνησε η δεύτερη φάση του σχεδίου που υπογράφουν Ισραήλ και ΗΠΑ για πλήρη κατάληψη της Πόλης της Γάζας, εκδίωξη του παλαιστινιακού πληθυσμού και εγκαθίδρυση κατοχικού καθεστώτος, με στόχο τον συνολικότερο έλεγχο της περιοχής. Η χερσαία επίθεση από το κράτος - δολοφόνο αφήνει πίσω της εκατόμβες νεκρών, στην πλειοψηφία τους άμαχο πληθυσμό, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση στους λαούς όλου του κόσμου.

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται, διαψεύδοντας με πάταγο όσους έλεγαν ότι με αμερικανική παρέμβαση θα επιστρέψει η «κανονικότητα» της ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο του Παλαιστινιακού και των άλλων λαών. Φανερώνεται ολοένα και περισσότερο το αρρωστημένο σχέδιο επέκτασης και διαιώνισης της κατοχής, προσάρτησης της Δυτικής Οχθης και ενταφιασμού κάθε προοπτικής για την ύπαρξη Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα πριν το 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.

Τέλος, εδώ και μερικές μέρες εξελίσσεται ραγδαία η κλιμάκωση στο ιμπεριαλιστικό μέτωπο της Ουκρανίας, που μετατοπίζεται ολοένα και περισσότερο προς τα ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ, με την ιμπεριαλιστική συμμαχία να κατηγορεί τη Ρωσία ότι παραβιάζει τον εναέριο χώρο των Βαλτικών - και όχι μόνο - κρατών και να απειλεί με στρατιωτική απάντηση, που περιλαμβάνει και την ενεργοποίηση του άρθρου 5 της ΝΑΤΟικής συμμαχίας.

Οι εξελίξεις αυτές δεν χωρούν καμιά επανάπαυση και σημαίνουν συναγερμό. Το ενδεχόμενο γενίκευσης της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι πιο ορατό από ποτέ, με τη συμμαχία των «πρόθυμων» ευρωπαϊκών κρατών - μελών του ΝΑΤΟ να οδηγεί την κούρσα.

Δεν υπάρχει κομμάτι του παζλ που να μην επιβεβαιώνει ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί θα κλιμακώνονται και ότι παλιές και νέες αντιθέσεις δεν χωρούν στα καλούπια των μέχρι τώρα συμβιβασμών. Ακόμα κι εκεί που παροδικά διαμορφώνονται προϋποθέσεις για κάποιες συμφωνίες, αυτές είναι εύθραυστες και τροφοδοτούν τον επόμενο γύρο συγκρούσεων και ανταγωνισμών. Το βλέπουμε να γίνεται ήδη στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής.

Ο καπιταλισμός που σάπισε περιδινίζεται στις αντιφάσεις, στις αντιθέσεις και τα αδιέξοδά του. Η εκμετάλλευση βαθαίνει και μεγαλώνει ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Διαμορφώνονται όμως και δυνατότητες ανόδου της εργατικής - λαϊκής πάλης, μεγαλύτερης και πιο μαζικής αμφισβήτησης της στρατηγικής του κεφαλαίου και των συμμαχιών του, που είναι η πηγή του κακού.

Μέσα στο παλιό που δείχνει παντού τα ξεπερασμένα όριά του, κυοφορείται το νέο: Η πάλη του λαού για την ανατροπή του, στην προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που θα απαλλάξει μια για πάντα τους λαούς από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Εκεί βάζει τον πήχη για το Κόμμα μας το 22ο Συνέδριο, με σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον Σοσιαλισμό»!