Η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει επικίνδυνο εφησυχασμό για τις εξελίξεις και τις συνέπειες της εμπλοκής, τους μεγάλους κινδύνους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, πρέπει να βρει ακόμα πιο αποφασιστικό τείχος.

Οι εξελίξεις δεν χωράνε κανέναν τέτοιο εφησυχασμό, είναι πυκνές και καταρρίπτουν τους μύθους των αστικών επιτελείων ότι η ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με οδηγό τα συμφέροντα και τις συμμαχίες της αστικής τάξης και με πυξίδα τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, αποτελεί τάχα «ασπίδα» και παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας. Οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή βυθίζουν τον λαό σε ένα όλο και μεγαλύτερο σπιράλ κινδύνων.

Ο «εθνικός» στόχος της αστικής τάξης για «Ελλάδα - κόμβο Ενέργειας», στόχος τον οποίο προωθούν όλες οι κυβερνήσεις και τον στηρίζουν τα υπόλοιπα αστικά κόμματα εδώ και 20 χρόνια, όχι μόνο δεν «αναβάθμισε» τη δυνατότητα ο λαός μας να απολαμβάνει φτηνό ρεύμα και ενεργειακή αυτάρκεια, όχι μόνο δεν διασφάλισε τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως έλεγαν και λένε, αλλά αντίθετα τα έβαλε «μέσα καταμέσα» στο ιμπεριαλιστικό παζάρι, δυνάμωσε τις αμφισβητήσεις και «επί του πεδίου». Το «πάγωμα» του καλωδίου Κύπρου - Ελλάδας, οι ρηματικές διακοινώσεις της Λιβύης για τις περιοχές όπου απλώνονται τα σχέδια ερευνών για φυσικό αέριο, αποτελούν κρίκους στη μεγάλη αλυσίδα των γεγονότων που το επιβεβαιώνουν.

Δείχνουν επίσης πόσο επικίνδυνη είναι η λογική που καλλιεργεί η κυβέρνηση ότι δήθεν «η αγορά είναι εκείνη που επιβεβαιώνει το Διεθνές Δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα», και ότι «άμα τη παρουσία» των αμερικανικών ομίλων νότια της Κρήτης τα κυριαρχικά δικαιώματα διασφαλίζονται αυτομάτως... Αυτά τα ωμά για το ποιος ορίζει το «Διεθνές Δίκαιο» στον κόσμο του κεφαλαίου, μάλιστα, τα λένε την ώρα που στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή η «αγορά» δείχνει πόσο ...διασφαλίζει και σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ οι ειδήσεις καταγράφουν ότι είναι ακριβώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δρομολογούν επικίνδυνες «διευθετήσεις» νότια της Κρήτης για να διασφαλίσουν τις «οικονομίες κλίμακας» και τα κέρδη τους από τα όποια ευρήματα.

Το ίδιο κάλπικα αποδεικνύονται την ίδια ώρα και τα παραμύθια ότι δήθεν οι συμφωνίες που υπέγραψε το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση «θωράκισαν» τον λαό. Τι αποδεικνύεται ξανά τώρα; Οτι με τα όσα προέβλεπαν, π.χ. τη μειωμένη επήρεια των νησιών στον καθορισμό τους, τη μερική οριοθέτηση κ.λπ., στη λογική ακριβώς των «ανταλλαγμάτων», της διαμόρφωσης συμμαχιών για την αναβάθμιση της αστικής τάξης στους ευρύτερους σχεδιασμούς, των παζαριών, όχι μόνο δεν έκλεισαν τα ανοιχτά ζητήματα αλλά άνοιξαν «πόρτες και παράθυρα» στις αμφισβητήσεις, δημιούργησαν «τετελεσμένα» που οδηγούν ακόμα βαθύτερα στον βούρκο των επικίνδυνων διευθετήσεων.

Στον «κουβά» πηγαίνουν συνολικά και οι μύθοι ότι δήθεν η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, οι στρατηγικές σχέσεις με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, οι υπόλοιπες συμμαχίες, αποτελούν παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας: Μέσα από τη συμμετοχή στις «συμμαχίες» αυτές βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, με πολύ επικίνδυνες συνέπειες, και ταυτόχρονα οξύνονται τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και στο Κυπριακό σε υψηλότερο επίπεδο.

Χαρακτηριστικά άλλωστε είναι και όσα λέγονται τώρα από τα αστικά επιτελεία: Οι συμμαχίες π.χ. με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αυτές που μέχρι χτες «προστάτευαν και θωράκιζαν», τώρα λένε πως είναι αυτές που «μπαίνουν στο μάτι» της Τουρκίας και των άλλων δυνάμεων στην περιοχή. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι μπλέκουν τον λαό πιο γερά στο «δίχτυ» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή, με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Οπως χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα και των περιβόητων εξοπλισμών, τους οποίους στηρίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελ. Λύση και λοιποί. Επιβεβαιώνεται τώρα ότι ο λαός κάνει θυσίες χωρίς τέλος για μια κούρσα εξοπλισμών χωρίς πάτο. Και ότι όχι μόνο αυτοί δεν αφορούν την άμυνα της χώρας, αφού στέλνονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα, ταΐζοντας τους πολέμους και τους κινδύνους της ανάφλεξης, αλλά την ίδια στιγμή γίνονται και πεδίο παζαριών για την αναβάθμιση της θέσης της Τουρκίας στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, όπως και για τις «στρατηγικές σχέσεις» με την ΕΕ και τη συμμετοχή της στο «φαγοπότι» της πολεμικής οικονομίας, από το οποίο και η ελληνική αστική τάξη προσδοκά πολλά.

Από όπου λοιπόν κι αν δει κανείς την κουρελού των ευρωατλαντικών μύθων στο φως των εξελίξεων, επιβεβαιώνεται ότι η πολιτική της εμπλοκής που υλοποιεί η κυβέρνηση και στηρίζουν τα άλλα κόμματα οδηγεί τον λαό όλο και πιο βαθιά μέσα στον φαύλο κύκλο των ανταγωνισμών, των πολέμων, των κρίσεων. Αυτόν τον φαύλο κύκλο μπορεί να τον σπάσει μόνο ο ίδιος ο λαός, με την πάλη του σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και όχι τα σχέδια, οι «συμφωνίες» και οι «χάρτες» του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.