Πικέρμι, Ραφήνα, Χαλκιδική, Χίος, Καβάλα, Ιεράπετρα. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες εστίες φωτιάς που άναψαν τα τελευταία 24ωρα και κατέκαψαν δασικές εκτάσεις, σπίτια, περιουσίες, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

Από το δελτίο πυρκαγιών ξεχωρίζει η χτεσινή στην Ανατ. Αττική. Μια περιοχή που έχει καεί πολλές φορές και με πολλά θύματα, με τραγικότερο απολογισμό αυτόν στο Μάτι. Η χτεσινή φωτιά δεν ανησύχησε απλά τους κατοίκους. Ξύπνησε μνήμες από προηγούμενες καταστροφές.

Και μόνο το γεγονός ότι υπήρξαν σοβαρές συνέπειες στη λειτουργία λιμανιών της περιοχής και στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, δείχνει για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχει «ταβάνι» στο τι μπορεί να προκαλέσει μια φωτιά, στο έδαφος της πολιτικής κράτους και κυβερνήσεων που αφήνει ανυπεράσπιστο τον λαό και το περιβάλλον.

Στην Αττική - λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα - όπου βρίσκεται συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των επίγειων και εναέριων πυροσβεστικών μέσων, όπου ο χρόνος αντίδρασης στη φωτιά είναι ο μικρότερος δυνατός, η χτεσινή πυρκαγιά έγινε απειλητική και κατάφεραν να την ελέγξουν αφού πρώτα κατέστρεψε σπίτια, αυτοκίνητα και περιουσίες.

Γίνεται φανερό από παντού ότι η σπίθα που ανάβει τη φωτιά είναι η επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατέψει τα δάση και τον λαό, κυρίως με τα αναγκαία μέτρα πρόληψης και πυροπροστασίας, τα οποία αντιμετωπίζουν ως «κόστος».

Η περίπτωση της Χίου είναι αποκαλυπτική: Οπως κατήγγειλαν κάτοικοι και τοπικοί φορείς, στο δάσος που καιγόταν επί μέρες δεν είχε γίνει καμιά εργασία προληπτικού καθαρισμού, δεν είχαν ανοιχτεί αντιπυρικές ζώνες, δεν υπήρχε η αναγκαία φύλαξη, δεν λειτουργούσαν δεξαμενές με νερό και τα αντλιοστάσια σταμάτησαν να δουλεύουν όταν η φωτιά έριξε το ρεύμα.

Η πυρκαγιά βρήκε εύκολο αντίπαλο... Κι αν δεν ήταν η παγκινητοποίηση του λαού του νησιού, θα τον έβγαζε σίγουρα «νοκ άουτ».

Σύμφωνα όμως με καταγγελίες των κατοίκων, το κράτος και η κυβέρνηση, που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «ετοιμότητα» του μηχανισμού στη φετινή αντιπυρική περίοδο, είτε δεν έδωσαν καθόλου, είτε πετσόκοψαν τα αναγκαία κονδύλια ακόμα και για στοιχειώδεις εργασίες πρόληψης από τις πυρκαγιές.

Ετσι, σε συνδυασμό με τις παγιωμένες ελλείψεις σε μέσα πυρόσβεσης, η μεγάλη καταστροφή ήρθε σχεδόν μοιραία και καμιά «κλιματική κρίση» δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρόφαση.

Βρισκόμαστε στις αρχές Ιούλη και τα δύσκολα είναι μπροστά για τον λαό. Πλησιάζοντας στην καρδιά της αντιπυρικής περιόδου, «τρέμει το φυλλοκάρδι» για το ενδεχόμενο να ξεσπάσει μια μεγάλη πυρκαγιά στην Αττική, όπως συμβαίνει σχεδόν κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια.

Οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι είναι σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει τις φωτιές, δεν πείθουν κανέναν. Ο λαός βρίσκεται στο ίδιο έργο θεατής και μπορεί να καταλάβει ότι το πρόβλημα δεν λύνεται ούτε στα χαρτιά, ούτε στα λόγια. Οτι κάτι βαθύτερο φταίει που καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι και πνιγόμαστε τον χειμώνα. Κι ότι οι αλλαγές στο κλίμα είναι άλλοθι για να σκεπάζεται το έγκλημα σε βάρος του.

Αυτό το κράτος, που είναι ικανότατο και ταχύτατο στη στροφή προς την πολεμική οικονομία, που δαπανά 28 δισ. σε εξοπλισμούς, που σε μια νύχτα ανακοινώνει νομοσχέδια για 13 ώρες δουλειά την ημέρα, που με αποφασιστικότητα στερεί από βιοπαλαιστές αγρότες τις επιδοτήσεις επιβίωσης, τιμωρώντας τους για τα δικά του σκάνδαλα, είναι επιλεκτικά ανίκανο και σέρνεται κυριολεκτικά όταν είναι να προστατέψει τον λαό από φυσικές και άλλες καταστροφές.

Οχι μόνο όταν αυτές ξεσπάσουν, αλλά παίρνοντας και όλα τα αναγκαία μέτρα που προσφέρει σήμερα η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας για την πρόληψη από σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες κ.τ.λ.

Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η χτεσινή φωτιά στην Ανατ. Αττική προειδοποιεί για επόμενες μεγάλες καταστροφές, που κάνουν επιτακτική την ανάγκη να ανεβάσει στροφές ο αγώνας για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας, για ενίσχυση σε μέσα πυρόσβεσης και προσωπικό. Να δυναμώσει η σύγκρουση με το κράτος, την κυβέρνηση και την ΕΕ, με την πολιτική του κέρδους, που είναι οι πραγματικοί εμπρηστές των δασών, της περιουσίας και της ζωής του λαού.