Οροι και προϋποθέσεις που έχουν για προαπαιτούμενο το κέρδος συνοδεύουν τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τον σιδηρόδρομο, δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, όπως έδειξε η προχτεσινή συνάντηση Μητσοτάκη - Μελόνι στην Ιταλία.

Ενόψει του νομοσχεδίου που ενισχύει την πολιτική του κόστους - οφέλους στη λειτουργία του ΟΣΕ και κάνει ένα βήμα παραπέρα στην «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων, ο πρωθυπουργός συμφώνησε με την Μελόνι - της ιταλικής κρατικής εταιρείας που εξαγόρασε τη «Hellenic Train» - για επενδύσεις σε «βάθος χρόνου».

Τι προκύπτει; Οτι προϋπόθεση για να εκσυγχρονίσει ο ιταλικός κολοσσός το τροχαίο υλικό είναι να αναβαθμίσει ο ΟΣΕ το δίκτυο, ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικό και η «Hellenic Train» «να βγάλει τα λεφτά της». Και ότι για να κάνει ο ΟΣΕ τα αναγκαία έργα, πρέπει να υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον και ανταποδοτικότητα του δικτύου για τις εταιρείες που θα το χρησιμοποιούν!

Φαύλος κύκλος δηλαδή γύρω από το κέρδος, σε βάρος της ασφάλειας εργαζομένων και επιβατών. Το δικαίωμα και η ανάγκη του λαού για σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές σιδηροδρομικές μεταφορές συνθλίβεται από την ίδια πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη και διαρκώς ενισχύεται.

Ο «νέος ΟΣΕ» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, είναι φτιαγμένος με τα υλικά του παλιού. Δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την τεράστια έλλειψη προσωπικού, τα κενά στην ασφάλεια και την επικινδυνότητα του δικτύου, που αποδείχτηκαν μοιραία τη βραδιά της σύγκρουσης.

Αντίθετα, θα αυξήσει την εντατικοποίηση της δουλειάς και μαζί τους κινδύνους για εργαζόμενους και επιβάτες. Η ξεδιάντροπη και επικίνδυνη απαίτηση της «Hellenic Train» αμέσως μετά την παρουσίαση του κυβερνητικού νομοσχεδίου, να καταργηθεί ο δεύτερος μηχανοδηγός στα επιβατικά δρομολόγια, είναι τροχιοδεικτική για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Η κυβέρνηση, από την άλλη, στρώνει τον δρόμο ώστε ο «νέος ΟΣΕ» να κουμπώσει καλύτερα στις ανάγκες της αγοράς, μοιράζοντας την «πίτα» των κονδυλίων για υποδομές και τη διαχείριση του μεταφορικού έργου σε μεγάλους κατασκευαστικούς και άλλους ομίλους, που συνωστίζονται και ανταγωνίζονται για το κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα.

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση θέτει ως ορόσημο το 2027 για την ασφάλεια του σιδηροδρόμου, επιβεβαιώνει ότι η «απελευθέρωση» που τρέχει με νόμους όλων των κυβερνήσεων εδώ και 25 χρόνια, δεν έκανε καλύτερο τον σιδηρόδρομο για τον λαό. Απόδειξη είναι η κατάργηση δρομολογίων και μέρους του δικτύου, η μείωση του προσωπικού, οι αυξήσεις στα εισιτήρια, οι συχνές βλάβες και τα ατυχήματα, με αποκορύφωμα τους 57 νεκρούς στα Τέμπη.

Αντίθετα, η πολιτική της «απελευθέρωσης» υπέταξε ακόμα περισσότερο στο κέρδος τις δυνατότητες που προσφέρει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής για βελτίωση της ασφάλειας, της ταχύτητας και της εξυπηρέτησης, χωρίς να πληρώνει ο λαός χρυσάφι τα εισιτήρια.

Αυτά προσπαθούν να κρύψουν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, που μοιράζονται διαχρονικά τις ευθύνες για την υπεράσπιση και προώθηση της πολιτικής της «απελευθέρωσης». Είναι οι ίδιες δυνάμεις που σήμερα ανταγωνίζονται για το ποια θα διώξει πιο μακριά τη συζήτηση από το κύριο έγκλημα στα Τέμπη, που είναι η σύγκρουση των δύο τρένων και οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν σ' αυτή.

Γι' αυτό με κάθε αφορμή - όπως τώρα με το πόρισμα του ΕΜΠ - η κυβέρνηση προσπαθεί προκλητικά να πετάξει από πάνω της την ευθύνη της συγκάλυψης, αξιοποιώντας τη στάση και των άλλων κομμάτων, που μετράνε τον χρόνο από τη σύγκρουση και μετά, για να μην μπουν στο κάδρο του εγκλήματος ως συνεργοί στην πολιτική που οδήγησε σε αυτό.

Η πάλη του λαού για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα είναι πάνω απ' όλα πάλη για να βγουν στο φως οι πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης και της φωτιάς που ακολούθησε. Να αποκαλυφθούν και να μπουν στο στόχαστρο όλες οι πτυχές της πολιτικής του κέρδους που οδήγησαν στο έγκλημα, να αποδοθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε όσους υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτή την εγκληματική πολιτική. Επιστέγασμα αυτού του αγώνα είναι να ξηλώσει ο λαός τις ράγες του καπιταλιστικού κέρδους, που οδηγούν σε νέα «Τέμπη», στον σιδηρόδρομο και παντού.