«

Η μετενέργεια, ναι, είναι ένα πρόβλημα, θα προσπαθήσω να τη φέρω εκεί που ήτανε. Από την άλλη πλευρά όμως, όταν ο άλλος, ως επιχειρηματίας, δεν έχει ζήτηση για το προϊόν του, διώχνει κόσμο ή κλείνει το μαγαζί του ή την επιχείρησή του, τη μετενέργεια θα κοιτάξεις ή τον κατώτατο μισθό; Το θέμα είναι ότι δεν θα έχεις καθόλου μισθό, γιατί θα απολυθείς». Η φράση ανήκει στον Α. Σαμαρά. Επί της ουσίας, λέει στους εργαζόμενους: Διαλέξετε τι θέλετε. Να έχετε δουλειά με μισθούς πείνας και καθόλου δικαιώματα, ή να είστε άνεργοι; Πρόκειται για ωμό εκβιασμό, με τον οποίο η ΝΔ προλειαίνει το έδαφος για την επόμενη μέρα. Οταν θα προσθέτει το ένα αντιλαϊκό μέτρο πάνω στο άλλο, για να σώσει την πλουτοκρατία από την κρίση σε βάρος του λαού. Επί της ουσίας, η ΝΔ προαναγγέλλει συνέχιση και βάθεμα της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, της παραπέρα μείωσης δηλαδή της τιμής της εργατικής δύναμης.

Αυτή τη στρατηγική επιλογή της ΕΕ και των κομμάτων της, η ΝΔ προσπαθεί προκλητικά να την πλασάρει σαν πολιτική διάσωσης των θέσεων εργασίας. Η πραγματικότητα τη διαψεύδει οικτρά. Ακόμα και σε επιχειρήσεις, όπου οι εργαζόμενοι δέχτηκαν να υπογράψουν μειώσεις στους μισθούς και να απεμπολήσουν δικαιώματα, οι υποχωρήσεις τους δεν έβαλαν εμπόδιο σε απολύσεις, ούτε σε λουκέτα. Η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων είναι συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης και δεν εξαρτάται από τη μια ή την άλλη διαχείριση. Οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να δεχτούν μείωση των μισθών και απολύονται κατά χιλιάδες. Οι στρατιές των ανέργων αξιοποιούνται στη συνέχεια σαν εργαλείο εκβιασμού για νέα απεμπόληση δικαιωμάτων. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο φαύλος κύκλος των εκβιασμών και των υποχωρήσεων δεν πρόκειται να σπάσει, παρά μόνο αν οι εργαζόμενοι έρθουν οργανωμένα σε ρήξη με την πολιτική που υπηρετεί την πλουτοκρατία και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Αν απαλλαγούν από την τρομοκρατία και τις αυταπάτες, με τα οποία τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να τους πείσουν ότι η λύση των προβλημάτων τους βρίσκεται στην έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη υπέρ του κεφαλαίου. Σ' αυτό το ζήτημα, η ΝΔ και μια ενδεχόμενη κεντροδεξιά κυβέρνηση, είναι στην κυριολεξία ωμή, δεν κρύβει λόγια. Προβάλλει σαν πρότυπο την επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, όπου τα εργασιακά δικαιώματα είναι έννοια απαγορευμένη και θερίζουν οι μισθοί της πείνας. Αυτή είναι η εσωτερική υποτίμηση και τα «καλά» της ανάπτυξης που φέρνει για τους εργαζόμενους ο ευρωμονόδρομος.

Ακόμα, όμως, κι αν έρθουν επενδύσεις, αυτές θα είναι σε κλάδους προεπιλεγμένους από την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, προσαρμοσμένες στην επιδίωξη για γρήγορο και μεγάλο κέρδος, ενάντια στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Σ' αυτά τα έργα, που θα γίνουν κύρια στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των οδικών δικτύων, των υποδομών, οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες, στη βάση όλων των αντεργατικών νόμων με τους οποίους έχει θωρακιστεί η εργοδοτική επιθετικότητα τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Οι θέσεις εργασίας θα είναι ελάχιστες μπροστά στο μέγεθος της πραγματικής ανεργίας και όταν τελειώσουν τα έργα, θα απασχολούν ακόμα λιγότερους και κακοπληρωμένους εργατοϋπάλληλους. Αυτή είναι η ανάπτυξη που τάζουν στο λαό. Στο χέρι του είναι να τους τη γυρίσει πίσω. Να επιλέξει το δρόμο που του προτείνει το ΚΚΕ, το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί το λαό, τις ανάγκες και την ευημερία του. Στις εκλογές ισχυρό ΚΚΕ. Γιατί όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, θα προσπαθήσει να ρίξει το λαό στο καναβάτσο και να σώσει το κεφάλαιο από την κρίση.