Ολα όσα βγάζουν τους αγρότες στον δρόμο, στον μεγάλο και δίκαιο αγώνα που έχει την αλληλεγγύη όλου του λαού, είναι αποτέλεσμα και ταυτόχρονα η «άλλη όψη» της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου από κυβέρνηση και ΕΕ.

Οι καθηλωμένες τιμές στο χωράφι είναι η άλλη όψη των «κερδών στο ράφι», που σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο για τους μεγάλους αγροτοδιατροφικούς ομίλους, μεγαλεμπόρους και σουπερμαρκετάδες. Γι' αυτό την ώρα που οι κτηνοτρόφοι κολυμπάνε στα χρέη εξαιτίας της εγκληματικής διαχείρισης της ευλογιάς από την κυβέρνηση και της στάσης πληρωμών - αποτέλεσμα της ΚΑΠ και των σκανδάλων που φύονται στο έδαφός της - οι σουπερμαρκετάδες κολυμπάνε στα κέρδη, με τους τζίρους τους να ξεπερνάνε το 2024 τα 13 δισ. ευρώ. Μάλιστα το 90% των επιπλέον εσόδων που είχαν μέσα στο καλοκαίρι προέρχονται από τα τρόφιμα - ποτά και τα φρέσκα προϊόντα, ενώ οι ανατιμήσεις στα νωπά κρέατα «τρέχουν» με διψήφιο ρυθμό σε σχέση με πέρυσι, 10,6%, την ώρα που οι παραγωγοί όλων αυτών των προϊόντων βγαίνουν στον δρόμο για να επιβιώσουν.

Το κόστος παραγωγής που βάζει θηλιά σε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, με τις τιμές των καυσίμων, του ρεύματος και των πρώτων υλών «στον θεό», στην άλλη άκρη της «γραμμής» (και της «αντλίας») έχει τους ομίλους των πετρελαιάδων και της Ενέργειας, που βλέπουν για άλλη μια χρονιά τους τζίρους 4 εταιρειών να ξεπερνάνε τα 30 δισ., τα κέρδη τους να εκτοξεύονται κατά εκατοντάδες εκατομμύρια, τις «επενδύσεις» τους να επεκτείνονται στις 4 πλευρές του ορίζοντα.

Και όλα αυτά με «κρατική εγγύηση»... Οπως τα τέλη που φορτώνονται στον λαό και εγγυώνται την κερδοφορία τους - π.χ. το περιβόητο ΕΤΜΕΑΡ - την ώρα που οι κυβερνήσεις διαχρονικά απορρίπτουν τα αιτήματα των αγροτοκτηνοτρόφων για εγγυημένες τιμές των προϊόντων τους, ώστε να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών και τη συνέχιση της καλλιέργειας. Η κυβέρνηση μάλιστα τους απαντάει αισχρά ότι αυτά είναι τα «ρίσκα της επιχειρηματικότητας» και ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα».

Για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους δεν «υπάρχει σάλιο» για αφορολόγητο πετρέλαιο, αλλά για τους εφοπλιστές αυτό είναι προ πολλού «δεδομένο», ενώ η κυβέρνηση έχει εγγράψει άλλα 300 εκατ. στον νέο προϋπολογισμό για να «πρασινίσουν» τον στόλο τους... Μπορεί για αγρότες και κτηνοτρόφους να μην υπάρχουν «λεφτόδεντρα» για φτηνό ρεύμα, αλλά η κυβέρνηση δεσμεύεται να εξασφαλίσει σταθερές τιμές στους βιομηχάνους και «εκπτώσεις» για τα επόμενα πολλά χρόνια. Μπορεί «το ταμείο να είναι μείον» όταν πρόκειται για τους δυσβάσταχτους φόρους στα λαϊκά νοικοκυριά της υπαίθρου, αλλά η κυβέρνηση στον νέο προϋπολογισμό φοροαπαλλάσσει πλήρως τα μονοπώλια του πολέμου, ενώ οι αγρότες πληρώνουν με όλους τους τρόπους και τον «πόλεμο των κυρώσεων» από την εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια.

Τα χρέη που πνίγουν χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφους είναι η «άλλη όψη» των «σπασμένων κοντέρ» στους ισολογισμούς των τραπεζικών ομίλων, που τους περνάνε θηλιά με τοκογλυφικά επιτόκια και χρεώσεις. Είναι η άλλη όψη της «στάσης πληρωμών» που έχει κηρύξει η κυβέρνηση ως αποτέλεσμα της πολιτικής της ΚΑΠ, του (φορο)κυνηγητού από το αστικό κράτος.

Την ώρα που τα παπαγαλάκια κυβέρνησης και κεφαλαίου έχουν ξαμοληθεί για να απαξιώσουν ως «ανεδαφικά» τα αιτήματα των αγροτών για «κούρεμα» και ρύθμιση των χρεών τους (που τα έχουν ήδη πληρώσει μια και δυο φορές πάνω), οι τράπεζες απολαμβάνουν «αναβαλλόμενους φόρους» μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Την ώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, λέγοντας πως χρειάζεται τάχα υπομονή για να στηθεί ο νέος μηχανισμός επιδοτήσεων (που θα ξεκληρίζει πιο «αποτελεσματικά» τους φτωχούς αγρότες με βάση τη νέα ΚΑΠ), με το άλλο χέρι δίνει «μποναμάδες» και «δωράκια» στο μεγάλο κεφάλαιο με «έναν νόμο και ένα άρθρο», ενώ το κράτος διανέμει σαν «καλοκουρδισμένο» ρολόι τα δεκάδες δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης στους ομίλους.

Τα αναγκαία έργα υποδομής (άρδευση και αντιπλημμυρική / αντιπυρική θωράκιση, αγροτική οδοποιία κ.λπ.) που δεν γίνονται, οι μεγάλες καταστροφές εξαιτίας υποδομών που δεν υπάρχουν, οι καλλιέργειες που πνίγονται τον χειμώνα και καίγονται το καλοκαίρι, είναι η εικόνα ενός κράτους που λειτουργεί με γνώμονα τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων. Η εικόνα της αναρχίας της παραγωγής, στο κυνήγι του κέρδους, που σε κάθε βήμα βάζει εμπόδιο στον ολοκληρωμένο σχεδιασμό για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Είναι τα «καλά» της «απελευθέρωσης» με τη σφραγίδα της ΕΕ σε τομείς όπως το νερό, της εμπορευματοποίησης που επεκτείνεται για να βρουν κερδοφόρες διεξόδους τα συσσωρευμένα κεφάλαια.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, για κάθε πρόβλημα και αδιέξοδο που βιώνουν οι αγροτοκτηνοτρόφοι, θα βρει από κάτω την πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτήν την πολιτική υλοποιεί η κυβέρνηση και στηρίζουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, που τώρα παριστάνουν τους «φίλους» των αγροτών. Αυτήν την πολιτική χρειάζεται να στοχεύσει ακόμα πιο αποφασιστικά και μαχητικά ο δίκαιος αγώνας των αγροτών που τώρα φουντώνει. Ιδιος είναι ο ένοχος και κοινός ο αντίπαλος για όσα ζουν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό η αλληλεγγύη, η κοινή πάλη με τους βιοπαλαιστές αγρότες επιβάλλεται να δυναμώσει κι άλλο!