«Αμυνα, Ενέργεια και εμπόριο» είναι το τρίπτυχο πάνω στο οποίο διαμορφώνεται το νέο ναρκοπέδιο στην Ελευσίνα και την ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου, μετά τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για την επέκταση της λειτουργίας των Ναυπηγείων με άλλες δραστηριότητες (λιμενικές, διαμετακομιστικές, αμυντικές και ενεργειακές), παράλληλα με την αναβάθμιση του λιμανιού της Ελευσίνας σε «πολλαπλών χρήσεων», για την εξυπηρέτηση πολεμικών και εμπορικών πλοίων όλων των τύπων (χύδην φορτία, εμπορευματοκιβώτια κ.τ.λ.), όπως προβλέπει η κυβερνητική τροπολογία που ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Θυμίζουμε ότι τα Ναυπηγεία ανήκουν στην αμερικάνικη ΟΝΕΧ, η οποία αναδεικνύεται σε βραχίονα του αμερικάνικου επιχειρηματικού και στρατηγικού σχεδιασμού για την Ελλάδα.

Η αναβάθμιση της Ελευσίνας και της ευρύτερης περιοχής σ' αυτά τα σχέδια ολοκληρώνεται από τη δημιουργία ενός ευρωατλαντικού μεταφορικού άξονα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και από εκεί στην Ουκρανία, όπου εστιάζει το ενεργειακό και στρατιωτικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Είναι φανερό ότι η Ελλάδα ως «κόμβος» αναλαμβάνει πολύ επικίνδυνους ρόλους, που τη βάζουν ακόμα πιο ψηλά στη λίστα με τους στόχους των αντίπαλων στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Με τα σημερινά δεδομένα, στον κόλπο της Ελευσίνας σχεδιάζεται να δημιουργηθεί ένα νέο λιμάνι, ανταγωνιστικό στις προβλήτες που διαχειρίζεται η κινέζικη COSCO στον Πειραιά. Το λιμάνι θα περιλαμβάνει υποδομές για τη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων, εγκαταστάσεις για την αποθήκευση Ενέργειας και διάφορες υποστηρικτικές λειτουργίες, που θα το συνδέουν απευθείας με το mega logistic hub στο Θριάσιο. Πάνω από 1 δισ. αναμένεται να κοστίσει η αναμόρφωση της περιοχής για να «κουμπώσει» στα ευρωατλαντικά σχέδια.

Ο εμπορευματικός σταθμός στο Θριάσιο θα λειτουργεί ως κέντρο αποθήκευσης για 400.000 παλέτες και θα συνδέεται με τον κεντρικό σιδηροδρομικό άξονα προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Μια σειρά έργα αναβάθμισης του περιφερειακού δικτύου θα διευκολύνουν και τις οδικές μεταφορές, ανεβάζοντας κι άλλο την αξία της περιοχής στο «χρηματιστήριο» του ευρωατλαντικού σχεδιασμού, ειδικά τώρα που τρέχει και η «στρατιωτική Σένγκεν» για την «απελευθέρωση» της στρατιωτικής κινητικότητας σε όλο το μήκος και το πλάτος της ΕΕ.

Σε ό,τι αφορά τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, το σχέδιο προβλέπει τη δυνατότητα ναυπήγησης πολεμικών πλοίων έως 40.000 τόνων και 160 μέτρων, με στόχο τα αμερικάνικα κεφάλαια να παίξουν καθοριστικό ρόλο και στην εγχώρια πολεμική βιομηχανία, πέρα από τα δισ. ευρώ λεφτά του λαού που απομυζούν οι ΗΠΑ και τα μονοπώλιά τους από τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα. Παράλληλα, τα Ναυπηγεία αποτελούν «επισκευαστήριο» για τα πλοία του 6ου στόλου του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού, που σημαίνει ακόμα περισσότεροι κίνδυνοι για το λαό συγκεντρωμένη σε μια ακτίνα μερικών χιλιομέτρων μακριά από το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας.

Η US International Development Finance Corporation (DFC) θα χρηματοδοτήσει τα ναυπηγεία με 125 εκατ. δολάρια, χώρια οι διευκολύνσεις, τα προνόμια, τα «δανεικά κι αγύριστα», οι εργασιακές σχέσεις - κόλαση με τα οποία έχουν φιλοδωρήσει το κράτος και η κυβέρνηση το αμερικάνικο μονοπώλιο. Η χρηματοδότηση μάλιστα από αυτό το αμερικάνικο ταμείο αναμένεται να επεκταθεί και στον Εμπορευματικό Κέντρο του Θριασίου, όπου δραστηριοποιούνται σήμερα επιχειρηματικά η Goldair και η Τράπεζα Πειραιώς.

Ολα αυτά τα σχέδια σερβίρονται πασπαλισμένα με μπόλικη προπαγάνδα για τα οφέλη που θα αποκομίσει τάχα ο λαός και η χώρα από την αναβάθμισή της σε ενεργειακό, στρατιωτικό και μεταφορικό κόμβο των Αμερικανών, για την «ασφάλεια» και «σταθερότητα» που προσφέρουν τέτοιες μεγάλες επενδύσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι στις ευρωατλαντικές ενεργειακές και εμπορικές αρτηρίες τρέχουν μόνο κέρδη για το κεφάλαιο και κίνδυνοι για τον λαό, που δεν έχει τίποτα καλό να περιμένει από την βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια. Υπάρχει άλλωστε και η ιστορική πείρα από χώρες που έπαιξαν τέτοιο ρόλο στο παρελθόν και σήμερα έχουν γίνει αγνώριστες, επειδή μπήκαν στο επίκεντρο των άγριων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών...