Για την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, μετά από κάθε «θετικό» (με τα δικά τους κριτήρια) εκλογικό αποτέλεσμα («προοδευτικού», σοσιαλδημοκράτη κ.τ.λ.) είναι μια «χρυσή ευκαιρία» για να πουλήσουν τις ίδιες «συνταγές» για έναν «λιγότερο άδικο» καπιταλισμό. Αλλά και για να κουνήσουν αισχρά το δάκτυλο (δεν έχουν τον θεό τους...) σε όσους αποκαλύπτουν πόσο ψεύτικες είναι αυτές οι προσδοκίες και σε όσους δεν ακολουθούν ως «παράδειγμα» πότε τον Μποριτς της Χιλής, πότε το λαϊκό μέτωπο της Γαλλίας, πότε τους (πολεμοκάπηλους) Εργατικούς της Βρετανίας, πότε την Πορτογαλία και εσχάτως τον Μαμντάνι... Τι κι αν τα κριτήριά τους τα ξεφτιλίζει η ιστορική πείρα (παλιότερη και πρόσφατη); Τι κι αν αποδεικνύεται κάθε μέρα πόσο σιδερένιοι είναι οι άγραφοι νόμοι του καπιταλισμού;

Ποια πείρα και ποιοι νόμοι όμως; Αυτά δεν έχουν καμία αξία μπροστά στα πανηγυρτζίδικα εξώφυλλα «προοδευτικών» εφημερίδων και στα συγκινητικά post των διάφορων περσόνων (πολιτικών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών κ.λπ.) στα social media, που δεν χάνουν ποτέ ευκαιρία να πέσουν ξανά και ξανά με τα μούτρα στις ίδιες αυταπάτες, προκειμένου να σύρουν και τους αναγνώστες τους σ' αυτές. Και όταν αφού φανεί ότι το παραμύθι έχει δράκο (που πλέον εμφανίζεται πολύ πιο γρήγορα), να αποφαίνονται πως «δεν αλλάζουν τα πράγματα», να γυρίζουν στη μιζέρια, στη θλίψη, στις συνταγές μαγειρικής και στα ...καληνύχτα Κεμάλ. Τι κι αν έχουν διαψευστεί οικτρά εντός κι εκτός συνόρων; Τίποτα δεν τους πτοεί.

Αυτό έγινε και με το φιντάνι - δήμαρχο της Νέας Υόρκης, που τις προάλλες συναντήθηκε με τον Τραμπ. Ούτε μήνας δεν πέρασε μέχρι τα όνειρα του Αμερικανού Προέδρου και του νεοεκλεγμένου δημάρχου της Ν. Υόρκης Μαμντάνι (που τον αποκαλούν έως και «κομμουνιστή» κάτι εγχώρια ναυάγια και ο ίδιος ο ...Τραμπ) να γίνουν κοινά! Την ίδια αγάπη μοιράζονται οι δυο τους για τη Νέα Υόρκη... Τα ίδια πράγματα τους απασχολούν: Το κόστος στέγης, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα, οι ανισότητες κ.ά. Δεν τα λέμε εμείς. Ο Μαμντάνι τα είπε κατά τη συνάντηση που είχε με τον Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο, όπου κατά λέξη δήλωσε: «Εκτιμώ τη συζήτηση με τον Πρόεδρο και ανυπομονώ να δουλέψω μαζί του, για να γίνει η πόλη οικονομικά προσιτή για τους Νεοϋορκέζους». Τι αβρότητες και φιλοφρονήσεις αντάλλαξαν, τι χαμόγελα και αλληλοβοήθεια στο να μην απαντήσουν ερωτήσεις... Μια ωραία ατμόσφαιρα. Αλλωστε, βουτηγμένοι στον ίδιο βούρκο είναι.

Πάμε και στα καλύτερα... Η νέα ελπίδα των εγχώριων σκελετών της σοσιαλδημοκρατίας - ο Μαμντάνι δηλαδή - απαντώντας σε σχετική ερώτηση ...εκτίμησε τις προσπάθειες του Τραμπ να τελειώσει τους πολέμους! Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε, όπως είπε, το 1/10 όσων ψήφισαν Τραμπ για Πρόεδρο, ψήφισαν αυτόν για δήμαρχο! Τελικά, φαίνεται πως κάποιοι φοράνε «καρπούζια» (το σύμβολο των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό) μπας και κρυφτεί πόσο σάπια φρούτα είναι... Ομως έχει κι άλλα. Ενας δημοσιογράφος ρώτησε τον Μαμντάνι τι σχολιάζει για τους 88 Δημοκρατικούς που στήριξαν ένα αντικομμουνιστικό ψήφισμα και απάντησε πως είναι «δημοκρατικός σοσιαλιστής» και επομένως «πολύ ανοικτός σε αυτό»! Και αντικομμουνιστής ο ...«κομμουνιστής», καθώς - όπως είπε - αυτό που τον νοιάζει τώρα δεν είναι οι ιδεολογικές διαφορές, αλλά να γίνει δουλειά για τη Νέα Υόρκη.

Κι ένα τελευταίο: Ρώτησαν τον Τραμπ αν, παρότι δισεκατομμυριούχος, θα συνεχίσει να αποκαλεί σπίτι του τη Νέα Υόρκη, που πλέον έχει για δήμαρχο τον Μαμντάνι. «Μετά (σ.σ. από αυτή) την συνάντηση φυσικά» απάντησε, για να συμπληρώσει πως με τον Σάντερς - έτερο σοσιαλδημοκρατικό σαρκίο των ΗΠΑ, που αναγάγουν τα εγχώρια ναυάγια σε «προοδευτική ελπίδα» - συμφωνεί σε πολλά περισσότερα από όσα κανείς νομίζει... Καλή χώνεψη!

(Αναδημοσιεύεται από το portal «902.gr»)