Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν ήταν ένας από τους λίγους που συνάντησε ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ σε διμερές επίπεδο με αφορμή τη σύνοδο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Και αν οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και συμμαχιών, το περιεχόμενο της συνάντησης έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όπως καταγράφεται στον διεθνή Τύπο. Πέρα από τις συμφωνίες για τα εξοπλιστικά, το θέμα της Ενέργειας κυριάρχησε στις μεταξύ τους συνομιλίες και όσα συζητήθηκαν - αν τελικά εφαρμοστούν - διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ευρύτερα, με τον ρόλο της Τουρκίας να αναβαθμίζεται σημαντικά στον ενεργειακό - και όχι μόνο - χάρτη.

Οπως παρατηρεί το «Atlantic Council», πέρα από τις οικονομικές προεκτάσεις των συμφωνιών «ο Τραμπ αναγνωρίζει την περιφερειακή επιρροή» της Τουρκίας, ενώ το περιοδικό «Essydo» επεσήμανε ότι οι ενεργειακές μπίζνες ΗΠΑ - Τουρκίας «δεν μπορούν απλά να αναγνωστούν ως εμπορικό ζήτημα (...) Στην περίπτωση της Τουρκίας, η μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό αέριο, μέσω μακροπρόθεσμων συμβολαίων με τις ΗΠΑ, και η επένδυση σε τεχνολογία νέας γενιάς για την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας, αποτελούν κινήσεις που αλληλεπιδρούν απευθείας με τις αμυντικές της σχέσεις εντός και εκτός του ΝΑΤΟ».

Με άλλα λόγια, οι συμφωνίες για την Ενέργεια - στον βαθμό που θα προχωρήσουν - γίνονται όχημα για στενότερη συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, προωθώντας τον κοινό στόχο όλων των ευρωατλαντικών δυνάμεων (μεταξύ τους της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων) για ενεργότερη δέσμευση της Τουρκίας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, με αφορμή τις συμφωνίες ΗΠΑ - Τουρκίας για την πυρηνική ενέργεια, εμπειρογνώμονες σημειώνουν ότι «η επέκταση της συνεργασίας στην πυρηνική τεχνολογία ενισχύει στρατηγικούς δεσμούς πέραν των συμβατικών αμυντικών εργαλείων, δημιουργώντας νέα πεδία αλληλεξάρτησης, που είναι λιγότερο ευάλωτα σε απευθείας πολιτικές διαφωνίες».

Εξίσου σημαντικές είναι και οι συμφωνίες για το αέριο, όπως αυτή ανάμεσα στην τουρκική BOTAS με την αυστραλιανών συμφερόντων «Woodside» για την εισαγωγή αμερικανικού LNG. Κόμβο θα αποτελέσει η νέα μεγάλη μονάδα επαναεριοποίησης της «Woodside» στη Λουιζιάνα, που είναι έτοιμη κατά το 1/5, καταγράφοντας τεράστια πρόοδο από τον περασμένο Απρίλη, όταν η κατασκευή της πήρε το «πράσινο φως». Σύμφωνα με την πολυεθνική, «το έργο αλλάζει τα δεδομένα, αντιπροσωπεύοντας τη μεγαλύτερη άμεση ξένη επένδυση στην Ιστορία της Λουιζιάνα (...) θα συμβάλει σημαντικά στις εξαγωγές LNG των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας τον ρόλο τους ως κορυφαίου προμηθευτή Ενέργειας στον κόσμο».

Με την έναρξη της παραγωγής να προγραμματίζεται για το 2029, ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας σημείωσε ότι «έργα όπως αυτό στέλνουν το μήνυμα ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να ηγηθούν του κόσμου». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Τούρκος ομόλογός του χαρακτήρισε τη συμφωνία «διηπειρωτική σύνδεση» και στέλεχος της «Woodside» μίλησε για «συμφωνία - ορόσημο», που «ενισχύει την τουρκο-αμερικανική σχέση και ανοίγει τον δρόμο για την οικοδόμηση πλατύτερης στρατηγικής συνεργασίας με την BOTAS, η οποία θα στηρίζει την ενεργειακή ασφάλεια και την οικονομική ανάπτυξη για την Τουρκία και τις ΗΠΑ».

Ολα αυτά την ώρα που το αμερικανικό κεφάλαιο επενδύει στην αύξηση των εξαγωγών LNG για την κυριαρχία του στις παγκόσμιες αλυσίδες της Ενέργειας, όπως καταγράφεται στην ιστοσελίδα του Κέντρου για το LNG (Center for LNG), το οποίο εκπροσωπεί κολοσσούς όπως BP, «Cheniere», «Chevron», «Conoco Philips», «Total Energies», «Woodside Energy» κ.λπ. Εκεί σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι τα χαρακτηριστικά του φυσικού αερίου μετά την υγροποίησή του καθιστούν τη μεταφορά του πολύ ευκολότερη, ώστε «ορισμένα από τα μεγαλύτερα πλοία μεταφοράς αμερικανικού LNG στους διεθνείς εμπορικούς εταίρους να μεταφέρουν αρκετό αέριο ώστε να τροφοδοτηθούν με Ενέργεια 70.000 σπίτια για έναν χρόνο».

Μόνο από τις δύο συμφωνίες της Τουρκίας με τη «Woodside» και τη «Mercuria» οι ΗΠΑ διασφαλίζουν την εξαγωγή σχεδόν 70 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου μέσα στην επόμενη 20ετία. Παράλληλα, η Τουρκία κατατάσσεται 2η πανευρωπαϊκά σε ικανότητα επαναεριοποίησης LNG, ενώ το 2024 υπολογίζεται ότι στις υποδομές της επαναεριοποιήθηκε το 15,3% του φυσικού αερίου που μπορούσε να υποστεί σχετική επεξεργασία σε όλη την Ευρώπη. Τα τελευταία 7 - 8 χρόνια έχει πενταπλασιάσει τις επενδύσεις της σε μονάδες επαναεριοποίησης. Η αποτίμηση αυτή του ρόλου της Τουρκίας στη διαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη, με καθοριστική στήριξη από τις ΗΠΑ, διαμορφώνει καινούργια δεδομένα και στους ανταγωνισμούς με την ελληνική αστική τάξη για το ποιος θα αποτελέσει κόμβο του αμερικανικού LNG προς την Ευρώπη και γενικότερα πυλώνα της ευρωατλαντικής ενεργειακής πολιτικής.

Γίνεται φανερό ότι οι πανηγυρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων με αφορμή το ενδιαφέρον που δείχνει η «Chevron» για πιθανά κοιτάσματα νότια της Κρήτης, και τα παραμύθια ότι αυτό αποτελεί «ψήφο εμπιστοσύνης» των ΗΠΑ προς την Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, είναι για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Στην πραγματικότητα, η επίσκεψη Ερντογάν στις ΗΠΑ σηματοδότησε την αναβάθμισή της ως Ευρωατλαντικού συμμάχου και ενίσχυσε τους δεσμούς της με τις ΗΠΑ, όπως ήταν άλλωστε επιδίωξη (και) της αστικής τάξης και των κομμάτων της στην Ελλάδα. Καταρρίπτεται έτσι για άλλη μια φορά με πάταγο ο μύθος ότι η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στα ΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, με τεράστιους κινδύνους για τον λαό, είναι «εγγύηση» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τη «σταθερότητα» και την «ασφάλεια» στην περιοχή.