Το τι σημαίνει για τον λαό του Ισραήλ το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» το αποκαλύπτουν και τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας - με το σταγονόμετρο βέβαια - για τις αυξανόμενες αυτοκτονίες μελών του κατοχικού στρατού. Την προηγούμενη Δευτέρα ένας στρατιώτης από την επίλεκτη «Μπριγάδα Ναχάλ» έδωσε τέρμα στη ζωή του - ήταν ο τρίτος μέσα σε μια βδομάδα. Ολο το 2024 τουλάχιστον 15 Ισραηλινοί στρατιώτες έκαναν το ίδιο, ενώ από την αρχή του 2025 το σχετικό νούμερο είναι ήδη 21, φυσικά με βάση μόνο τα στοιχεία που «γλίτωσαν» τον έλεγχο του κράτους - δολοφόνου... Εκπρόσωποι των IDF (Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ) επιχειρούν να συνδέσουν αυτοκτονίες στρατιωτών με πλευρές της προσωπικής τους ζωής και όχι με τις αποστολές της γενοκτονίας στη Γάζα, όπου καλούνται να «υπηρετούν την πατρίδα και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας».

Οι ειδήσεις για τέτοια «περιστατικά» είναι ιδιαίτερα φειδωλές. Πιο εύκολα όμως συναντά κανείς ρεπορτάζ για τη δράση «επίλεκτων ταγμάτων», όπως η προαναφερθείσα «Μπριγάδα Ναχάλ», που διακρίνονται στην «αφοσίωση» με την οποία εκτελούν τα σχέδια εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού, φυσικά με βάση την εκπαίδευση και τις εντολές των ανωτέρων τους. Αντιγράφουμε από το «Αλ Τζαζίρα» ρεπορτάζ για επιχείρηση της «Μπριγάδας Ναχάλ» στη συνοικία Ζεϊτούν της Πόλης της Γάζας: «Ενας ανώτερος αξιωματικός έδεσε ζώνη με εκρηκτικά γύρω από τον λαιμό ενός 80χρονου άνδρα, πριν του δώσουν εντολή να αρχίσει να κάνει έρευνες σε σπίτια (...) Στην αρχή οι στρατιώτες συνάντησαν τον ηλικιωμένο μαζί με την γυναίκα του στο σπίτι τους. Εκείνοι εξήγησαν σε στρατιώτες που μίλαγαν Αραβικά ότι δεν μπορούσαν να φύγουν, επειδή είχαν κινητικά προβλήματα. Παρά την κατάστασή τους, όμως, οι στρατιώτες ανάγκασαν τον 80χρονο να περπατά μπροστά από εκείνους, με το μπαστούνι του, ενώ η γυναίκα τελούσε υπό σύλληψη στο σπίτι τους (...) ένας στρατιώτης στη διάρκεια έρευνας δήλωσε ότι ο διοικητής είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το ζευγάρι των Παλαιστινίων ως "κουνούπια". Είναι η διαδικασία με την οποία ο ισραηλινός στρατός αναγκάζει Παλαιστίνιους αμάχους να λειτουργήσουν ως ανθρώπινες ασπίδες, για να προστατεύσουν από πυρά ή βόμβες τις ισραηλινές δυνάμεις. "Εμπαιναν σε κάθε σπίτι πριν από μας, ώστε αν υπήρχαν μέσα εκρηκτικά ή ένοπλοι να δέχονται αυτοί τα πυρά αντί για μας", εξήγησε». Οκτώ ώρες μετά η «Ναχάλ» άφησε το ηλικιωμένο ζευγάρι να φύγει. Λίγο πιο κάτω τους συνάντησε άλλο τάγμα κατοχικών στρατιωτών και τους πυροβόλησε θανάσιμα, γιατί βρέθηκαν σε σημείο όπου «δεν έπρεπε να είναι».

Τα δε κριτήρια με τα οποία οι στρατιώτες εκτελούν εντολές για να ανοίξουν πυρ περιέγραψε πριν λίγες μέρες Ισραηλινός έφεδρος που υπηρέτησε τρεις φορές στη Γάζα. Μίλησε στο βρετανικό «Sky News», ανώνυμα, επειδή φοβόταν μήπως χαρακτηριστεί προδότης ή διωχθεί από το σπίτι του. Ο στρατιώτης τοποθετήθηκε δύο φορές στον Διάδρομο Νετζαρίμ (τον οποίο χάραξαν οι κατοχικές δυνάμεις, στο όνομα του «καλύτερου ελέγχου της ασφάλειας»). Η μονάδα του έμενε σε σπίτι που ανήκε σε εκτοπισμένους Παλαιστίνιους: «Υπήρχε μια νοητή γραμμή που διέσχιζε το ίδιο το σπίτι, για την οποία οι ανώτεροί μας υποστήριζαν ότι όλοι οι κάτοικοι της Γάζας γνώριζαν πως υπάρχει, όπως επίσης - έλεγαν οι ανώτεροι - γνώριζαν ότι δεν επιτρεπόταν και να την περάσουν (...) Αυτή η απαγόρευση αφορούσε ουσιαστικά τους περισσότερους που κυκλοφορούσαν στην περιοχή, που μπορεί να ήταν και κάποιος έφηβος που έκανε ποδήλατο (...) Αν κάποιος ερχόταν εκεί, σήμαινε ότι ήξερε πως δεν πρέπει να είναι εδώ και, αν εξακολουθούσε να έρχεται, σήμαινε ότι είναι τρομοκράτης (...) Αυτό σου λένε οι ανώτεροι. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι αλήθεια. Είναι απλώς φτωχοί άνθρωποι, πολίτες που δεν έχουν πολλές επιλογές (...) Μπορεί να τους πυροβολήσουν, μπορεί να τους συλλάβουν. Εξαρτάται πραγματικά από την ημέρα και τη διάθεση του διοικητή», είπε ο στρατιώτης. «Είναι κάπως σαν την Αγρια Δύση. Ορισμένοι διοικητές μπορούν πραγματικά να αποφασίσουν να διαπράξουν εγκλήματα πολέμου και να μην αντιμετωπίσουν τις συνέπειες αυτού», συνέχισε, προσθέτοντας ότι πολλοί από τους στρατιώτες πιστεύουν πως δεν υπάρχουν αθώοι στη Γάζα, «οπότε τους αξίζει να πεθάνουν (...) Δεν νιώθουν έλεος».

Τα παραπάνω δίνουν την εικόνα της φρίκης της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού η οποία είναι σε εξέλιξη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Αποτυπώνουν γλαφυρά τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, περιγράφουν πόσο αδίστακτοι και ωμοί γίνονται οι φονιάδες των λαών που αντιστέκονται. Οι ίδιοι οι στρατιώτες της περιβόητης «αυτοάμυνας» φτάνουν να ομολογούν τα εγκλήματα που διαπράττουν, ακόμα και τινάζοντας τα μυαλά τους στον αέρα, κάτι που φέρνει στην επιφάνεια τη σαπίλα του συστήματος και την εγκληματική του φύση.