Στις παράπλευρες απώλειες της τρέχουσας επικαιρότητας, σύντροφοι, συγκαταλέγεται προεκλογικώς και η νοημοσύνη μας.

Για παράδειγμα, στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές οι ειδήμονες φωνάζουν στα κανάλια πόσο θα ωφελήσει τη Φώφη που κέρδισε ο Σρέντερ. Στη Γερμανία! Δηλαδή θα κυλάει καλά ο Κηφισός και δε θα υπερχειλίζει ο Ποδονίφτης επειδή ο Σρέντερ είπε τον Μπους Χίτλερ και αμέσως μετά ζήτησε γονατιστός συγνώμη! Ο Παφίλης που δε ζητάει συγνώμη από φονιάδες των λαών και παλεύει για την ειρήνη δεν παίζει στο έργο «ελάτε μαζί μου ηλίθιοι ψηφοφόροι». Ευτυχώς.

Στην άλλη παράκαμψη νοημοσύνης, σ' αυτές τις εκλογές, μαθαίνουμε ότι όλα τα παιδιά της Αθήνας, ευτυχισμένα και χορτάτα, ένα μόνο που τους λείπει ζητάνε. Δέντρα με καραμέλες και σοκολάτα κρεμασμένη στα κλαριά. Ο Χαλβατζής που βγαίνει και ζητάει να μην καταπιεί άλλα κλαριά το τσιμέντο της θηριώδους εργολαβίας δεν είναι βέβαια ο πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας.

Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται μέσα από την ομορφιά, το κάλλος της μαυρόασπρης λευκάδας του Παπουτσή. Είναι τόσο κοντινό το πλάνο που φαίνεται η λεπτομέρεια της ρίζας των τριχών του στο μουστάκι.

Κι αυτή η... προσέγγιση, σημαίνει όμορφη πόλη. Δηλαδή ομολογημένες τρίχες.

Για το μήνυμα του Τζαννετάκου που πρέπει να ακουστεί ώστε ελεύθερη η υπερνομαρχία να καταστεί, δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα. Μένεις απλώς άφωνος γιατί αναρωτιέσαι πώς μπορεί να στείλει μήνυμα κάποιος που δεν το έλαβε ποτέ αυτό που του έχεις στείλει εδώ και καιρό.

Θέλει κουράγιο, πολλή δουλιά ως την τελευταία στιγμή, γνώση των συνθηκών κάτω από τις οποίες δίνεται, στα πρόθυρα πολέμου, αυτή η εκλογική μάχη, σύντροφοι, για να μην αφήσουμε τους υπηρέτες της Αυτοδιοίκησης να φαγωθούν από τα αφεντικά της πολιτικής και του θεάματος.

Για να καταλάβει κανείς τις αντιξοότητες δε χρειάζονται πολλά. Οταν ο Χαλβατζής εγκαινίαζε το εκλογικό κέντρο της «Συμπαράταξης» στα Χαυτεία, η καλή μας αστυνομία είχε κόψει την κυκλοφορία σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων!... Κι άμα ρώταγες τι συμβαίνει, ο τροχονόμος απαντούσε «διαδήλωση παρακάτω». Το σχέδιο απέτυχε. Ο κόσμος ήταν πολύς, αλλά δεν έπαιξε στην τηλεόραση. Ο λαός στις πόλεις και στα χωριά δεν παίζει έτσι κι αλλιώς σ' αυτές τις παρακάμψεις νοημοσύνης, που λέγονται προεκλογικές εκστρατείες, κανέναν ρόλο άλλον από του καταναλωτή μηνυμάτων. Παίζει, απελπίζεται και πρέπει διαφημιστικώς να παρηγορηθεί με ψηφιακά παιχνίδια περί Αθήνας.

Αυτές οι εκλογές σύντροφοι δε θα σταματήσουν την επερχόμενη από τον πετρελαϊκό πόλεμο μαύρη εποχή. Ούτε καν την ήδη επιβληθείσα κατοχή της χώρας από τους έχοντες και κατέχοντες, με τα φιλμάκια τα διαφημιστικά και τον εξωραϊσμό της αγωνίας μας. Ας μην αποδεχτούμε τη μέγκενη της ψηφιακής χαύνωσης και της αντιαισθητικής υπνηλίας. Στηρίζοντας με την ψήφο μας δημάρχους και νομάρχες αγωνιστές, βάζουμε την ταμπέλα «κατάλληλος» στους διαχειριστές του κεφαλαίου. Που είναι έτσι κι αλλιώς ακατάλληλοι και για μικρά παιδιά αλλά και για μεγάλους.