Κατά έναν περίεργο όμως τρόπο, δυστυχώς οικείο στους βρεγμένους απ' την αστική βροχή κομμουνιστές, που δεν έχουν και κανένα λόγο να τη φοβούνται, το φετινό φεστιβάλ, πάνω στα εκατόχρονα της Οκτωβριανής κι ενόψει αυτών του Κόμματος του χρόνου, σηματοδοτεί και τα εγκαίνια της πιο βρώμικης αντικομμουνιστικής εκστρατείας τόσο σε διεθνές όσο και ντόπιο επίπεδο. Μιας εκστρατείας βασισμένης πάνω στην προσφιλέστερη των ακροδεξιών ή και φασιστικών μεθόδων προπαγάνδας που λέγεται «δολοφονία χαρακτήρων». Εκτείνεται πέραν και ενίοτε πονηρά υπεράνω των ιστορικών διαστρεβλωμένων γεγονότων, που κυριάρχησαν μεταπολιτευτικά και κορυφώθηκαν μετά το τέλος, δήθεν, του ψυχρού πολέμου. Ηταν το Κατίν, ο ουκρανικός λιμός, η αποκατάσταση των ναζί στις βαλτικές χώρες κι άλλα τέτοια υπολείμματα μαζούτ που απλώθηκαν από μονοπύθμενα και διπύθμενα πλεούμενα στη θάλασσα του διαδικτύου.
Μισές αλήθειες, προσωπικά δράματα, αδυναμίες, αρρώστιες, ατομικές επιλογές που για τους αγαπημένους και ενσωματωμένους στο σύστημα είναι χαρακτηριστικά ηρώων - υπερασπιστών «των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» - για τους κομμουνιστές θα διογκώνονται και θα πωλούνται από τους εμποράκους, παπατζήδες στους άπειρους πάγκους που έχουν στηθεί στα παζάρια της επιβίωσης. Και βρίσκονται και θα βρίσκονται πολλοί πρόθυμοι, καλοπληρωμένοι ή και φτηνιάρηδες, καταξιωμένοι ή ανερχόμενοι τραμπούκοι - δολοφόνοι χαρακτήρων, που ήδη κατέρχονται εθελοντικά στα φανερά υπόγεια της σκοτεινής λέσχης των εξ ατομικής πρωτοβουλίας κομμουνιστοφάγων.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μάθημα κανένας κομμουνιστής - κομμουνίστρια ούτε από όψιμους θεολογούντες, ούτε από αενάως φιλοσοφούντες μετ' ευτελείας. Ακόμη κι αυτοί που έχουν τα μυαλά στα κάγκελα ξέρουν πως η μύγα πάει στα σκ... και η μέλισσα στα άνθη...