Το «Τσακάλι», είναι ένα ψυχολογικό - πολιτικό θρίλερ, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Φρέντρικ Φόρσαϊθ (Το Τέταρτο Πρωτόκολλο - 1987, σκηνοθεσία Τζον Μακένζι).

Η υπόθεση της ταινίας είναι η απόπειρα δολοφονίας του στρατηγού Ντε Γκολ.

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Ντε Γκολ αποφασίζει την απόσυρση των γαλλικών δυνάμεων από την Αλγερία και την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της χώρας. Γάλλοι αξιωματικοί της Λεγεώνας των Ξένων διαφωνούν με τον Ντε Γκολ, θεωρώντας την κίνησή του αυτή προσβολή για τους ίδιους αλλά και προδοσία για το γαλλικό έθνος και αποφασίζουν τη δολοφονία του. Οι απόπειρές τους όμως αποτυγχάνουν και ταυτόχρονα η γαλλική Ασφάλεια εντείνει τα μέτρα προστασίας του Γάλλου Προέδρου. Εκεί εμφανίζεται το «Τσακάλι» (Εντουαρντ Φοξ): Ενας επαγγελματίας δολοφόνος, το πρόσωπο και την πραγματική ταυτότητα του οποίου ελάχιστοι γνωρίζουν.

Το «Τσακάλι», είναι μια ταινία που στηρίζεται κυρίως στην πλοκή και στους χαρακτήρες της. Ο σκηνοθέτης Φρ. Ζίνεμαν («Από εδώ ως την Αιωνιότητα», 1953), μοίρασε έξυπνα τον κινηματογραφικό χρόνο ανάμεσα στην ψυχολογική και στη φυσική δράση. Τα μέσα που χρησιμοποιεί για να αφηγηθεί την ιστορία είναι απλά, η ιστορία όμως παρότι πολύπλοκη είναι απολύτως κατανοητή και η εξέλιξή της συναρπαστική.

Ο βασικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ασφαλώς το «Τσακάλι». Ενας ήρωας (με ελάχιστους διαλόγους), που κινείται με μεθοδικότητα, ευφυΐα και αποφασιστικότητα για να επιτύχει το σκοπό του. Στον αντίποδα, ο Γάλλος ντετέκτιβ (Μισέλ Λονσντέλ), ο οποίος μπορεί να μην είναι όσο ευφυής είναι ο αντίπαλός του, αλλά είναι το ίδιο επίμονος και αποφασισμένος να τον σταματήσει. Επιπλέον έχει στη διάθεσή του ολόκληρη τη γαλλική Αστυνομία και τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας, καθώς και τη συνεργασία ανάλογων υπηρεσιών όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Η σταδιακή πορεία των δυο ατόμων προς την επίτευξη του στόχου τους δεν είναι στρωμένη από πτώματα, ανατινάξεις, κυνηγητά και ακροβατικά... Αν και τέτοιου είδους στοιχεία δεν απουσιάζουν εντελώς από το φιλμ, εντούτοις ο Ζίνεμαν γνωρίζει ποιο είναι το όριο μεταξύ γελοιότητας και κινηματογραφικού ρεαλισμού. Και εδώ βρίσκεται μια από τις διαφορές της σοβαρής ταινίας του Ζίνεμαν από το ριμέικ της με τους Μπρους Γουίλις, Ρίτσαρντ Γκιρ και Σίντνεϊ Πουατιέ.