Η απόφαση των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ για την οργάνωση του εργάσιμου χρόνου, καταργεί και τους τελευταίους υποτυπώδεις περιορισμούς που υπήρχαν σχετικά με τα χρονικά όρια της εργασίας σε ημερήσια, μηνιαία και ετήσια βάση. Εκμεταλλευόμενο τον αρνητικό για τους εργαζόμενους συσχετισμό δύναμης, το μεγάλο κεφάλαιο έχει προ πολλού καταργήσει το οκτάωρο που κατακτήθηκε με αίμα. Ο δρόμος για δουλειά ήλιο με ήλιο έχει ανοίξει διάπλατα. Αυτήν ακριβώς την αποστολή ολοκλήρωσαν το ξημέρωμα της Τρίτης οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, ψηφίζοντας υπέρ της ρήτρας «opt - out» και «σπάζοντας» την εφημερία σε «ενεργό» και «ανενεργό» (απλήρωτη) περίοδο.

Με την έως τώρα νομοθεσία, για τους εργοδότες υπήρχε ο «σκόπελος» του 48ωρου, σαν ανώτατο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας. Δηλαδή, οποιαδήποτε μορφή διευθέτησης κι αν χρησιμοποιούσε ο εργοδότης, στο σύνολο του τετραμήνου, του εξαμήνου ή ακόμα και του έτους, ο μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας δεν επιτρεπόταν να ξεπερνάει τις 48 ώρες. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που προβλέπουν οι ευρωενωσιακές οδηγίες και έχει ενσωματωθεί και στη νομοθεσία της Ελλάδας, δίνει τεράστια περιθώρια στο κεφάλαιο να κανονίζει τον εργάσιμο χρόνο κατά τα συμφέροντά του, στραγγαλίζοντας το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή του εργαζόμενου.

Ωστόσο, με στρατηγική γραμμή τη στρατηγική της Λισαβόνας και την «ευελφάλεια», το ευρωενωσιακό κεφάλαιο επιδιώκει να απαλλαγεί και από τα τελευταία αναχώματα, που το εμποδίζουν να οργανώσει το χρόνο εργασίας με τρόπο τέτοιο, ώστε να έχει τον εργαζόμενο στη διάθεσή του όση ώρα θέλει, όποτε θέλει και με το μικρότερο δυνατό κόστος. Γι' αυτό, οι υπουργοί Απασχόλησης ψήφισαν τη ρήτρα «opt - out», που προβλέπει την εξαίρεση ενός εργοδότη από την υποχρέωση να διαμορφώνει το χρόνο εργασίας με βάση το 48ωρο. Πλέον, ο μόνος φραγμός που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εργοδότες, είναι η ρήτρα που εμπεριέχεται στις ευρωενωσιακές οδηγίες και λέει ότι ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους πρέπει να μεσολαβεί ένα 11ωρο ανάπαυσης του εργαζόμενου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο εργοδότης έχει καθημερινά στη διάθεσή του τον εργάτη 13 ώρες το 24ωρο για να τον ξεζουμίσει. Από την αναγωγή στην πενθήμερη εργασία προκύπτει εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών και στην εξαήμερη εργασία 78 ωρών!

Σ' αυτό το επίπεδο εκτοξεύει την εργασιακή εκμετάλλευση η απόφαση των υπουργών Απασχόλησης. Η οποία, σε συνδυασμό με το «σπάσιμο» της εφημερίας και την αναγνώριση απλήρωτου χρόνου σ' αυτήν, δημιουργεί συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων. Απέναντι σ' αυτήν την εξέλιξη, ο ξεσηκωμός γίνεται καθήκον για κάθε εργάτη και εργάτρια. Ο δρόμος είναι ένας: Καταδίκη της πολιτικής της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των κομμάτων που την υπηρετούν και την εξωραΐζουν. Αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που συνειδητά βάζουν πλάτη στην προώθηση των αντιδραστικών μέτρων. Ενίσχυση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, των μόνων δυνάμεων που με συνέπεια και επιθετικά αιτήματα αποκαλύπτουν και αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή πολιτική, αγωνίζονται για την ανατροπή της.