Το πόρισμα Κουκιάδη, που προχτές δόθηκε επίσημα στη δημοσιότητα, στόχο έχει να προετοιμάσει το έδαφος για τις προαποφασισμένες και επιβεβλημένες από το κεφάλαιο νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Η χρησιμότητά του είναι ίδια με εκείνη παλιότερων πορισμάτων, όπως της επιτροπής Σπράου επί κυβέρνησης Σημίτη και της επιτροπής Αναλυτή επί ΝΔ. Παρά τις όποιες αποχρώσεις ανάμεσα στις προτάσεις που διατυπώνονταν στα πορίσματα και σ' αυτά που τελικά νομοθέτησαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, τίποτα δεν αναιρεί το γεγονός ότι το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του αξιοποιούν τέτοιου είδους επιτροπές στο ρόλο του λαγού, επιδιώκοντας την ίδια ώρα να προσδώσουν επίχρισμα επιστημονικοφάνειας στις ανατροπές που κάθε φορά προωθούν.

Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο η ΝΔ συγκρότησε την επιτροπή Κουκιάδη, από το πόρισμα της οποίας μάταια προσπαθεί τώρα να πείσει ότι διαφοροποιείται. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε «χρήσιμο» και «ενδιαφέρον» το πόρισμα Κουκιάδη φανερώνει την ουσιαστική του συμφωνία με το πνεύμα και το γράμμα των νέων ανατροπών. Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό, που, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της αντεργατικής νομοθεσίας, χτυπώντας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Τους δικούς του νόμους διατήρησε και επέκτεινε η ΝΔ. Ευθύνες έχει και ο ΣΥΝ, καθώς οι εκλεγμένοι του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αποδέχτηκαν και εφάρμοσαν τις ανατροπές. Ενώ στο συνδικαλιστικό κίνημα, η τακτική στήριξης των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών από τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε το πέρασμα των αντιδραστικών μέτρων.

Η απελευθέρωση των απολύσεων, η επέκταση της ημιαπασχόλησης και υποαπασχόλησης, η διά βίου κατάρτιση και εργασιακή περιπλάνηση, η επί της ουσίας κατάργηση ακόμα και της υποτυπώδους προστασίας των ανέργων, αποτελούν στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου για την αύξηση της κερδοφορίας του. Είναι μέτρα που περιγράφονται με μεγάλη σαφήνεια στη στρατηγική της Λισαβόνας, την οποία συνομολόγησαν οι δυνάμεις του δικομματισμού. Κανένα άλλοθι δεν έχουν σήμερα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απέναντι στους εργαζόμενους. Πρέπει να τιμωρηθούν. Να πληρώσουν πολιτικά το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του οχτάωρου, τα προγράμματα stage, τη διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Σήμερα, η εξέλιξη της τεχνολογίας και ο παραγόμενος από τους εργάτες πλούτος επιβάλλουν ο αγώνας ενάντια στις νέες ανατροπές να δοθεί με επιθετικούς όρους και αιτήματα. Παράλληλα με την πάλη για να στηθούν αναχώματα στα μέτρα που έρχονται, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν την κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιασφαλιστικών νόμων, την επέκταση των δικαιωμάτων και την αντιστοίχισή τους με τις σύγχρονες ανάγκες τους. Σ' αυτόν τον αγώνα πρωτοστατεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι κομμουνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές του. Αυτά τα χαρακτηριστικά παίρνει και ο φετινός ταξικός γιορτασμός της 1ης του Μάη, για την επιτυχία του οποίου ο καθένας μπορεί και πρέπει να βάλει το δικό του λιθαράκι τις μέρες που απομένουν.