Την Πέμπτη - που όλα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι - επέλεξε η κυβέρνηση για να ανακοινώσει την εισοδηματική πολιτική για το 2008. Και ανακοίνωσε ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις, «θα» αυξηθούν φέτος 4,5% και 5% αντίστοιχα. Ο Γ. Αλογοσκούφης μάλιστα, ισχυρίστηκε πως με την εισοδηματική πολιτική όχι μόνο «υπερκαλύπτεται ο πληθωρισμός» αλλά και «ενισχύεται περαιτέρω το διαθέσιμο εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων»!

Τα ψέματα που αράδιασε ο επί των Οικονομικών υπουργός ήταν πολλά. Νιώθοντας όμως πως δεν πείθει, έσπευσε να συγκρίνει την εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο τομέα, που αποφάσισε η κυβέρνηση, με αυτή του ιδιωτικού τομέα, που υπεγράφη πρόσφατα από τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ. Επιπλέον σημείωσε, με νόημα, πως «οι κατώτατες αποδοχές στο Δημόσιο παραμένουν σημαντικά υψηλότερες από τις αντίστοιχες στον ιδιωτικό τομέα»! Βέβαια, οι προκλητικοί ισχυρισμοί του υπουργού, ότι τάχα η κυβέρνηση της ΝΔ προστατεύει και ενισχύει τα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πέρασαν σχεδόν ασχολίαστοι, από την πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Ανεξάρτητα από την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει την εισοδηματική της πολιτική σαν... απλόχερη, η αλήθεια δεν αλλάζει. Οτι δηλαδή και η εισοδηματική πολιτική του 2008 στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κινείται στον αστερισμό της άγριας λιτότητας καθώς βασικός της στόχος είναι η ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, προκειμένου να ενισχυθούν παραπέρα τα υπερκέρδη και οι φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο. Οι ισχνές αυξήσεις που θα πάρουν οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είναι - και φέτος - πολύ κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό, που τρέχει ήδη με ρυθμό 4,4%. Τα ψίχουλα των αυξήσεων στους μισθούς στο Δημόσιο, που όλο κι όλο είναι 57 λεπτά, έχουν γίνει ήδη φύλλο και φτερό, πριν ακόμη τα εισπράξουν, από τις τσουχτερές ανατιμήσεις σχεδόν σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης. Φτάνει μόνο να αναφερθεί πως τα ποσοστά αύξησης που επιβλήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο (ψωμί, αυγά, γαλακτοκομικά προϊόντα, τιμολόγια ΔΕΗ, πετρέλαιο θέρμανσης, βενζίνες, διόδια κλπ.) είναι διψήφιος αριθμός. Αρχίζουν από 10% και φτάνουν μέχρι 150%, ενώ έπεται και συνέχεια με τις νέες τσουχτερές αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών (από 1ης Μάη), στα τιμολόγια της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ κλπ.

Αυτή την αλήθεια τη βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι. Και στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Και οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι και εν γένει τα λαϊκά νοικοκυριά, που χρόνο με το χρόνο τα φέρνουν όλο και πιο δύσκολα βόλτα. Ακόμη και αν δεν ήταν έτσι ακριβώς, παρόμοια θα ήταν. Πολιτική έντασης της εκμετάλλευσης εφαρμόζουν. Η μόνη ελπίδα, για διέξοδο, είναι να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια τους. Να οργανώσουν, να εντείνουν και να συντονίσουν την πάλη με τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, με όλους όσοι θίγονται από αυτή την πολιτική. Οχι απλά για να αντισταθούν και να βάλουν φρένο, αλλά για να την ανατρέψουν. Από αυτή την άποψη, η μαζική συμμετοχή στην απεργία που οργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα με το ΠΑΜΕ στις 16 Απρίλη, αποτελεί καθήκον για όλους μας.