Οι 27 ηγέτες της ΕΕ που θα μαζευτούν στο Βερολίνο το Σαββατοκύριακο έχουν αναρίθμητους λόγους να γιορτάζουν τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΕΕ. Τους ίδιους ακριβώς λόγους, από την ανάποδη, έχουν οι λαοί για να τους γυρίσουν την πλάτη και να εντείνουν την πάλη τους για την ανατροπή του καθεστώτος των πολυεθνικών.

Οι κυβερνήσεις των 27 πλέον κρατών - μελών της ΕΕ αντλούν δύναμη από την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ένωση για να επιτεθούν, με πολλαπλάσια δύναμη, κατά των λαών. Ομως, στη συνείδηση των τελευταίων η ΕΕ ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τη βαρβαρότητα και την οπισθοδρόμηση. Η «ταύτιση» αυτή είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αφού από τις «Βρυξέλλες» οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νεολαία, οι άνεργοι μόνο μαύρα μαντάτα και δεινά βλέπουν να έρχονται. Η «διακήρυξη του Βερολίνου», που αναμένεται να υπογράψουν οι 27 ηγέτες της ΕΕ, είναι μια διακήρυξη που υπαγορεύεται και αποτυπώνει τις στρατηγικές επιδιώξεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Μόνο σαν κακόγουστο αστείο ακούγεται το σλόγκαν περί «ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου», τη στιγμή που στο πλαίσιο της ΕΕ οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των λαών έχουν υποστεί ανελέητες επιθέσεις, που κάνουν πολλούς πλέον να μιλούν για επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα.

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια το Διευθυντήριο των Βρυξελλών πρωτοστατεί, στο πλαίσιο της επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων όπως αυτή αποτυπώνεται στη στρατηγική της Λισαβόνας, στην ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας». Μείωση, με άλλα λόγια, του λεγόμενου κόστους εργασίας προκειμένου να διασφαλιστεί η αειφόρος κερδοφορία του κεφαλαίου. Παράλληλα, «τρέχουν» οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις με στόχο την πλήρη υποταγή της Παιδείας και της γνώσης στις ανάγκες των πολυεθνικών. Κάτω από την αναθεωρημένη ΚΑΠ οι αγρότες εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια της γης και να συρθούν στους δρόμους της ανεργίας των απάνθρωπων μεγαλουπόλεων. Κι όμως, στα επιτεύγματα της 50χρονης πορείας της ΕΕ οι ηγέτες της θα παρουσιάσουν, μεταξύ άλλων, την «ευημερία», ταυτίζοντάς την προφανώς με την ευημερία του κεφαλαίου.

Στα άλλα επιτεύγματα της ΕΕ περιλαμβάνεται η ...«ειρήνη» στην ευρωπαϊκή ήπειρο, λες και δεν ήταν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ που προχώρησαν στο διαμελισμό και στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, λες και δεν είναι η ΕΕ που συμμετέχει ενεργά σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ανά τον κόσμο. Η ΕΕ έχει στο DNA της τον πόλεμο, όπως κάθε καπιταλιστική ολοκλήρωση. Ο πόλεμος, όμως, δε διεξάγεται μόνο προς τους «έξω» λαούς, αλλά και εντός της ΕΕ. Συνεχώς δημιουργούνται υπερεθνικοί μηχανισμοί παρακολούθησης και καταστολής, που μπορούν να παρεμβαίνουν όποτε εκτιμούν ότι «διαταράσσονται οι υπάρχουσες κοινωνικοπολιτικές δομές», ενώ διαρκώς συρρικνώνονται τα ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα χρησιμοποιήσουν την έκτακτη σύνοδο του Βερολίνου για να δώσουν νέα ώθηση στην επίθεση κατά των λαών, κυρίως μέσω της νεκρανάστασης του εκτρωματικού «ευρωσυντάγματος», κόντρα στο «όχι» των λαών. Ασφαλώς και υπάρχουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αλλά αυτές αφορούν στο ρόλο και στο μερίδιο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη. Απέναντι στους λαούς είναι απόλυτα ενωμένοι κάνοντας τα πάντα για να τους κρατήσουν υποταγμένους. Ακριβώς γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι η παντοδυναμία τους είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι στην ανειρήνευτη πάλη και την αλληλεγγύη των λαών.