Διαβάζοντας τις δηλώσεις αυτές, που έκανε ο υπουργός Οικονομίας χτες μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, ίσως σχηματίσει κάποιος την άποψη ότι ο Γ. Αλογοσκούφης διακατέχεται από αλαζονεία και αυταρέσκεια. Αλλά δεν έχει δίκιο. Η πολιτική της κυβέρνησής του πράγματι κινείται σε σωστή κατεύθυνση, ενισχύοντας την καπιταλιστική οικονομία, γεγονός που φαίνεται από την κερδοφορία της. Από την άλλη όμως εκατομμύρια εργαζόμενοι, λαϊκοί άνθρωποι της χώρας βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανέχεια και τη φτώχεια, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι με πτυχία και μεταπτυχιακά να εκλιπαρούν για μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας, οι αγροτικές τιμές ισοπεδώνονται, τα χωριά ερημώνουν, η εργοδοτική αυθαιρεσία και η ωμή βία στους τόπους δουλιάς κάνουν θραύση. Αυτό εννοεί ο υπουργός Οικονομίας, ο οποίος είναι άριστος γνώστης της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, όταν δηλώνει με αυτοπεποίθηση ότι το σχέδιο που έχουν για την οικονομία αποδίδει...

Την αλήθεια λέει ο άνθρωπος. Μόνο που οι αλήθειες του Γ. Αλογοσκούφη υπόκεινται σε ταξικούς περιορισμούς. Μιλάει από συγκεκριμένη οπτική γωνία, εκφράζει συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τα οποία εξυπηρετεί και εκφράζει η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Οπως τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, το κυβερνητικό σχέδιο για την οικονομία εξελίσσεται σε σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να δει κανείς τους ισολογισμούς των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τα προκλητικά τραπεζικά υπερκέρδη, την αισιοδοξία επιχειρηματιών και του πολιτικού τους προσωπικού για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας... Οι κεφαλαιοκράτες στη χώρα μας - αλλά και διεθνώς - ζούνε μια παρατεταμένη άνοιξη. Τα κέρδη ανακάμπτουν, το διεθνές και περιφερειακό εμπόριο ανθεί, τα χρηματιστήρια -μετά τις γνωστές περιπέτειες - έχουν αναζωογονηθεί. Το κεφάλαιο γιορτάζει και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι του υμνούν την «παγκοσμιοποίηση», η οποία εμφανίζεται να έχει δώσει νέα αναζωογονητική πνοή στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.

Σε ποια υλικά στηρίζεται αυτή η νέα καπιταλιστική ανάπτυξη σήμερα είναι λίγο - πολύ γνωστό. Το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας το στρατηγικό σχέδιο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, επιδόθηκε σε μια πρωτοφανή καταλήστευση της εργατικής δύναμης, οι όροι αναπαραγωγής της οποίας ανατράπηκαν πλήρως. Κοινωνικές κατακτήσεις αφαιρέθηκαν βίαια, οι σταθερές εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν, ζωτικοί κοινωνικοί τομείς της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης ιδιωτικοποιούνται, κερδοφόρες και επιχειρήσεις κρατικής ιδιοκτησίας πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια, η τοκογλυφία και η ακρίβεια στην αγορά οργιάζουν, οι κοινωνικοί αγώνες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, πριν αφαιρεθούν, σπιλώνονται και συκοφαντούνται.

Και τίθεται επιτακτικά και βασανιστικά το ερώτημα «τι να κάνουμε», πώς θα αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα αυτή του αδηφάγου κεφαλαίου; Η απάντηση βέβαια είναι γνωστή. Αντισκεκόμαστε, κλιμακώνουμε την πάλη μας για τα δίκια των εργαζομένων και οργανώνουμε τον αγώνα μας με στόχο την αντεπίθεση. 16 χρόνια μετά τις ανατροπές, το όραμα του σοσιαλισμού και της οικοδόμησης του νέου εργατικού κράτους προβάλλει επίκαιρο όσο ποτέ!