Επιτέλους. Η χώρα, μετά από τη συνετή δημοσιονομική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση, εξέρχεται από το καθεστώς της επιτήρησης, ποινή που της είχε επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, λόγω των υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων που εμφάνιζε τα προηγούμενα χρόνια. Την ιστορία με τη δημοσιονομική απογραφή, που ξεκίνησε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2004 - η οποία αποτέλεσε το μήλον της έριδος μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - ο αναγνώστης ασφαλώς και θα τη θυμάται.

Το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας μειώνεται για φέτος κάτω από τα κρίσιμα επίπεδα του 3% του ΑΕΠ, ενώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις, χαμηλά ελλείμματα θα έχουμε και την επόμενη διετία, κάτι που οι κυβερνώντες πανηγύρισαν δεόντως. Αυτό σημαίνει ότι σταματούν και οι πολιτικές λιτότητας; Οτι η κυβέρνηση θα ανοίξει το πουγκί να δώσει αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, μεγαλύτερες συντάξεις; Θα αυξήσει την απαράδεκτα χαμηλή χρηματοδότηση στην Παιδεία, θα δώσει επιπλέον κονδύλια για τα Νοσοκομεία και γενικότερα για τον τομέα Υγείας; Οι ...συνετοί και υπεύθυνοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός της χώρας, που χειρίζονται τις τύχες της οικονομίας, πρόλαβαν να μας προσγειώσουν και να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα.

Το γεγονός ότι εξερχόμαστε από το καθεστώς της δημοσιονομικής επιτήρησης, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι σταματά η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, διαμήνυσε από τις Βρυξέλλες ο κ. Αλογοσκούφης. Οσα έγιναν μέχρι τώρα, κατά τον υπουργό, δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα. Τώρα θα πρέπει να κάνουμε το δεύτερο βηματισμό. Να επιτύχουμε ισοσκελισμένους ή ελαφρά πλεονασματικούς προϋπολογισμούς έως το 2011-2012. Μετά; Μήπως μετά θα ανασάνουμε; Οχι, βέβαια. Οπως απεφάνθη σε χτεσινή του συνέντευξη και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, η χώρα θα πρέπει να ικανοποιήσει το κριτήριο της Συνθήκης του Μάαστριχτ για μείωση του δημόσιου χρέους, αυτή τη φορά στο 60% του ΑΕΠ. Καταλάβαμε. Οι αντιλαϊκές πολιτικές, όπως τις γνωρίσαμε τα τελευταία 20 χρόνια, θα αποτελούν μια ...μόνιμη άσκηση, όπως πολύ πετυχημένα είχε αναφέρει ο Κ. Σόλπες, πρώην επίτροπος της ΕΕ για θέματα οικονομικής πολιτικής. Αυτό, βέβαια, ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος που εκπροσωπεί το έχει καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Οπως έχει καταλάβει ότι οι περίφημοι δημοσιονομικοί στόχοι που τίθενται από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και την ΕΕ δεν είναι παρά η μορφή έκφρασης ενός αντιδραστικού και βαθιά ταξικού περιεχομένου.

Σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτό, τις συνέπειες της δημοσιονομικής πολιτικής οι κυβερνήσεις τις φορτώνουν στα λαϊκά στρώματα, ενώ αντίθετα για τις επιχειρήσεις ακολουθούν προκλητικές φοροαπαλλαγές, επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις. Μήπως όμως σταματήσαμε εδώ; Οχι, βέβαια. Οπως διαμήνυσε ο πρωθυπουργός, αυτή τη φορά από την Μπρατισλάβα, η κυβέρνηση θα εκμεταλλευτεί τον ενάμιση χρόνο που της απομένει, έως τις επόμενες εκλογές, όπως είπε, για την προώθηση των... μεταρρυθμίσεων. Τώρα ήρθε κι έδεσε. Δημοσιονομική λιτότητα και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι οι δυο άξονες ενός αποτρόπαιου μηχανισμού που συνθλίβει λαϊκά εισοδήματα, όνειρα και ελπίδες για μια καλύτερη ζωή των εργαζομένων. Αλλωστε, πριν αλέκτορα λαλείσαι, ο Γ. Αλογοσκούφης ανακοίνωσε την, διά νόμου, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στον ΟΤΕ. Και έπεται συνέχεια...