Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι θέλουν να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα και να νομιμοποιήσουν τη νέα επίθεση σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργατών και υπαλλήλων. Να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους για την κατάσταση στην οποία οδήγησαν τα Ταμεία οι αντιασφαλιστικές πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και να τους πείσουν ότι αυτοί είναι που πρέπει, για μια ακόμη φορά, να πληρώσουν για τη δήθεν «σωτηρία» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η κυβέρνηση της ΝΔ προετοιμάζει το νέο αντιασφαλιστικό χτύπημα με τη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου». Αυτή η μορφή για το πέρασμα των αντεργατικών αλλαγών, την οποία χρησιμοποίησαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, επιβάλλει το δρόμο ταξικής υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα του κεφαλαίου και έχουν συμβάλλει σ' αυτό, τα κόμματα της πλουτοκρατίας, αλλά και ο ΣΥΝ, όπως και οι δυνάμεις τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που απαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και πρωτοστατούν στην υπονόμευση της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης.

Το αποτέλεσμα και αυτού του «διαλόγου» είναι προαποφασισμένο. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στις προτάσεις της κυβέρνησης, του ΣΕΒ, του ΠΑΣΟΚ και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για να καταλάβει ότι κοινή συνισταμένη τους είναι το βάθεμα των ανατροπών στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, στη βάση των προηγούμενων νόμων 3029/02 του ΠΑΣΟΚ, 1902/90 και 2084/92 της ΝΔ. Οποια μορφή και αν πάρει ο «διάλογος» τους, όσο κι αν διαρκέσει, το σίγουρο είναι ότι μόνοι χαμένοι θα είναι ξανά οι εργαζόμενοι. Οι κατευθύνσεις της ΕΕ, με κύριες αυτές της στρατηγικής της Λισαβόνας, την οποία συνδιαμόρφωσε στα ευρωενωσιακά όργανα τόσο το ΠΑΣΟΚ το 2000, όσο και η ΝΔ το 2005, η πείρα από τις νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων του δικομματισμού, η τακτική της συναίνεσης από τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αυταπάτες.

Ξεκινώντας από το πετσόκομμα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, το χτύπημα λεγόμενων πρόωρων συντάξεων, την αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων προς όφελος του κεφαλαίου και την ταχύτερη εφαρμογή όσων προβλέπονταν στον προηγούμενο νόμο του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση στοχεύει στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στη μείωση των συντάξεων, στην παράταση του εργάσιμου βίου, στην ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης. Η κινδυνολογία της κυβέρνησης για τη «βιωσιμότητα» των ταμείων, την αναγκαιότητα του «διαλόγου» και των «αναλογιστικών μελετών», η πρεμούρα του ΠΑΣΟΚ να συμβάλει στο «διάλογο» με προτάσεις πανομοιότυπες εκείνων της ΝΔ και η σπουδή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να καπαρώσει τη θέση της στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων», στόχο έχουν να εμποδίσουν την ανάπτυξη της πάλης των εργαζόμενων, να αποπροσανατολίσουν, δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για την εκδήλωση της νέας επίθεσης.

Οι θέσεις όλων είναι γνωστές και δημόσια κατατεθειμένες, είτε μέσα στη Βουλή, όσον αφορά στα κόμματα, είτε στα συνδικαλιστικά όργανα, όσον αφορά στις παρατάξεις τους. Το «διάλογο» οι εργαζόμενοι πρέπει να τον καταδικάσουν. Με αδιαπραγμάτευτη τη θέση ότι «δε χρωστάνε σε κανένα, τους χρωστούν», το πραγματικό συμφέρον κάθε εργάτη και υπάλληλου είναι στην πάλη με το ΠΑΜΕ, στον αγώνα για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων στη βάση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών των ανθρώπων του μόχθου.