Με αφορμή την τροπολογία που κατέθεσε πρόσφατα η κυβέρνηση σχετικά με τη συνταξιοδότηση των απολυμένων κλωστοϋφαντουργών της Νάουσας, ξέσπασε ένα μπαράζ ανακοινώσεων και αντεγκλήσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και των συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΠΑΣΚΕ σε Ομοσπονδίες και σωματεία, που στο στόχαστρό τους έχουν τους χιλιάδες άνεργους και το δικαίωμά τους για ουσιαστική προστασία από το κράτος. Η τεχνητή αντιπαράθεση με τη ΝΔ είναι εκ του πονηρού. Τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνδικαλιστικές τους δυνάμεις επιχειρούν από κοινού να αθωώσουν την κυρίαρχη πολιτική που πετάει κατά χιλιάδες τους εργάτες στο δρόμο. Στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, να φέρουν αντιμέτωπους εργάτες με εργάτες.

Από τον Οκτώβρη του 2004 μέχρι τον ίδιο μήνα του 2005, από τα κλωστοϋφαντουργεία της Νάουσας («Τρικολάν», «Κλωστήρια Β΄», «Ολυμπιακή», «Παπαφιλίππου») απολύθηκαν περίπου 300 εργαζόμενοι, σε μια πόλη όπου η ανεργία αγγίζει το 50%. Η τροπολογία - αν τελικά εφαρμοστεί - καλύπτει μόλις τους μισούς, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, οι οποίοι βγαίνουν στη σύνταξη μετά από 26 τουλάχιστον χρόνια δουλιάς (7.500 ένσημα) και σε μια ηλικία (50 χρονών και πάνω) που είναι αδύνατο να βρουν δουλιά. Για τους υπόλοιπους απολυμένους, πολύ περισσότερο για τους χιλιάδες άνεργους, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πρόβλεψη από την πλευρά της κυβέρνησης.

Το μέτρο της συνταξιοδότησης δε χαρίστηκε στους απολυμένους. Ηταν το αποτέλεσμα των σκληρών αγώνων που έδωσαν όλο το προηγούμενο διάστημα, με πρωτοπόρες τις ταξικές δυνάμεις στο Εργατικό Κέντρο, απαιτώντας από τη σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση το αυτονόητο: να αναλάβουν την ουσιαστική προστασία τους, αφού η βαθιά αντεργατική πολιτική τους ευθύνεται για το γεγονός ότι έμειναν χωρίς δουλιά. Δε ζητιάνεψαν, δεν ικέτεψαν για ψίχουλα. Πάλεψαν με ένα ενιαίο πλαίσιο διεκδικήσεων που συντέλεσε στη μαζικότητα, στο πλάτεμα, στη διάρκεια και τελικά στην αποτελεσματικότητα του αγώνα τους.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τα αιτήματα και το συνεπή ταξικό αγώνα των απολυμένων, τη συμπόρευσή τους με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης. Γι' αυτό και προσπάθησαν πάμπολλες φορές να τους κοροϊδέψουν, να τους ξεστρατίσουν από το δρόμο της διεκδίκησης μέτρων που απαντούν στις πραγματικές ανάγκες τους. Οταν τα «προγράμματα κατάρτισης», η μερική απασχόληση και η παροχή νέων προνομίων στους εργοδότες πήραν την απάντηση που έπρεπε από το σύνολο των εργαζομένων και ανέργων, στριμωγμένοι υποχρεώθηκαν να ικανοποιήσουν ένα από τα αιτήματά τους, για να εκτονώσουν τη γενικευμένη αντίδραση.

Η κυβερνητική ρύθμιση αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό για τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι και οι οικογένειές τους. Δείχνει ωστόσο ότι ο ταξικά προσανατολισμένος αγώνας είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει στην απόσπαση κατακτήσεων. Αυτό είναι το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουν εργαζόμενοι και άνεργοι. Και ενισχύοντας τον ταξικό πόλο συσπείρωσης στο συνδικαλιστικό κίνημα, να διεκδικήσουν μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων. Ανάμεσά τους, επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ για όσο καιρό παραμένουν άνεργοι, να μετράνε σαν συντάξιμα τα χρόνια της ανεργίας, να έχουν πλήρη κάλυψη σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά.