Σήμερα στις 11 το πρωί, το ταξικό εργατικό κίνημα συναντιέται στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στην πλατεία Συντάγματος, με το φιλειρηνικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και σε κοινό βηματισμό πορεύονται στην αμερικάνικη πρεσβεία, καταγγέλλοντας τόσο τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την εγκληματική επίθεση και κατοχή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, όσο και την ίδια τη γενικευμένη επίθεση του καπιταλισμού στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Η ίδια μήτρα που γεννάει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τη νεοταξική βαρβαρότητα, γεννάει και την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην ίδια τη ζωή των εργαζομένων, στο μέλλον της νέας γενιάς. Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις - ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - που προωθούν στο εσωτερικό της χώρας τις «νέες» μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, που ανάγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαρκή λιτότητα σε ιδεολογία των εργαζομένων, που μετατρέπουν την κατάρα της ανεργίας σε ευλογία για την πλουτοκρατία, που εμπορευματικοποιούν τα δικαιώματα στην υγεία, την παιδεία και την αξιοπρεπή διαβίωση, είναι οι ίδιες αυτές δυνάμεις που στο εξωτερικό πεδίο στηρίζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις χρησιμοποιούν για να κερδίσει η αστική τάξη της χώρας μια καλύτερη θέση στον νέο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας η υπόθεση της ειρήνης ήταν πάντα συνυφασμένη με τη ζωή των λαών, με τα δικαιώματα των εργαζομένων. Στις μέρες μας, όμως, που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα έχει μπει στην ημερήσια διάταξη και η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση επιβάλλεται διά πυρός και σιδήρου, η σύνδεση αυτή γίνεται ακόμα πιο αδιαχώριστη. Ετσι, ο αγώνας της εργατικής τάξης για διασφάλιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της, για την κατάκτηση της θέσης που της ανήκει, είναι ταυτόχρονα και αγώνας για την ειρήνη με σαφή αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, καθώς εκεί, στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, βρίσκεται η ρίζα του κακού.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο Ιράκ, ταυτόχρονα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, διεξάγεται και μια επιχείρηση λεηλασίας από τις πολυεθνικές εταιρίες των φυσικών πόρων της χώρας αυτής. Την ίδια ώρα δε είναι και ένας «ιδιωτικοποιημένος» πόλεμος, καθώς πολλές πλευρές του έχουν ανατεθεί κατευθείαν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τις οποίες διευθύνουν πολιτικά στελέχη από τα ίδια ιμπεριαλιστικά κέντρα. Στο πλαίσιο της σύμφυσης αυτής, που είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος, παράγεται το δόγμα του προληπτικού πολέμου, που είναι η επίσημη στρατηγική των ΗΠΑ, των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παράγεται το όλο αυταρχικό σύμπλεγμα του «αντιτρομοκρατικού» πολέμου και η ρεβανσιστική επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Βρισκόμαστε ενώπιον μιας ενιαίας επίθεσης, με όλα τα μέσα, στρατιωτικά και πολιτικά, κατά των λαών, όπου στον πυρήνα της επίθεσης αυτής βρίσκονται οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το λαϊκό κίνημα, με μπροστάρη το ταξικό εργατικό κίνημα, έχει το ιστορικό καθήκον να αποκρούσει την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Αυτή η λαϊκή αντεπίθεση αποτελεί μονόδρομο για να ανοίξει μια άλλη προοπτική για το μέλλον.