Είναι η πολιτική που ικανοποιεί την απαίτηση του αδηφάγου κεφαλαίου για διείσδυση σ' όλους τους τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, που θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά υποχρέωση του κράτους χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως είναι ο τομέας της Υγείας, βασικό δικαίωμα όλων.

Το αποτέλεσμα ήταν οι ανάγκες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα, να καλύπτονται σε μικρότερο βαθμό και με χειρότερο τρόπο από το δημόσιο σύστημα Υγείας. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, η υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, σε συνδυασμό με την απουσία υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας, υγιεινής και ασφάλειας, έχουν μετατρέψει το δημόσιο σύστημα σε προθάλαμο των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων.

Το δικαίωμα του εργαζομένου σε πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας (τις οποίες εξάλλου έχει χρυσοπληρώσει με τις ασφαλιστικές του εισφορές και τους φόρους) έχει καταργηθεί προ πολλού. Και μόνο το γεγονός ότι το 48% των συνολικών δαπανών για την υγεία στη χώρα μας είναι δαπάνες ιδιωτικές (απ' τις τσέπες των εργαζομένων) δείχνει ότι έχει ενισχυθεί κατακόρυφα η εμπορευματοποίηση της παροχής υπηρεσιών Υγείας, και μάλιστα έχουν μετατραπεί σε πανάκριβο εμπόρευμα.

Και όλα αυτά, την ώρα που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη η επίθεση κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με τη σαφή πρόθεση κυβέρνησης και εργοδοτών να κόψουν κάθε δίχτυ ασφαλείας.

Το ότι η πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Υγεία υποβαθμίστηκε και αποσιωπήθηκε από τα αστικά μέσα ενημέρωσης δείχνει και το βαθμό ενόχλησης των επιχειρηματικών συμφερόντων και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη της πάλης και της αλλαγής των συσχετισμών σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο για να γίνουν η δουλιά, η Υγεία, η Παιδεία, δικαιώματα εξασφαλισμένα από την κοινωνία, στις συνθήκες μιας λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία.