Τα πρόσφατα νέα «χτυπήματα», από τις πλημμύρες και το σεισμό των 6,9 Ρίχτερ, που έπληξαν τη χώρα έρχονται να καταδείξουν και πάλι την ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θωράκισης του λαού. Εργα υποδομής που θα μπορούσαν να προστατεύσουν το λαό, από τέτοια φαινόμενα, όχι μόνο δεν περιλαμβάνονται στα σχέδια των κυβερνώντων, αλλά αντίθετα προωθούνται πολιτικές που υποθηκεύουν, πολλές φορές, μέχρι και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων. Η ίδια η επιστήμη που θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε τέτοια προβλήματα, αντί να αξιοποιείται σε όφελος του λαού, χρησιμοποιείται προς όφελος των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.

Την ίδια ώρα, τεράστιες ζημιές δημιουργούνται κάθε φορά, όπως έδειξε το παράδειγμα των πρόσφατων πλημμυρών στον Εβρο, που έπληξαν τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αγροτική οδοποιία, τα αντλιοστάσια, ενώ από τύχη δεν είχαμε σημαντικές καταστροφές από το σεισμό της 8ης Γενάρη. Οι πόροι που είναι απαραίτητοι για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπλημμυρικών υποδομών και μιας ουσιαστικής αντισεισμικής θωράκισης της χώρας, όχι μόνο δεν αυξάνονται, αλλά αντίθετα μειώνονται, όπως δείχνουν και τα ίδια τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού και ομολόγησε πρόσφατα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς.

Αντίθετα, συνεχίζεται η πολιτική εξυπηρέτησης της κερδοσκοπίας στη γη, με το ξεπούλημα του δασικού πλούτου, την τσιμεντοποίηση των τελευταίων ελεύθερων χώρων, την παραχώρηση εκτάσεων σε εργολάβους, την παράδοση με λίγα λόγια του «φυσικού κεφαλαίου» του τόπου (γη, νερά, δάση, οικοσυστήματα) στο μεγάλο κεφάλαιο. Πολιτική που αντιπαλεύει τις λαϊκές ανάγκες για έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, για λήψη ειδικών χωροταξικών και πολεοδομικών μέτρων στις επικίνδυνες σεισμογενείς περιοχές, για αντισεισμικό έλεγχο όλων των χώρων μαζικής συνάθροισης, για λαϊκή στέγη που θα καλύπτει τις ανάγκες των εργαζομένων, με χαμηλό κόστος. Πολλοί προσπαθούν να πείσουν με τα επιχειρήματά τους ότι ο λαός πρέπει να «μάθει να ζει» με τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Μόνο, που αν μείνουμε μέχρι εκεί, τότε το πρόβλημα απλά θα διαιωνίζεται.

Είναι προφανές ότι όσο συνεχίζεται η πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, που ασκούν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι εργαζόμενοι θα παραμένουν έρμαια φαινομένων όπως σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές και θα αποτελούν τα πρώτα θύματα μιας επιλογής που δεν έκαναν. Μπορούν, όμως, να κάνουν την επιλογή και να αντισταθούν σε αυτή την πολιτική, τόσο στην καθημερινότητά τους, στον προβληματισμό τους. Και επειδή κοντά βρίσκονται και οι επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη, μπορούν μέσα και από αυτές οι εργαζόμενοι να καταδικάσουν όσους τους υπονομεύουν. Καταδίκη που πρέπει να εκφραστεί και απέναντι σε εκείνες τις δημοτικές και νομαρχιακές αρχές που καταθέτουν τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο, ξεπουλώντας δημόσια γη, στο όνομα της ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης του μοντέλου «δήμος - επιχείρηση». Πολιτική που έχει ως στόχο να διευρύνει τα έσοδα αυτής της επιχείρησης...