Ενα άσχημο παιχνίδι παίζεται όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό, με πρώτα θύματα τους νέους ανθρώπους, που θέλουν να δουλέψουν στον κλάδο της Πληροφορικής. Παίκτες: Τα μονοπωλιακά μεγαθήρια του χώρου και οι κάθε λογής έμποροι «γνώσης». Πεδίο δράσης: Το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ως υλοποίηση κατευθύνσεων της ΕΕ που υιοθέτησαν και προωθούν, καθώς εκφράζουν και τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Μονοπώλια σαν την κατασκευάστρια προϊόντων δικτύωσης «Σίσκο Σίστεμς» (Cisco Systems), σε συνεργασία με ακαδημαϊκά ιδρύματα, δήμους, δημόσιους οργανισμούς, ΙΕΚ και Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, διοργανώνουν σεμινάρια εκπαίδευσης στη χρήση των προϊόντων της πολυεθνικής. Ο νέος πρέπει να καταβάλει γύρω στα 2.000 ευρώ, για να πάρει τελικά τον χαμηλότερου επιπέδου τίτλο σπουδών, από τους τρεις που παρέχει διεθνώς η εταιρία και δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος.

Μ' ένα σμπάρο πετυχαίνουν πολλά τρυγόνια, που όλα, σε τελευταία ανάλυση, προορίζονται για το «τραπέζι» του κεφαλαίου. Το μονοπώλιο «δένει» τους καταρτιζόμενους με τα προϊόντα του, αυξάνοντας έτσι τις πωλήσεις του σε βάθος χρόνου, πολύ περισσότερο απ' ό,τι θα του εξασφάλιζε οποιαδήποτε διαφημιστική εκστρατεία. Αξιοποιεί τη μονοπωλιακή του θέση, για να τη διατηρήσει και να τη μεγεθύνει παραπέρα. Παράλληλα, προωθεί τους συλλογικούς στόχους του κεφαλαίου, για «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων, απαξιώνοντας τους ακαδημαϊκούς τίτλους και ρυθμίζοντας στην πράξη τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, με τις επιχειρήσεις σαν κριτές της επιστημονικής ή τεχνικής τους ικανότητας, ανάλογα με τις πιστοποιήσεις που έχουν πάρει από τις εταιρίες.

Προωθεί τη διά βίου εκπαίδευση (σ.σ. κατάρτιση), δηλαδή την παραγωγή των «ειδικών» με σύντομη ημερομηνία λήξης, που έχει κάθε φορά ανάγκη το κεφάλαιο, με «γνώσεις» και δεξιότητες σε ένα πολύ στενό αντικείμενο (όπως η χρήση συγκεκριμένων μηχανημάτων μιας εταιρίας). Προσδένει στο άρμα του εκπαιδευτικούς και ιδρύματα, που συνεργάζονται σ' αυτές τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, εμπορευματοποιεί την Παιδεία, αξιοποιώντας τα μέσα της δημόσιας εκπαίδευσης, που πλήρωσε και πληρώνει ο ελληνικός λαός, για να πραγματοποιεί τα σεμινάρια με μηδαμινό κόστος.

Απ' την άλλη μεριά, δήμαρχοι που αποδέχονται χωρίς συζήτηση την περικοπή των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, άλλοι που πρωτοστατούν στη μετατροπή των δήμων σε επιχειρήσεις, καθηγητές ακαδημαϊκών ιδρυμάτων που περισσότερο χρόνο περνούν κυνηγώντας ευρωπαϊκά κονδύλια και κάθε λογής μπίζνες απ' ό,τι κάνοντας διδακτικό και ερευνητικό έργο και, φυσικά, οι απαραίτητοι ιδιώτες επιχειρηματίες της παραπαιδείας, κυνηγούν «τα φράγκα», αφαιμάζοντας για άλλη μια φορά τους νέους και τις οικογένειές τους, που προσπαθούν να βρουν λύση στο βιοπορισμό των παιδιών τους.

Λύση δεν είναι οι πανάκριβες φρούδες ελπίδες των κάθε λογής σεμιναρίων και πιστοποιήσεων, η μετατροπή της Αυτοδιοίκησης και της Εκπαίδευσης σε πλασιέ και ντίλερ των πολυεθνικών. Η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση της εξουσίας, που θα προσφέρει στο νέο άνθρωπο αυτό που δικαιούται: Γενική Παιδεία, επιστημονική ή επαγγελματική εκπαίδευση και μια θέση στην παραγωγή.