Η Επερώτηση του ΚΚΕ για τον Πολιτισμό, που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή, ξεπερνά το στενό πλαίσιο μιας κοινοβουλευτικής παρέμβασης, τόσο λόγω του περιεχομένου της, όσο και λόγω της χρονικής στιγμής. Οπως κάθε δραστηριότητα των κομμουνιστών στο αστικό Κοινοβούλιο, έτσι και αυτή η Επερώτηση είναι για το ΚΚΕ ένα ακόμη μέσο για να αποκαλυφθεί στο λαό - και μέσα από τη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή - η αντιδραστική και επικίνδυνη πολιτική για τον πολιτισμό που ασκούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα και, εσχάτως με επιταχυνόμενους ρυθμούς, τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης τις οποίες συνδιαμορφώνουν, και του κεφαλαίου, το οποίο εκπροσωπούν.

Επιπλέον όμως, το κείμενο της Επερώτησης «κοιτά» ταυτόχρονα και πολύ συγκεκριμένα, προς το λαϊκό κίνημα. Απευθύνεται στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα προκειμένου να γίνει δική τους υπόθεση, στο επίπεδο της ταξικής πάλης, η αναγκαιότητα, σήμερα ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το αίτημα για πολιτιστική ανάπτυξη που να υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους και όχι τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως δε θα υπάρξει πτυχή του πολιτιστικού εποικοδομήματος για την οποία να μην επιχειρηθεί η εμπορευματοποίησή της, η «ένταξή» της στους «νόμους» της «αγοράς». Σημαίνει τη ριζική αποδόμηση της έννοιας της «ερασιτεχνικής δημιουργίας». Τη μετατροπή του ίδιου του όρου «δημιουργία» σε «προϊόν». Και ως γνωστόν, ένα «προϊόν» πωλείται και αγοράζεται, επομένως έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και προσανατολισμό. Στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει «αγοραπωλησία» συνειδήσεων και ονείρων.

Ως «προϊόν» πλέον εκλαμβάνονται τα μνημεία και οι αρχαιολογικοί χώροι, η παράδοση, οι μουσικές και κινηματογραφικές παραγωγές, το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας όλων των μορφών της Τέχνης, κάθε στοιχείο, που αποτελεί τη μνήμη και την ιστορία του λαού μας, ή την αντανάκλαση της σύγχρονης αντιλαϊκής πραγματικότητας και της διεξόδου απ' αυτήν σε όφελος του λαού και της νεολαίας, με μορφές και τρόπους που έχουν στόχο τη φθορά των συνειδήσεων προκειμένου να καλλιεργείται η μοιρολατρία και η ανοχή στα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Και σ' αυτή τη ρότα επιδιώκουν να κατευθύνουν τους δημιουργούς προκειμένου να παράγουν έργο ωφέλιμο για το σύστημα. Και γι' αυτό τα οξυμένα προβλήματά τους. Σε συνδυασμό δε με την πολιτική των «χορηγιών», του «εθελοντισμού» και της «κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας», επιχειρείται να αποξενωθεί εντελώς ο λαός, από τη χρήση της κληρονομιάς του και τη λαϊκή παράδοση και οι δημιουργοί από κάθε ιδέα παραγωγής έργου για το λαό και διεκδίκησης λύσεων στα προβλήματά τους.

Το ΚΚΕ προβάλλει ένα πλαίσιο στόχων πάλης που το λαϊκό κίνημα απαιτείται σήμερα να διεκδικεί μαζί με τους φορείς του Πολιτισμού.