Στην «εποχή της ανταγωνιστικότητας» που προβάλλεται ως φάρμακο «διά πάσαν νόσον», ακόμη και για τη διαμόρφωση ικανοποιητικών τιμών στα προϊόντα, η πραγματικότητα δηλώνει κάτι άλλο: Εκμετάλλευση, υπερκέρδη, ληστεία, είναι οι λέξεις που σφραγίζουν την «καθημερινότητα» των λαϊκών στρωμάτων σε καθεστώς «ελεύθερης οικονομίας». Στην περίπτωση του πετρελαίου θέρμανσης που η διάθεσή του ξεκίνησε από την περασμένη Παρασκευή, παρουσιάζεται ένα λαμπρό παράδειγμα των «ευεργετικών» επιπτώσεων του ανταγωνισμού στις τιμές. Με ανατιμήσεις, σε σχέση με τον περασμένο Οκτώβρη, οι οποίες ξεπερνούν το 40%, οι εργαζόμενοι βιώνουν έναν ωμό εκβιασμό που φτιασιδώνεται με γελοία επιχειρήματα. Μια ανελαστική ανάγκη, καθώς όλοι πρέπει να ζεσταθούν, μεταβάλλεται σε όπλο στα χέρια των πετρελαϊκών εταιριών και των μικρών - αλλά επίσης ισχυρών - «αδελφών» τους στη διύλιση, στην εμπορία, στη διάθεση.

Χιλιάδες μολύβια κάνουν περίπλοκους υπολογισμούς εδώ και μια βδομάδα, προκειμένου η δαπάνη για το πετρέλαιο θέρμανσης να «χωρέσει» στον ταλαιπωρημένο και διαρκώς αναθεωρούμενο οικογενειακό προϋπολογισμό. Από τη μία, οι αυξήσεις των ήδη μικρών μισθών που είναι κάτω και από τον πληθωρισμό, από την άλλη, οι υπέρογκες αυξήσεις στα είδη διατροφής και πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στη βενζίνη και τελευταία οι διψήφιες αυξήσεις στο πετρέλαιο. Πολύ αγωνία κρύβεται πίσω από αυτούς τους υπολογισμούς των συνεχών απωλειών, στις οποίες υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι επειδή κάπου αλλού - στα πολυτελή γραφεία των πολυεθνικών - κάποια άλλα «τεφτέρια» συμπληρώνονται στη βάση των συνεχών κερδών. Αλλά και επειδή στα διεθνή χρηματιστήρια κάποιοι, αυτοί που αποτελούν τον ευυπόληπτο «επιχειρηματικό ιστό», ξεσκίζουν τις σάρκες του κόσμου τζογάροντας τις τιμές μελλοντικών συμβολαίων πώλησης.

Αυτή την πρακτική νομιμοποιεί και πολιτικά η κυβέρνηση, «αναμασώντας» την επιχειρηματολογία της αύξησης των διεθνών τιμών. Μια επιχειρηματολογία που εύκολα εγκαταλείπουν οι εταιρίες όταν αυξάνουν τις λιανικές τιμές σε περιόδους ύφεσης των διεθνών τιμών. Πρόκειται για μια πολιτική που πραγματεύεται την «αυτοσυγκράτηση» των εμπόρων και τις δήθεν πωλήσεις στο κόστος για να στηρίξει το αισχρό παιχνίδι της κερδοσκοπίας σε βάρος του λαού. Μια πολιτική που εγγυάται την αύξηση της κερδοφορίας των εταιριών που παρουσιάζουν κάθε χρόνο κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. Την ώρα που οι πετρελαϊκές εταιρίες επαναχαράζουν τον ενεργειακό χάρτη, ανοίγουν νέες οδούς, παίζουν «σκάκι» με τις ενεργειακές πηγές, το «γαϊτανάκι» των τιμών κινείται στο ρυθμό των προσχημάτων. Η πιθανότητα να πλήξει ένας τυφώνας πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, η προαναγγελία μιας απεργίας, ένα ακόμη βίαιο περιστατικό στις «ευαίσθητες» πετρελαϊκές περιοχές όπου έχει εισβάλει ο ιμπεριαλισμός, αρκούν για να εκτινάξουν στα ύψη τις τιμές.

Η ληστεία είναι δεδομένη, όπως και η κοροϊδία. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην επιτρέψουν καμιά ανοχή στη ληστεία και να διεκδικήσουν άμεσα κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα, επίδομα θέρμανσης στους άνεργους, στους συνταξιούχους, σε όσους έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Είναι κι αυτό μια αρχή, μέχρις ότου γίνει κοινή συνείδηση το κάλεσμα για «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία».