Για άλλη μια φορά το τελευταίο διήμερο μερικές συνηθισμένες σε ένταση και διάρκεια νεροποντές στην Αττική έγιναν αφορμή να πλημμυρίσουν σπίτια, να μετατραπούν οι δρόμοι σε λίμνες (ακόμη και η Εθνική Οδός), να σημειωθούν μπλακ άουτ της ΔΕΗ σε διάφορες περιοχές, να ταλαιπωρηθούν χιλιάδες άνθρωποι. Για άλλη μια φορά, όπως και πέρσι, όπως και κάθε χρόνο, αποδείχτηκε ότι τόσο η Αττική, όσο και άλλες περιοχές της χώρας, όπως πρόσφατα η Ν. Αρτάκη της Εύβοιας, παραμένουν «ανοχύρωτες» στο έλεος της βροχής. Φτάσαμε στο σημείο, όταν βρέχει να μη σκεφτόμαστε πλέον πού θα γίνουν οι καταστροφές, αλλά τι καταστροφές θα γίνουν σε συγκεκριμένα σημεία...

Κάποιοι διατείνονται ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε συχνότερες και εντονότερες βροχοπτώσεις και γι' αυτό πλημμυρίζουμε. Ωστόσο, τα στατιστικά δεδομένα δεν επαληθεύουν κάτι τέτοιο. Αντίθετα, αποδεικνύουν ότι τα πλημμυρικά φαινόμενα είναι το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους. Είναι η πολιτική που με θρησκευτική ευλάβεια ακολουθούν οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, όσο και της ΝΔ σήμερα, η οποία αφήνει στο περιθώριο οποιαδήποτε ενέργεια για την αντιπλημμυρική θωράκιση. Για παράδειγμα οι περσινές τέτοιον καιρό δηλώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά, περί δήθεν εξαγγελίας την άνοιξη του 2005 προγράμματος αντιπλημμυρικών έργων για την Αττική, παραμένει νεκρό γράμμα, όπως και το πρόγραμμα που εξάγγειλε το Σεπτέμβρη του 2002 η τότε προκάτοχός του Β. Παπανδρέου.

Αποτελούν πλέον κατάφωρη προσβολή της νοημοσύνης του λαού οι τυπικά επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων περί δήθεν προγραμματισμού και κατασκευής έργων, όταν: Προώθησαν και προωθούν συνειδητά την αλόγιστη επέκταση των πόλεων, χωρίς μάλιστα την εξασφάλιση των αναγκαίων έργων υποδομής. Επέτρεψαν και νομιμοποίησαν την καταπάτηση και την αυθαίρετη δόμηση, την κάλυψη των ρεμάτων, ακόμη και για κυκλοφοριακούς λόγους. Νομοθέτησαν και εφαρμόζουν αντιδασική νομοθεσία, αντί να προστατεύσουν και να αναπτύξουν το δασικό πλούτο. Εδωσαν το «πράσινο φως» για την τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων.

Αποτελούν φαρσοκωμωδία οι επαναλαμβανόμενες δεσμεύσεις τους, όταν: Ακόμη και τα όποια έργα αντιπλημμυρικής προστασίας είναι μηδαμινά σε σχέση με τις ανάγκες, είναι αποσπασματικά, δεν εντάσσονται σε ένα ενιαίο δεσμευτικό πρόγραμμα με μακροχρόνιο ορίζοντα, κατασκευάζονται με προδιαγραφές που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική Οδό, που στοίχισαν 400 εκατ. ευρώ και που παραμένουν «τυφλά», αφού δεν εντάχτηκαν σε συνολικό σχεδιασμό και είναι ακριβώς και αυτά αιτία για την πρόκληση πλημμυρών!

Για το ΚΚΕ το θέμα της αντιπλημμυρικής προστασίας είναι πρόβλημα βαθιά πολιτικό, όπως και τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν την ποιότητα ζωής και τις ανάγκες των εργαζομένων. Γι' αυτό και δε σταματά να το αναδεικνύει, να κάνει προτάσεις για την αντιπλημμυρική θωράκιση και να παλεύει για την υλοποίησή τους. Πρέπει, όμως, ο λαός παλεύοντας για το συγκεκριμένο πρόβλημα να συνδέει αυτή την πάλη με τον αγώνα για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που θα αντιμετωπίσει οριστικά το πρόβλημα. Η λύση του οποίου απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, λαϊκή εξουσία και οικονομία. Απαιτεί ο ίδιος να σαρώσει τη λαίλαπα δικομματισμού που τον κρατάει όμηρο και των πλημμυρών.