Το «πολεμικό ανακοινωθέν» σε βάρος της εργατικής τάξης, που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ στις αρχές του Σεπτέμβρη - σύμφωνα με όλες τις σχετικές πληροφορίες - σηματοδοτεί την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου και της κυβέρνησης τη χρονιά που έρχεται. Η χτεσινή Κυβερνητική Επιτροπή επικύρωσε και τυπικά τα κακά μαντάτα για τους εργαζόμενους. Στις προτεραιότητες της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα βρίσκονται, ανάμεσα στα άλλα, η όξυνση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, η πλήρης ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, η ολοκληρωτική «απελευθέρωση» των αγορών, οι νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και η γενίκευση της ολομέτωπης αντεργατικής επέλασης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Τα προωθούμενα μέτρα αποτελούν μέρος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Θα συμβάλουν στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και - κατά συνέπεια - στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση της βαθιά ταξικής πολιτικής που άσκησε το ΠΑΣΟΚ σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οι συναποφάσεις στην ΕΕ δεσμεύουν την κυβέρνηση να «ανεβάσει ρυθμούς», στην κατεύθυνση να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Τα δείγματα γραφής μιλάνε από μόνα τους: Το Ασφαλιστικό των τραπεζών, η παραπέρα απελευθέρωση του ωραρίου, ο ενταφιασμός του οκτάωρου με το νόμο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αποτελούν μερικά μόνο από τα φιλομονοπωλιακά μέτρα της κυβέρνησης, απ' όταν παρέλαβε την αντεργατική σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ.

Συνεπικουρούμενη από τα κόμματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, η ΝΔ συνεχίζει να διαμορφώνει συνθήκες μεσαίωνα, κυρίως για τους νέους εργαζόμενους. Οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ αποτελούν ουσιαστικά πολύτιμο σύμμαχο της κυβέρνησης. Δεν αμφισβητούν την ανάγκη να αυξήσει το κεφάλαιο την ανταγωνιστικότητά του, δηλαδή την κερδοφορία του. Και στη βάση αυτή διευκολύνουν με την τακτική τους το πέρασμα της αντεργατικής επίθεσης. Καλλιεργούν την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους. Εχουν τεράστιες ευθύνες για την αποδυνάμωση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, καθώς επιχειρούν να το εγκλωβίσουν στις επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής. Βρίσκονται στην ίδια όχθη με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Απέναντι σ' αυτό το ενιαίο μέτωπο, μοναδικό αντίπαλο δέος στέκεται το συνεπές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έδωσαν όλο το προηγούμενο διάστημα τη μάχη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης. Να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση των εργαζομένων. Επόμενος σταθμός αυτού του αγώνα είναι το πανεργατικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, στις 10 του Σεπτέμβρη. Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις πολύμορφες κινητοποιήσεις που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, με αφορμή τη ΔΕΘ, αποτελεί φόβητρο για τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η ενίσχυση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι η μόνη που ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η επιτυχία του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, αλλά και του πανελλαδικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα τον Οκτώβρη, μπορεί και πρέπει να δώσει ώθηση στο κίνημα, να βάλει ακόμα πιο βαθιά τις βάσεις της ταξικής αντεπίθεσης.