Καμιά επανάπαυση. Αμεση κινητοποίηση. Αγώνας τώρα. Αυτό είναι το καθήκον αυτή τη στιγμή. Η κυβέρνηση «πυροβολεί» στην καρδιά της εργατικής τάξης. Επιχειρεί να ενταφιάσει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, να καταργήσει τελεσίδικα το 7ωρο και το 8ωρο. Η ΝΔ, με τις πλάτες του ΠΑΣΟΚ, νομοθετεί για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου.
Καμιά επανάπαυση, λοιπόν. Πολύ περισσότερο, που οι γνωστές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με χαλί τον «κοινωνικό τους διάλογο», στρατευμένοι στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας, έχουν στρώσει το δρόμο στην κυβέρνηση για να προωθήσει το αντεργατικό πακέτο. Οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν κόπτονται για τους εργάτες. Σ' αυτούς έχουν γυρίσει την πλάτη προ πολλού. Για την «εικόνα τους» ενδιαφέρονται και μόνον. Ο πόνος τους είναι γιατί όλα αυτά δε γίνονται «με κοινωνική συναίνεση», με «συλλογικές διαπραγματεύσεις», γιατί τους χαλάει η ...σούπα της «κοινωνικής ειρήνης», που τόσο έχουν μοχθήσει να «μαγειρέψουν» με τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και τους υπόλοιπους κοινωνικούς εταίρους. Γι' αυτό θα ρίξουν μια «κούφια τουφεκιά» και σχεδιάζουν το επόμενο ραντεβού τους το Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ... Ετσι, για να δέσει η ιστορία με τον αντιπολιτευτικό προγραμματισμό του ΠΑΣΟΚ. Καμιά εμπιστοσύνη, λοιπόν, στους εργατοπατέρες, καμιά επανάπαυση, τώρα να τους γυρίσουμε την πλάτη, να συσπειρωθούμε στον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ετσι θα γίνει η δύναμή του δυναμική αντίστασης, που θα βάλει φρένο στην αδηφαγία του κεφαλαίου.
Σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, χτες με πικετοφορίες σε γειτονιές της Αθήνας, αλλά και σε άλλες πόλεις, το βάρος της αντίστασης το σηκώνουν οι ταξικές δυνάμεις. Αύριο η αντιπαράθεση στην κυβέρνηση και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου χρειάζεται να γενικευτεί και να κλιμακωθεί. Αυτό το μήνυμα στέλνουν οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση ολόκληρης της εργατικής τάξης. Σε χλωρό κλαρί, να μην αφήσουν οι εργαζόμενοι την κυβέρνηση.
Και για να γίνει αυτό, τώρα, έστω και σε συνθήκες κατακαλόκαιρου, απαιτείται άνοιγμα στους χώρους δουλιάς. Τα ταξικά συνδικάτα, σωματεία και ομοσπονδίες χρειάζεται να καταστρώσουν σχέδιο ενημέρωσης των εργαζομένων. Κάθε εργάτης να «μετρήσει» το κόστος της επίθεσης. Κάθε εργάτης και εργάτρια να δούνε στην προσωπική τους ζωή, την ανατροπή που επιχειρείται. Χρειάζεται αυτή η γνώση σήμερα να φτάσει παντού. Και στο τελευταίο εργοστάσιο. Για να γίνει αυτή η γνώση δύναμη αντίστασης, δύναμη οργάνωσης του αγώνα.
Η κυβέρνηση βιάζεται να νομοθετήσει. Πίσω, όμως, έχει η αχλάδα την ουρά... Οι εργαζόμενοι δεν αναγνωρίζουν καμιά «διευθέτηση», δε θα επιτρέψουν να δουλεύουν τσάμπα για τους κεφαλαιοκράτες. Δε θα δεχτούν να τους σύρουν στο 19ο αιώνα. Και σ' αυτόν τον αγώνα, μέσα από τις κινητοποιήσεις που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, οι κομμουνιστές και οι ΚΝίτες θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις. Παρά τις δυσκολίες του καλοκαιριού, θα σταθούν και αυτή τη φορά στο ύψος των περιστάσεων.