Κάθε μέρα η κυβέρνηση ανοίγει και ένα καινούριο μέτωπο ενάντια στους εργαζόμενους. Πριν ακόμα ολοκληρωθεί στη Βουλή η συζήτηση για την τροπολογία, με την οποία θάβονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανακινεί συνολικά ζήτημα Ασφαλιστικού, ενώ ο υπουργός Απασχόλησης ανοίγει και το εργασιακό (κόστος υπερωριών, διευθέτηση χρόνου εργασίας, οχτάωρο).

Γίνεται φανερό ότι η επίθεση του κεφαλαίου βαθαίνει, αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους, δεν εξαιρεί κανέναν και καμία πλευρά της κοινωνικής ζωής (δημόσια ασφάλιση, εισόδημα, εργασία). Απ' αυτή την άποψη, κάθε απεργία, κάθε αγώνας, κάθε κινητοποίηση, αναγκαστικά δεν μπορεί παρά να παίρνει χαρακτηριστικά γενικότερης ταξικής αναμέτρησης. Να φέρνει τους εργαζόμενους, ολόκληρη την εργατική τάξη, απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών, αλλά και στην κυρίαρχη πολιτική που ασκούν και προπαγανδίζουν για λογαριασμό της τα κόμματα - υπηρέτες της.

Ακριβώς, με αυτή τη λογική, με αυτή την επιδίωξη, δίνουν τη μάχη της απεργίας σήμερα οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο των οικοδόμων, αλλά και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με αυτή την προοπτική δουλεύουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και για τις κινητοποιήσεις για το ωράριο και στο χώρο των ξενοδοχοϋπαλλήλων στις 6 και 7 Ιούλη, αντίστοιχα. Γι' αυτό σήμερα, είναι κρίσιμο, να γίνει πραγματικότητα το σύνθημα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων: Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι με απεργούς. Κανένας οικοδόμος να μην πάει στο γιαπί και στο εργοτάξιο. Κανένας εργάτης να μη χτυπήσει κάρτα στους δήμους. Αναγκαστικά, οι απεργίες αυτές, οι κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται για τον Ιούλη, βαραίνουν στη ζυγαριά της συνολικής αναμέτρησης με την πλουτοκρατία και την αντιλαϊκή πολιτική. Με δεδομένη τη στάση των συμβιβασμένων πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στις ταξικές δυνάμεις πέφτουν τεράστιες ευθύνες. Εκ των πραγμάτων, οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, πρέπει να σηκώσουν όλο το βάρος της ταξικής αναμέτρησης. Να τραβήξουν μπροστά. Να κινητοποιήσουν, να πείσουν και να εμπνεύσουν ευρύτερα τμήματα εργαζομένων. Να γιατί και σήμερα και αύριο, κάθε μέρα, κάθε κινητοποίηση, είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Οι σημερινές κινητοποιήσεις, οι σημερινές απεργίες, είναι αγώνας για όλους τους εργαζόμενους.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, προβάλλει η ανάγκη, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, σε κοινό βηματισμό, να σηκώσουν μετερίζι αντίστασης. Να βγουν στον αγώνα, συντεταγμένα, μαχητικά, με όλο το οπλοστάσιό τους, με όλες τις διεκδικήσεις τους. Κανένας αγώνας δεν μπορεί να δημιουργήσει ρήγμα στην ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική, αν δε βάλλει κατά του πυρήνα της, αν δεν αμφισβητεί, ευθέως, τα κέρδη, την ανταγωνιστικότητα, την «ανάπτυξη» των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, κάθε αγώνας, κάθε κινητοποίηση είναι μέρος της συνολικότερης αναμέτρησης. Γίνεται ταξικός πόλεμος. Σε αυτόν τον πόλεμο, η απεργία σήμερα των οικοδόμων, των εργαζομένων στους ΟΤΑ, αύριο των εμποροϋπαλλήλων και των ξενοδοχοϋπαλλήλων, μπορούν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τη γενικότερη αντεπίθεση της εργατικής τάξης.