«
Η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», τα Βαλκάνια, για μια ακόμη φορά βρίσκονται στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αν, βεβαίως, έπαψαν ποτέ να βρίσκονται. Αυτή τη φορά, μάλιστα, με το σχέδιο «ανεξαρτητοποίησης» του Κοσσυφοπεδίου, η απειλή για ένα νέο ντόμινο κρίσεων, συγκρούσεων και αιματοχυσίας, αφορά στο σύνολο των χωρών και των λαών της περιοχής.
Το «έγκλημα» σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες του διαμελισμού της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1999, με την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και υπό το πρόσχημα της προστασίας της αλβανικής μειονότητας, άνοιξε η τελευταία πράξη. Με την εισβολή των ΝΑΤΟικών και άλλων «ειρηνευτικών» δυνάμεων στο Κοσσυφοπέδιο και υπό την κατοχική διοίκηση του ΟΗΕ, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο εκκαθάρισης του σερβικού στοιχείου. Και τώρα, οι αρχιτέκτονες του εγκλήματος ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή.
Με την «ανεξαρτητοποίηση» του Κοσσυφοπεδίου, την οποία προωθούν οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι συνεταίροι, ετοιμάζουν την πρώτη επίσημη επαναχάραξη συνόρων, τα οποία είχαν αναγνωριστεί εδώ και δεκαετίες με διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες. Αν ο μέχρι τώρα διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας έγινε στη βάση των αναγνωρισμένων συνόρων των ομόσπονδων Δημοκρατιών (Κροατίας, Σλοβενίας, Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, Μακεδονίας), η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου συνιστά βίαιη αποκοπή ενός τμήματος ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους, της Σερβίας. Και αυτό, παρά τη συμφωνία του 1999 που συνυπέγραψαν οι ιμπεριαλιστές με την κυβέρνηση του Βελιγραδίου και η οποία όριζε ότι το Κοσσυφοπέδιο θα παραμείνει, ούτως ή άλλως, στη Σερβία.
Ετσι, με την ανεξαρτητοποίηση, θα έχουμε την πρώτη ίδρυση κράτους στη βάση της αναγνώρισης του δικαιώματος της αλβανικής μειονότητας να αποκτήσει, όχι αυτονομία, αλλά δική της κρατική οντότητα. Βεβαίως, ως προς την υπόσταση αυτού του «κράτους», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είναι ένα προτεκτοράτο του «ευρωατλαντισμού».
Ομως, αυτή η δρομολογημένη εξέλιξη ανοίγει τους «ασκούς του Αιόλου», αφού νομιμοποιεί πλέον κάθε ανάλογη μειονοτική διεκδίκηση. Και πρέπει να αναλογιστούμε ότι μειονότητες, εθνικές, ή θρησκευτικές, ζουν σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν οι αλβανικές μειονότητες του Πρέσεβο, της Σερβίας και της ΠΓΔΜ, οι ουγγρικές μειονότητες της Σερβίας και της Ρουμανίας, η τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας, η μουσουλμανική (που ζητάει να αναγνωριστεί ως τουρκική) μειονότητα στην Ελλάδα, διεκδικήσουν αυτό που τώρα αναγνωρίζεται σήμερα στους Αλβανούς Κοσσοβάρους;
Μπροστά σ' αυτήν την εφιαλτική προοπτική, η ελληνική κυβέρνηση το ελάχιστο που οφείλει να κάνει είναι να απορρίψει την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου στη διάσκεψη που θα γίνει το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς. Η ευθύνη της θα είναι μεγάλη, αφού, ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και προεδρεύουσα, θα βρίσκεται στο κέντρο λήψης των αποφάσεων. Η απάντηση, όμως, του πρωθυπουργού χτες βράδυ δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Παρότι ερωτήθηκε, παρότι είπε πολλά και διάφορα, εντούτοις έστειλε στο καλάθι των αχρήστων το ψήφισμα 1244/99, που καθορίζει ότι το Κόσσοβο ανήκει στη Σερβία.
Η λαϊκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση είναι πρωταρχικοί παράγοντες για την αποτροπή αυτού του νέου μεγάλου εγκλήματος του ιμπεριαλισμού.
Feeds
