Οι εξελίξεις στην Εμπορική Τράπεζα, με την πρόταση της διοίκησής της, η οποία ανατρέπει τα ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μειώνει τις συντάξεις, επιβεβαιώνουν ότι η αντιασφαλιστική επίθεση δε σταματά, αποτελεί μόνιμο και βασικό όρο για την αύξηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα, δίνουν την αφορμή για την επαλήθευση στην πράξη ορισμένων συμπερασμάτων.

Το ροκάνισμα και οι περικοπές σε βάρος του ασφαλιστικού συστήματος, σε βάρος δικαιωμάτων και κατακτήσεων συνεχίζονται αδιατάραχτα εκ μέρους του κεφαλαίου και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων. Η ετεροχρονισμένη -μετά από 12 χρόνια - επέκταση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος 2084/1992, γνωστού και ως νόμου Σιούφα, και στο Ταμείο των εργαζομένων της Εμπορικής, διαψεύδει οικτρά όσους θεωρούσαν ότι η αντιασφαλιστική λαίλαπα θα αφήσει κάποιους στο απυρόβλητο. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του μπορεί κατά καιρούς να ελίσσονται, να «τρενάρουν» την προώθηση ορισμένων σχεδίων, να επικεντρώνουν την επίθεση σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συγκεκριμένα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά ποτέ δεν εγκαταλείπουν το στρατηγικό τους στόχο, που είναι η υποβάθμιση ολόκληρου του συστήματος της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αρχίζοντας ακόμα από το 1990, με όλα τα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βασική επιδίωξη ήταν και παραμένει η απαλλαγή του μεγάλου κεφαλαίου από τις υποχρεώσεις του απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία και η διολίσθηση των βαρών αποκλειστικά στους ίδιους τους εργαζόμενους. Αυτό εκδηλώνεται σήμερα περίτρανα και στην περίπτωση της Εμπορικής Τράπεζας, αφού τα βάρη αυτά μετακυλίονται στο ΙΚΑ, προκειμένου πιο εύκολα να προχωρήσει παραπέρα η ιδιωτικοποίηση της τράπεζας. Η λεγόμενη ενιαιοποίηση όρων και προϋποθέσεων απονομής συντάξεων, ακόμα και Ταμείων, παντού και πάντα γίνεται με «εξίσωση» δικαιωμάτων προς τα κάτω. Η ενοποίηση Ταμείων γίνεται το πρόσχημα, για να χειροτερεύσουν οι όροι κατοχύρωσης των συντάξεων από τους εργαζόμενους.

Και η περίπτωση της Εμπορικής αποδεικνύει ότι για την πλουτοκρατία και τις κυβερνήσεις της το ασφαλιστικό είναι πάντα «ανοιχτό». Δεν έκλεισε και δεν πρόκειται να κλείσει. Και σταθερή τους επιδίωξη είναι πώς θα αφαιρέσουν εργατικά δικαιώματα και όχι πώς θα «λύσουν το ασφαλιστικό». Αν έτσι έχουν τα πράγματα, γίνεται καθαρό πως η νέα αυτή επίθεση δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους της Εμπορικής, ούτε μόνο τους τραπεζοϋπαλλήλους. Αφορά όλους τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, αφού για το κεφάλαιο το ασφαλιστικό παραμένει «ανοιχτό», πρέπει να θεωρείται ανοιχτό και για ολόκληρη την εργατική τάξη. Για εργαζόμενους και συνταξιούχους παραμένει ανοιχτό, στην κατεύθυνση υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, με διεκδικήσεις και αιτήματα που θα βελτιώνουν τις συντάξεις και τη θέση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Ανοιχτό με το διεκδικητικό πλαίσιο που σταθερά προβάλλει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.