Πάρτε, τώρα, μέτρα για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, της υπερχρέωσης του κράτους, της ακρίβειας και του πληθωρισμού, της ανεργίας κλπ. Αυτό ήταν το στίγμα της έκθεσης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) - στο κεφάλαιο για την ελληνική οικονομία - η οποία δημοσιεύτηκε προχτές και η οποία δεν περιορίστηκε μόνο σε γενικές διαπιστώσεις. Με τον ...αέρα του «ειδικού» στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της παγκόσμιας οικονομίας, όπως και κάθε χώρας χωριστά, οι συντάκτες της έκθεσης υπέδειξαν στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις «κατάλληλες λύσεις».

Για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του υπέρογκου δημόσιου χρέους, πρότειναν τον παραπέρα σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα παράλληλα με τη συμπίεση των δαπανών μισθοδοσίας των υπαλλήλων και συνταξιούχων του δημοσίου, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Για τη μείωση του πληθωρισμού, της ακρίβειας και της ανεργίας - που τραβάνε την ανηφόρα - συνέστησαν συγκράτηση των μισθολογικών αυξήσεων στον ιδιωτικό τομέα, μεγαλύτερη ευελιξία στις «εργασιακές σχέσεις» (δηλαδή, ελευθερία των επιχειρηματιών να απολύουν όποτε και όσους κρίνουν σκόπιμο) κλπ. Για τη διατήρηση των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και τη μείωση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, υπέδειξαν τη διεύρυνση των φορολογικών και άλλων προνομίων προς το μεγάλο κεφάλαιο, υποστηρίζοντας πως οι μεγάλες επιχειρήσεις θα επενδύσουν τα αυξημένα κέρδη που θα τους εξασφαλίσει η συγκεκριμένη πολιτική για το καλό και την προκοπή της ελληνικής οικονομίας και των εργαζομένων!

Με απλά λόγια, θεωρούν τις πολιτικές που φτηναίνουν τον εργάτη σαν το ...φάρμακο διά πάσαν νόσον. Δεκάδες χρόνια, τώρα, ο ΟΟΣΑ, όπως και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Επιτροπή της ΕΕ κλπ.), «πιπιλάνε» την ίδια καραμέλα. Καλούν την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα, τον πληθωρισμό, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα ή παραγωγικότητα κλπ. με την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων και πολιτικών. Κοινός παρονομαστής όλων των προτεινόμενων μέτρων ήταν και είναι η εντατικοποίηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων με εισοδηματικές πολιτικές μείωσης της αγοραστικής δύναμης και του βιοτικού επιπέδου των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και - άρα - η αύξηση της ασυδοσίας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι εκθέσεις που δημοσιοποιούν διάφορα εγχώρια ιδρύματα και φορείς, όπως η Τράπεζα της Ελλάδας, ο ΣΕΒ, το ΙΟΒΕ κ.ά., που αντιγράφουν τις «συνταγές» του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ ή του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών.

Η ύπαρξη αυτών των «προβλημάτων» (μεγάλο δημόσιο χρέος, ακρίβεια, πληθωρισμός, υψηλά ελλείμματα, κλπ.) της οικονομίας, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις - «πράσινες» ή «γαλάζιες» - ακολουθούσαν κατά γράμμα τις υποδείξεις των παραπάνω φορέων, καθώς και οι εκθέσεις διαπίστωσής τους αποτελούν το άλλοθι από τους κυβερνώντες για να δικαιολογούν την εφαρμογή νέων αντιλαϊκών μέτρων - που είναι υπεραποτελεσματικά για το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι εργαζόμενοι (που πληρώνουν τα σπασμένα) θα πρέπει να μένουν με τα χέρια σταυρωμένα. Μπορούν και πρέπει να εκφράσουν το μεγάλο «φτάνει πια» τόσο με τους καθημερινούς αγώνες και το συντονισμό της πάλης με άλλα πλατιά λαϊκά στρώματα όσο και με την υπερψήφιση των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΚΕ στις εκλογές της 13ης του Ιούνη.