Μια από τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες ήταν αυτή του λεγόμενου ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, που μέχρι το καλοκαίρι η κυβέρνηση θα φέρει προς επικύρωση στη Βουλή. Πρόκειται ουσιαστικά για την ενίσχυση του οπλοστασίου της άρχουσας τάξης της Ευρώπης για να μπορεί να διώκει, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος, κάθε λαϊκό κίνημα που σηκώνει κεφάλι στην εξουσία της.

Ετσι και στη χώρα μας έχουμε, και μάλιστα πριν την τυπική επικύρωσή του, την εφαρμογή του ευρωεντάλματος σύλληψης με τη σύλληψη του Κούρδου εργάτη Σινάν Μποζκούρτ - Ταϊλάν, που συνελήφθη προχτές στη Δράμα, μετά από αίτηση ξένων αρχών (γερμανικών και τουρκικών). Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση αποτυπώνεται όλη η φιλοσοφία της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής πολιτικής, που φτάνει ακόμα και να κάνει δίκη προθέσεων. Είναι δε χαρακτηριστική η διατύπωση του εντάλματος σύλληψης και έκδοσης: «Υποπτος συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση ποινικά σύμφωνος σε συνωμοσία για φόνο», «είναι σφόδρα ύποπτος ως μέλος της οργάνωσης του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κόμματος - Μετώπου τουλάχιστον από τις αρχές του 1997. Ηταν ανώτατο στέλεχος σε επίπεδο περιφέρειας και μέλος της ηγετικής ομάδας BOLGE στο Ντούισμπουρκ. Τον Αύγουστο του 1997, υψηλό στέλεχος υπεύθυνο για τις υποθέσεις της Οργάνωσης στη Γερμανία, έδωσε εντολή να διεξαχθούν έρευνες στο Αμβούργο για την ανεύρεση μελών της αντίπαλης πτέρυγας της Οργάνωσης με σκοπό να τους εξοντώσει». Πιο κάτω αναφέρεται ότι η «ανωτέρω ενέργεια διεκόπη μία εβδομάδα περίπου μετά χωρίς να υπάρξει κάποια περαιτέρω σύγκρουση». Ολα αυτά για έναν άνθρωπο που ζει στη χώρα μας πολλά χρόνια με γνωστή τη δράση του στις οργανώσεις αλληλεγγύης των αγωνιστών της Τουρκίας και του Κουρδιστάν.

Ο ορισμός για την «τρομοκρατία», που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2001 στο Λάακεν, είναι η μήτρα τέτοιων καταστάσεων και συλλήψεων. Το ευρωένταλμα σύλληψης είναι κρίκος στην αλυσίδα της ευρωκαταστολής. Σύμφωνα με τον ευρωτρομονόμο, η «τρομοκρατία» αφορά πλέον στο σύνολο των «εκ προθέσεως πράξεων» οι οποίες «είναι δυνατόν να προσβάλουν σοβαρά χώρα ή διεθνή οργανισμό», με μεγάλο και γενικολόγο φάσμα δράσεων, που αρχίζει από το «σοβαρό εκφοβισμό του πληθυσμού», την «αποσταθεροποίηση ή καταστροφή των πολιτικών, συνταγματικών ή οικονομικών δομών», την «προσβολή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας προσώπων», την απαγωγή, τις «ζημιές» σε δημόσιες εγκαταστάσεις υποδομής, την «κατασκευή, κατοχή, κτήση, μεταφορά, προμήθεια ή χρήση» παντός είδους οπλισμού, τη «διαταραχή ή διακοπή» των ενεργειακών ροών, και φτάνει ως την «απειλή τέλεσης ενός εκ των προαναφερόμενων εγκλημάτων». Δηλαδή, γίνεται και δίκη προθέσεων. Να πώς ανοίγει ο δρόμος να ποινικοποιηθούν από μια απεργία και ένας αποκλεισμός δρόμου μέχρι μια κατάληψη, γενικότερα η λαϊκή δράση.

Αυτή είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα που θέλει να αλυσοδέσει τους λαούς. Ο ιμπεριαλισμός όμως θωρακίζεται γιατί ακριβώς φοβάται τη δυναμική της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης κάτω από την όξυνση όλων των αντιθέσεών του και της αντιδραστικής πολιτικής των κυβερνήσεών του. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Εκφράζει την αδυναμία του που πρέπει να αξιοποιούμε καθημερινά στην πάλη για την ανατροπή του.