Ηρθε η ώρα για «το ταμείο», μετά από ένα παιχνίδι, που παιζόταν στις πλάτες του κυπριακού λαού με «σημαδεμένο χαρτί», αλλά παρ' όλα αυτά οι αστικές πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας συμμετείχαν, επιμένοντας ότι μπορεί να προκύψει δίκαιη και βιώσιμη λύση. Το «σημαδεμένο χαρτί» είναι το «σχέδιο Ανάν», από το πρώτο που εμφανίστηκε στις 11 Νοέμβρη του 2002 μέχρι και το τελευταίο, το χτεσινό, της Λουκέρνης.

Οι τελευταίες εξελίξεις δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία» και κάποιοι φέρουν σοβαρές ευθύνες για την κατάληξη του όλου θέματος, για τις αυταπάτες που συνειδητά καλλιέργησαν στο λαό, εγκλωβίζοντας ακόμα πιο βαθιά την υπόθεση του Κυπριακού στο φαύλο κύκλο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Οταν κοινοποιήθηκε το «σχέδιο Ανάν», η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τότε αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ το αγκάλιασαν. «Αφετηρία», «βάση για διαπραγμάτευση» και άλλα ανάλογα έλεγαν, ενώ άρχισαν αμέσως οι πιέσεις προς την κυπριακή πλευρά για ένα κατ' αρχήν «ναι» στο «σχέδιο». Από κοντά και ο ΣΥΝ, που έφθασε στο σημείο να κατηγορήσει το ΚΚΕ για εθνικισμό και απομονωτισμό, γιατί ζητούσε την απόρριψη του «σχεδίου».

Αυτοί έστρωσαν το δρόμο για τη σημερινή τροπή των πραγμάτων. Από την πρώτη στιγμή ήταν περισσότερο από φανερό ότι το «σχέδιο Ανάν» δεν οδηγεί σε λύση και πως δεν πρόκειται να γίνει ουσιαστική διαπραγμάτευση, αλλά θα υπαγορεύονται τελεσίγραφα. Το ΚΚΕ, με κάθε ευκαιρία το έλεγε, επισημαίνοντας αυτό, το οποίο και τώρα λέει, ότι ουσιαστικά προωθείται το δίλημμα, που εκφράζει τον εκβιασμό των Αμερικανών, ότι δηλαδή η επιλογή είναι μεταξύ της «ντε φάκτο» και της «ντε γιούρε» επιβολής των τετελεσμένων της εισβολής.

Οι πολιτικές ευθύνες για τις επιλογές τους, τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ και της χτεσινής του ΠΑΣΟΚ, όσο και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1974, είναι τεράστιες. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που το Κυπριακό αντιμετωπίζεται ακόμα πιο έντονα σαν ένα βαρίδι, το οποίο τους εμποδίζει να παίζουν το ρόλο που διεκδικούν για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του νέου διεθνούς καταμερισμού που επιβάλλει ο ιμπεριαλισμός στην περιοχή.

Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα να δρέψουν τους «καρπούς» αυτής της πολιτικής. Το Κυπριακό περνάει σε νέα φάση, όπου οι πιέσεις και οι εκβιασμοί αναμένεται να ασκηθούν κατευθείαν στον ελληνοκυπριακό λαό. Αλλά ό,τι και αν γίνει, το Κυπριακό ως πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει και να οξύνεται, απλώς θα εκδηλώνεται διαφορετικά. Το «σχέδιο Ανάν» θα αποτελεί, από δω και μπρος, τη βάση πάνω στην οποία θα κινείται ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας, σε αντικατάσταση όλων των μέχρι τώρα ψηφισμάτων και αποφάσεων.