Η κατάσταση με τις μία μετά την άλλη εξαγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε άκρως επικίνδυνη για τα λαϊκά στρώματα. Κι αυτό καθώς, ενώ κάθε εξαγγελία του είναι και μία ανοιχτή απειλή για όποια δικαιώματα έχουν απομείνει ακόμα, την ίδια ώρα κάθε τέτοια απειλή παρουσιάζεται ως θετική εξέλιξη, ως δείγμα τού τι είναι η «συμμετοχική δημοκρατία». Μια γρήγορη αποδελτίωση των όσων λέει ανά τις περιοδείες του ο Παπανδρέου δείχνει ότι όχι μόνον ψάχνει για συνενόχους, αλλά τους θέλει και να πρωταγωνιστούν στην αυτοκτονία τους.

Στον Κορυδαλλό προχτές ευθέως ζήτησε από τους εργαζόμενους να απαλλαγούν «από αμυντικά ανακλαστικά, που οδηγούν τελικά σε μια συντηρητική πολιτική, μια μίζερη διατήρηση των παραδοσιακών προσεγγίσεων που δεν οδηγούν πουθενά». Ετσι απλά, επιχείρησε να περάσει ως αυτονόητο ότι η υπεράσπιση ματοβαμμένων κατακτήσεων είναι «αμυντικό ανακλαστικό». Ετσι χυδαία χαρακτήρισε «μίζερη διατήρηση» την αξίωση των εργατών να έχουν σταθερή και πλήρη δικαιωμάτων δουλιά. Και χωρίς να αφήσει περιθώρια παρερμηνείας ως προς το τι είναι γι' αυτόν το «μπροστά», έριξε στο τραπέζι την επόμενη πρότασή του: Καλούμε, είπε, την Αυτοδιοίκηση «να βοηθήσει στη διαμόρφωση νέων τοπικών συμφωνιών και συναινέσεων». Σε ποια κατεύθυνση; «Επιχειρήσεις μαζί με το υφιστάμενο πανεπιστήμιο μπορούν να φτιάξουν μια παιδεία και κατάρτιση προσαρμοσμένη στις τοπικές ανάγκες»! Με μια φράση τινάζει στον αέρα ό,τι γνωρίζουμε ως ενιαίο δημόσιο σύστημα Παιδείας, πετάει στα σκουπίδια κάθε αντίληψη για την ανάγκη, όλα τα παιδιά να έχουν ισότιμη πρόσβαση σε ένα ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης, που θα λειτουργεί με ένα ενιαίο πλαίσιο σπουδών. Κατά τη «συμμετοχική δημοκρατία», κάθε γειτονιά πρέπει να παράγει τους δικούς της αμόρφωτους. Κάθε βιομήχανος έχει το δικαίωμα να έχει το δικό του τοπικό σχολείο, που θα παράγει μισομορφωμένους εργάτες ειδικά γι' αυτόν. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, ο Παπανδρέου ζητάει από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, να συμμετέχουν, δηλαδή να βάλουν μόνοι τους το κεφάλι στον ντορβά. Αναζητεί συνενόχους για το μεγάλο έγκλημα, το οποίο έχει το θράσος και να διαφημίζει ως πρόοδο.

Το ΚΚΕ έχει και γι' αυτό προειδοποιήσει: Πραγματική συμμετοχή είναι η συμμετοχή στην ταξική πάλη, η οργάνωση του λαού και της νεολαίας, η αναμέτρηση στον τόπο δουλιάς, στη γειτονιά, στους δρόμους και στην κάλπη. Μόνον έτσι θα γίνει ο λαός πραγματικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Τυχόν ανταπόκριση στο κάλεσμα του Παπανδρέου εκλαμβάνεται από τώρα ως συνενοχή. Ο ίδιος, εξάλλου, έσπευσε να δηλώσει ότι έχει εντολή από 1.017.085 ψηφοφόρους του να προχωρήσει μπροστά. Κι όποιον πάρει ο χάρος.

Ε, δεν πρέπει να του το επιτρέψουμε. Και ο μόνος τρόπος είναι και γι' αυτό το λόγο η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ. Δε νοείται εργάτης, αγρότης, νέος και νέα, δε νοείται οποιοσδήποτε άνθρωπος των λαϊκών στρωμάτων, που θα πάει εθελοντικά να συμμετάσχει στη δική του σφαγή. Κοντά στο «δε μασάμε», ας ακουστεί και το «δε σφάξανε» που λέει ο λαός μας.