Πληγή η ίδια η ΕΕ | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Πληγή η ίδια η ΕΕ

To 24% του πληθυσμού της απειλείται με τον κίνδυνο της φτώχειας. Το χρονικό διάστημα 1980-1997 οι εισοδηματικές ανισότητες διευρύνθηκαν. Δύο στους δέκα νέους σε ηλικία κατοίκους της εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο. Δεν πρόκειται για στοιχεία που αφορούν σε κάποια ασιατική χώρα, σε κάποιο κράτος του Τρίτου Κόσμου. Πρόκειται για την Ευρώπη των 15, για ένα από τα τρία πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κέντρα του πλανήτη.

Αυτή είναι όμως η κοινωνική κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως αποτυπώνεται στην ετήσια έκθεση της Κομισιόν που δόθηκε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα. Και παρά τις διαφορές από χώρα σε χώρα, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό των ίδιων των κρατών-μελών, η γενική εικόνα δεν αλλάζει. Δεν αλλάζει, δηλαδή, το γεγονός ότι ενώ η ανάπτυξη της ΕΕ, η πορεία της προς την καπιταλιστική ολοκλήρωση, συσσωρεύει τεράστια πλούτη στις πολυεθνικές, ταυτόχρονα γεννάει τη φτώχεια και την ανεργία σε πλατιά στρώματα Ευρωπαίων εργαζομένων. Η «Ενωση», η οποία επαγγέλλεται την «πλήρη απασχόληση», δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλιά σχεδόν στους 4 από τους 10 εργαζόμενους, που είναι ικανοί και σε ηλικία για εργασία.

Τα επιτελεία των Βρυξελλών χαρακτηρίζουν τα παραπάνω στοιχεία «προκλήσεις» που πρέπει να απαντηθούν από τους Ευρωπαίους. Μόνον που αυτή η κατάσταση δεν είναι πρόκληση, γενικά προς την ΕΕ. Είναι αποκλειστικά πρόκληση προς τους εργαζόμενους της Ευρώπης και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Δεν πρόκειται ούτε για «στρέβλωση», όπως ισχυρίζονται πολλοί από τους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες, για την οποία αρκεί μια άλλη διαχείριση, «αντι-νεοφιλελεύθερη», ώστε να διορθωθεί το κακό.

Στην πραγματικότητα, έχουμε μπροστά μας τη φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Γιατί όσο θα αναπτύσσεται ο καπιταλισμός, τόσο θα αυξάνεται η σχετική αλλά ακόμα - σε ορισμένες περιπτώσεις - και η απόλυτη φτώχεια για μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης στην ΕΕ.

Οσο η κοινωνία θα πορεύεται πάνω στις ράγες που σχεδιάζουν οι πολυεθνικές, όσο η ευρωπαϊκή οικονομία καθοδηγείται από τα ιερά δόγματα του κέρδους, τόσο η ανεργία, η φτώχεια, η μη ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Μισός αιώνας ραγδαίας μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης και όμως οι «παγίδες της φτώχειας» θεριεύουν, η ανισότητα το ίδιο, το περιβάλλον καταστρέφεται, η κοινωνία αρρωσταίνει...

Δεν πρόκειται για θεϊκή τιμωρία, ούτε για τις «δέκα πληγές του Φαραώ». Αυτό είναι το σύγχρονο πρόσωπο του καπιταλισμού, ο οποίος θέλει να ικανοποιήσει τις εσωτερικές ανάγκες του συστήματος και εκτραχύνεται ακόμα περισσότερο, μη έχοντας απέναντί του - τα τελευταία χρόνια - το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού. Αυτή είναι η μοιραία και φυσική εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την οποία αντιπροσωπεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή είναι η ουσία της ΕΕ. Και, βέβαια, η πραγματική διέξοδος δεν είναι σε μια «άλλη διαχείριση», που θα αφήνει ανέπαφη τη βάση. Δηλαδή, το κέρδος και την εκμετάλλευση.

Η διέξοδος δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Σε μια κοινωνία όπου κουμάντο θα κάνουν οι εργαζόμενοι και στην οποία η οικονομία θα εξυπηρετεί μόνον αυτούς και τις ανάγκες τους, υλικές και πνευματικές.