Χτες πέντε φιλειρηνιστές δικάστηκαν στο Α΄ Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της παρακώλυσης συγκοινωνιών, επειδή συμμετείχαν σε μπλόκο που στήθηκε τον Απρίλη του 1999, σε ΝΑΤΟική φάλαγγα οχημάτων. Το Νοέμβρη 2002, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς τους είχε αθωώσει για την ίδια κατηγορία, διότι αναγνώρισε πως με τις πράξεις τους πίστευαν ότι ασκούσαν δικαίωμα που τους παρέχει το Σύνταγμα (άρθρο 120) και υπερασπίζονταν το άρθρο 27, το οποίο απαγορεύει τη διέλευση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, αν προηγούμενα δεν ψηφιστεί ειδικός νόμος από την πλειοψηφία του όλου των βουλευτών. Ομως, ο προϊστάμενός της εισαγγελέας Εφετών άσκησε έφεση στην αθωωτική απόφαση και ζήτησε την καταδίκη και τιμωρία τους. Επέμεινε ότι έγινε παρακώλυση συγκοινωνιών. Για το Συνταγματικό ή όχι της διέλευσης των ΝΑΤΟικών υποστήριξε ότι επιτρέπεται με βάση τις διεθνείς συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Στη χτεσινή δίκη, ο εισαγγελέας, συνεχίζοντας τη γραμμή του προϊσταμένου του, επέμεινε πεισματικά στα περί παρακώλυσης συγκοινωνιών. Το δικαστήριο τελικά αθώωσε τους φιλειρηνιστές, αλλά πώς; Το προεδρείο έκρινε ότι δεν παρακώλυσαν την κυκλοφορία, επειδή υπήρχε ελεύθερη λωρίδα για τα λοιπά οχήματα, ενώ και οι ΝΑΤΟικοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν την πορεία τους ακολουθώντας κάποιον παράδρομο. Το γεγονός ότι υπήρξε - για δεύτερη φορά - αθώωση, είναι κατ' αρχήν θετικό. Αλλωστε, το μεγάλο κύμα λαϊκής συμπαράστασης στους πέντε, όπως αυτό εκδηλώθηκε πολύτροπα από δεκάδες φορείς, έγινε το ίδιο ασπίδα. Ο τρόπος, βέβαια, με τον οποίο στοιχειοθετήθηκε η αθώωση προκαλεί ορισμένα δικαιολογημένα ερωτηματικά.

Η ποιοτική διαφορά της χτεσινής δίκης ήταν ότι το προεδρείο, προκειμένου να καταλήξει σε απόφαση, δεν εξέτασε το αν οι κατηγορούμενοι προστάτευαν ή όχι το Σύνταγμα. Δεν έκανε ουδεμία αναφορά σε αυτήν τη σημαντικότατη παράμετρο της υπόθεσης. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Μήπως, ότι η αστική δικαιοσύνη πιθανότατα δεν ήθελε να κατοχυρωθεί ως δεδικασμένο, ως δικαστικό προηγούμενο, η αντίσταση στους ΝΑΤΟικούς με επίκληση του ίδιου του Συντάγματος; Η νομική ισχυροποίηση του λαϊκού φιλειρηνικού κινήματος με πρόσθετα μέσα, οπωσδήποτε θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα στις αρχές. Και από ό,τι φαίνεται δεν είναι διατεθειμένες να του... προσφέρουν αποφάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Από τη χτεσινή δίκη μπορούν να προκύψουν δυο συμπεράσματα. Το πρώτο ότι η λαϊκή αντίσταση, η κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων να προστατέψουν τους συναγωνιστές τους, αποδίδει. Οσα δικαστήρια κι αν στηθούν, όσο αποφασισμένα κι αν είναι να καταδικάσουν, η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και η μαζικότητα του αγώνα τους φοβίζει και τους εμποδίζει. Το δεύτερο είναι ότι η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της δε χαρίζουν τίποτα. Κι αν ακόμα μια απόφαση τους «ξεφύγει» προς ρότα αντίθετη με τα συμφέροντά τους, σύντομα θα τρέξουν να τη «μαζέψουν». Να στερήσουν από τους αντιπάλους τους ακόμα και τη μικρή και περιορισμένη αυτή δυνατότητα. Γι' αυτό το λόγο, στους αντιπάλους τους δεν επιτρέπεται ούτε επανάπαυση, ούτε αβάσιμες προσδοκίες.