Δικάζουν την αντίσταση στον πόλεμο | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Δικάζουν την αντίσταση στον πόλεμο

Τα κεφάλια μέσα». Διότι η «δημοκρατία» των ιμπεριαλιστών δεν ανέχεται φωνές και, πολύ περισσότερο, πράξεις αντίστασης στις επιλογές και στους σχεδιασμούς τους.

Χρόνια τώρα, το παραπάνω μήνυμα στέλνεται πολύμορφα και σε κάθε κατεύθυνση από τους πολιτικούς εκφραστές της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Εξοπλίζονται για να επιβάλουν τη σιωπή, με τρομονόμους, ευρωεντάλματα, ευρωστρατούς, ΝΑΤΟικές επιδρομές κ.ά. Μας θέλουν άλαλους, άβουλους, υποταγμένους στη λογική αποδοχής του δίκιου του ισχυρού ως νόμου απαράβατου. Και κάθε παράδειγμα αντίστασης πρέπει να τσακίζεται. Ηθικά, δικαστικά, ποινικά, πολιτικά.

Ενταγμένη, λοιπόν, στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου πλαισίου ποινικοποίησης και παρεμπόδισης της λαϊκής πάλης είναι και η έφεση που ασκήθηκε εναντίον της πρωτόδικης απόφασης που αθώωσε τους πέντε κομμουνιστές αγωνιστές του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Το «έγκλημά» τους ήταν ότι μαζί με χιλιάδες άλλους συμμετείχαν στο μπλόκο που στήθηκε τον Απρίλη του 1999 σε γαλλική φάλαγγα οχημάτων που μετέφερε πολεμοφόδια για τις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον του γιουγκοσλαβικού λαού. Θα ξαναδικαστούν στις 29 του Οκτώβρη στο Α΄ Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός η χρονική περίοδος που εκδηλώνεται, και, πολύ περισσότερο, το σκεπτικό της έφεσης. Εντάσσεται στο πλαίσιο αφαίρεσης εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών σε συνδυασμό με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς.

Ετσι, αυτοί έχουν το δικαίωμα να σκοτώνουν τους εργάτες στα κάτεργά τους, να θυσιάζουν τους νέους που επανδρώνουν τις μηχανές του θανάτου, να βομβαρδίζουν τους λαούς που αντιστέκονται, με κάθε πρόσχημα. Οπως έκαναν με τον γιουγκοσλαβικό λαό, και συνεχίζουν να κάνουν με τον ιρακινό λαό, τον παλαιστινιακό κλπ.

Από τους λαούς όμως αφαιρούν το δικαίωμα να αντιδράσουν με κάθε πρόσφορο μέσο υπερασπιζόμενοι την ειρήνη, τα κυριαρχικά δικαιώματα, το δικαίωμά τους να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους και τις τύχες τους.

Ουσιαστικά δικάζουν το φιλειρηνικό κίνημα και το δικαίωμα στην αντίσταση. Σε μια περίοδο που η κατάσταση στα Βαλκάνια, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κλιμακώνεται (επίθεση Ισραήλ σε Συρία) και απαιτείται μαζική αντίδραση των λαών ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Μόλις προχτές η Τουρκία αποφάσισε να στείλει στρατό στο Ιράκ και το επόμενο διάστημα αναμένεται να εμφανιστούν και άλλοι «πρόθυμοι». Η Ελλάδα μετέχει στον ανελέητο ανταγωνισμό για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής και στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Το σκοτάδι της σιωπής που θέλουν να επιβάλουν πρέπει να το σπάσουμε με την ένταση των αγώνων. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση με την ενεργό συμπαράσταση και έμπρακτη αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές.

Στη νέα πρόκληση πρέπει να απαντήσουμε: Στους νόμους που γράφουν με το αίμα μας αντιτάσσουμε το δίκιο της εργατικής τάξης και ολόκληρου του λαού μας, το δίκιο των λαών όλου του κόσμου. Παλεύουμε και θα παλεύουμε να το επιβάλουμε οργανώνοντας το δικό μας κοινωνικοπολιτικό μέτωπο. Αυτή η πάλη πρέπει και θα είναι βαθιά ταξική, σκληρή, ανελέητη, κόντρα στην ανελέητη επίθεση που δεχόμαστε.