Οι αλλαγές στο εκλογικό σύστημα που εισηγήθηκε και έθεσε στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου χτες ο Κ. Σημίτης, παρά την περί του αντιθέτου φιλότιμη προσπάθεια που κατέβαλε, ούτε τομή συνιστούν, ούτε τίποτε το διαφορετικό εισάγουν, ούτε σε τίποτα θίγουν τους δικομματικούς στόχους, που υπηρετεί το ισχύον σήμερα εκλογικό σύστημα. Οι προτάσεις της κυβέρνησης μακράν απέχουν της απλής αναλογικής και για το λόγο αυτό το εκλογικό σύστημα που σκιαγραφούν δεν είναι αντιπροσωπευτικό, δεν είναι ικανό να εκφράσει γνήσια τη λαϊκή βούληση, είναι στην ουσία του καλπονοθευτικό, όπως και το σημερινό.

Προσπάθησε ο πρωθυπουργός να μας πείσει πως οι προτάσεις που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συμβάλλουν και προωθούν τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, την εξάλειψη φαινομένων διαφθοράς και εξαρτήσεων από οικονομικά συμφέροντα, τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ όσων κατέρχονται στον πολιτικό στίβο. Προσπάθησε, πλην όμως απέτυχε. Γιατί τα φαινόμενα που ισχυρίστηκε πως θέλει η κυβέρνηση να πατάξει είναι σύμφυτα της ακολουθούμενης απ' αυτήν πολιτικής, μιας πολιτικής με βαθιά αντιλαϊκά χαρακτηριστικά, με καθαρά ταξικό υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου προσανατολισμό. Αυτή είναι η μήτρα που δε σταματά να «γεννοβολά» και όσο αυτή δε θίγεται είναι αυταπάτη να πιστέψει κανείς πως οι όποιες αλλαγές στον εκλογικό νόμο θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα.

Μίλησε ακόμα ο πρωθυπουργός για τον ανταγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων, που τους οδηγεί στο να «παραστρατήσουν» για την εξασφάλιση της πολυπόθητης εκλογής τους και τον απέδωσε στην ύπαρξη μεγάλων περιφερειών. Μικρές ή μεγάλες οι περιφέρειες μικρή σημασία έχει. Οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων θα εξακολουθήσουν να μετέρχονται θεμιτά και αθέμιτα μέσα, γιατί σε τίποτα άλλο δεν μπορούν να ανταγωνιστούν, πρεσβεύοντας την ίδια ακριβώς πολιτική και γνωρίζοντας οι ίδιοι πως το παιχνίδι μεταξύ τους θα κρίνεται από το πόσο μεγαλύτερη τσέπη θα διαθέτει ο ένας έναντι του άλλου ή από το πόσο ισχυρούς «φίλους» διαθέτει, που με το αζημίωτο θα παράσχουν τη στήριξή τους. Η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αυτό για το οποίο κόπτονται είναι η μακροημέρευση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Αλλωστε, ο πρωθυπουργός δήλωσε καθαρά χτες πως γνώμονας των όποιων αλλαγών θα είναι, μεταξύ άλλων, η εξασφάλιση της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος, δηλαδή η εξασφάλιση της εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία των κομμάτων που υπηρετούν πολιτικά την άρχουσα τάξη. Ενός συστήματος που θα επιτρέπει τον εγκλωβισμό πλατιών λαϊκών στρωμάτων στη μέγκενη του δικομματισμού. Ενός συστήματος που θα ευνοεί τα τεχνητά διλήμματα, τους εκβιασμούς, τις αυταπάτες και τις ψεύτικες προσδοκίες, όλα εκείνα τα στοιχεία που με μαεστρία χρόνια τώρα αξιοποιούν για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Ολα τα άλλα περί «νέας σελίδας στην πολιτική ζωή του τόπου», περί «ανανέωσης της δημοκρατίας» κλπ., είναι το χρυσόχαρτο για το περιτύλιγμα ενός εκλογικού συστήματος λίγο διαφορετικού αλλά επίσης ληστρικού, προκειμένου να ριχτεί στάχτη στα μάτια του κόσμου. Του κόσμου που μπορεί και πρέπει με τους αγώνες του και στην κάλπη, όποτε αυτή κι αν στηθεί, να καταδικάσει μαζικά τους εκπροσώπους του δικομματισμού, ενισχύοντας το ΚΚΕ.